Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
10.02.2023
Uit de begintijd van de NVGJ; Fred hier links onderaan..
Dat ik ooit zou gaan golfen wist ik zeker in 1972. Toentertijd verbleef ik in Chicago. Een paar straten verwijderd van mijn verblijfadres aldaar, lag een van die talloze Amerikaanse parken. Rollerskates, baseball, basketball, noem het maar op, de jeugd van die stadswijk kon er z’n hart ophalen. Op de driving-range van dat park hield ik mijn eerste ijzer, volledig verkeerd natuurlijk, vast. De afgeleefde 8-iron en een emmer vol oefenballen, goed voor drie dollar en een uitdaging die ik maar niet onder de knie kreeg.
Tegen de tijd dat ik meerdere blaren op mijn vingers had en mijn buurman, een massale Afro-Amerikaan (dat heette in die tijd nog anders) het kennelijk niet meer kon aanzien, kwam de verlossing. Mijn scharminkelijzer verdween in zijn grote handen en hij demonstreerde me de ‘golfgrip’. Easy swing en jawel hoor, de fantastische boogbal richting horizon, waarnaar ik zo vertwijfeld op zoek was, bleek mogelijk met mijn huurmateriaal. Enkele dagen later verdwenen al meerdere slagen richting einder en de kiem was gelegd.
Het zou nog tot 1984 duren voordat ik tijdens de oprichtingsvergadering van Golfclub Brunssummerheide, een ’echte’ golfer werd. Mijn spel vorderde en de liefde voor het spelletje zorgde ervoor dat ik ook journalistiek ermee aan de slag ging. Eerst voor het Limburgs Dagblad en vervolgens ook voor de GPD-bladen, Golfjournaal en Golfers Magazine. Dat wederom hield bijna automatisch in dat ik in
contact kwam met mijn golf spelende collega ‘s.
Tijdens een van die toernooien, het was een wedstrijd – gesponsord door TDK — op de golfbaan van Geijsteren, regende het dusdanig hard dat de meeste deelnemers al voortijds het clubhuis opzochten. Daar kwam, naar mijn mening, voor ’t eerst in groter verband, de oprichting van een club voor golf spelende journalisten aan de orde. Uiteindelijk mondde dat uit in de oprichtingsvergadering aan de Franse Cote Opale in Hardelot. Ik had geen uitnodiging ontvangen, maar ik vertoefde toevallig
met mijn vrienden van club-18 in het Golfhotel in Hardelot. Daar liep ik de collega’s tegen het lijf en natuurlijk werd ik uitgenodigd voor de oprichtingsvergadering en aldus een van de ‘founding members’.
Een van de memorabele momenten in mijn eerste golfleven. De vergadering ging gepaard met de nodige alcoholische versnaperingen en de naast me gezeten Ted DuBruyn draaide steeds meer met zijn ogen en zakte stilaan rustig weg in een vredige roes. Ik nam de collega in de zogenaamde ‘brandweergreep’, sjouwde hem de trappen op en deponeerde hem in zijn bed. Vervolgens zocht ik het toilet aan het eind van de gang op, om wat plaats te creëren voor de afzakkertjes die nog op mijn verlanglijstje stonden. Terug in de vrolijke vergaderruimte zat de man, die ik volgens mij net totaal bewusteloos op zijn bed had gedrapeerd, op zijn stoel en had het hoogste woord. Hij keek me indringend aan en zei: “Ik laat me toch niet van een Limburger onderstoppen.”
Een bijzonder Pro-Am beleefde ik in Atlanta. PGGM had in een nieuw project geïnvesteerd, het golfcomplex The Georgian met tientallen plots om er villa’s en landhuizen omheen te bouwen. Ik werd voor het openingstoernooi door het fonds uitgenodigd als bijzondere gast en kwam in de, wat werd genoemd, ‘Outstanding Flight 23’ terecht. In overleg met John Schmoltz, beroemd pitcher van de Atlanta Braves en speler op de zogenaamde Celebrity Tour had PGGM geregeld dat die Tour op The Georgian een tussenstop maakte en er een Celeb-Am-toernooi hield. Drie wedstrijddagen, waarvan twee met amateurs en één competitiedag voor de tour ranking van de beroemdheden.
Met een hoge pief van Cadillac en twee ‘celebs’ moesten we dus twee ronden spelen in flight 23. Dat nummer was gerelateerd aan het rugnummer van één van de deelnemers: Michael Jordan; de ander was Ivan Lendl. Een basketbalspeler met handicap 1 en een tennisser, die volgens mij had beweerd (omdat hij nooit Wimbledon won) dat gras alleen maar voor koeien was, met handicap +1. Samuel l. Jackson, Clint Eastwood, Arnold Schwarzenegger, Wayne Gretzky, het was een grote Hall of Fame op The Georgian. En… een Limburger. Vanwege de veiligheidsvoorschriften bleef de flight bij elkaar, de hele speeldag. Een in ‘n keurslijf geperst schema, kleedruimte, driving-range, putting- green, wedstrijd, kleedkamer en vervolgens diner, waren we één team. Twee dagen: Hi Fred, hi Michael! Leuke verhalen, anekdotes, gesprekken aan de bar van het Hyatt Regency Hotel in Atlanta en herinneringen mee in het koffer teruggenomen.
Inmiddels was mijn spel aanmerkelijk gevorderd ten opzichte van het gehannes in Chicago indertijd. Ik won op De Pan drie keer op rij de finale van de matchplay-competitie. Mijn handicap zakte in de single figures, maar gaandeweg namen de fysieke handicaps toe. Golf werd onder de gegeven omstandigheden zo moeilijk dat ik slechts sporadisch kon deelnemen aan de club die mij door de jaren heen aan het hart was gegroeid. Al met al duurde het zo’n slordige tien jaar voordat dat hart en de bloedsomloop weer op orde waren. Mijn golfhandicap steeg gestaag op weg naar verbetering van mijn lichamelijke gesteldheid.
Sinds een jaar doe ik inmiddels weer mijn best en werk ik in mijn tweede golfleven weer aan mijn handicap zonder de illusie te hebben aan te knopen aan eertijdse glorie. Kortom ik heb het thans voortdurend aan de stok met mijn clubs. 15.3 staat er vermeld bij mijn persoonlijke gegevens, maar ik moet een bijzondere dag hebben, wil ik met mijn spel in die regionen komen.
Ik hoop telkens weer (tevergeefs) op zo’n dag. Hoe dan ook is die dag in elk geval al geslaagd als ik die doorbreng in NVGJ-verband en al die bekende gezichten weer zie. Ik hoef mijn gedachte maar even te richten op de momenten dat ik er graag bij zou zijn geweest.
Helaas hebben wij (het organisatie comité) het besluit moeten nemen het Charity Event van 27 juni op de Haarlemmermeersche te annuleren. Waarschijnlijk omdat het precies in de vakantieperiode viel, waren er te weinig aanmeldingen om het toernooi rendabel te maken. Wij zijn alle leden die zich hebben aangemeld als vrijwilliger erg dankbaar voor hun betrokkenheid en stellen het bijzonder op prijs dat zij zich zo spontaan hebben aangemeld als vrijwilliger. Onduidelijk is wanneer het evenement nu gaat plaatsvinden. Misschien in september op een andere baan, of anders volgend jaar. Het toernooi voor de Stichting Sint voor ieder1, het initiatief van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus gaat er sowieso komen! Het organisatie comité
Het bestuur is verheugd te kunnen meedelen dat er voor het EMGJ 2024 in Portugal een super team is samengesteld! Zoals tijdens onze ALV van afgelopen maart is verteld, heeft het bestuur er dit jaar voor gekozen de beste en meest constante spelers van onze club te vragen om deel te nemen aan dit tweejaarlijkse evenement. Bijna alle door ons benaderde spelers hebben toegezegd. Een fantastisch resultaat.
Wederom een schitterende dag tijdens het rondje Limburg. Hier slaat winnaar Ron Buitenhuis in zijn eigen habitat af op de tweede hole van het Rijk van Margraten. Wellicht werd hij geïnspireerd door de wijnranken op de achtergrond, wie zal het zeggen..
Wanneer ik de parkeerplaats van golfbaan Zeegersloot op rijd kom ik Björn al tegen. Mooi op tijd. Maar hij stapt weer in zijn Audi en zegt: ,,Ga even naar huis, ben zo terug.’’ Acht minuten voor de afslag verschijnt hij weer. Nog even de greenfee en buggy regelen en met gezwinde spoed naar hole 1. Net op tijd, het echtpaar dat met ons meeloopt heeft al afgeslagen en ziet ons honderd meter verderop op de teebox verschijnen. ,,Sorry hoor, het stond helemaal vast op de rondweg.’’ De tamelijk chaotische start weerhoudt ons er niet van beiden met een dubbel bogey te beginnen. Valt nog mee. Maar de sfeer in de flight is buitengewoon gemoedelijk. Gezellig keuvelend en onder een heerlijk zonnetje werken we de eerste negen af, die all square wordt afgesloten. Björn komt op hole 10 voor de eerste keer op voorsprong. Hij is net begonnen aan zijn favoriete negen holes, een waarschuwing die ik al vanaf hole 1 op meerdere momenten te horen heb gekregen. Tot hole 16 blijft de stand gelijk, daarna dooft het vuur bij mij en op hole 18 is het gebeurd. 2 up voor Björn. ,,Leuk en interessant spelletje’’, zegt mijn tegenstander, die voor de eerste keer een matchplay heeft gespeeld. Beiden wisselden fraaie slagen af met somber stemmende rollertjes, maar juist dat maakt een man tegen mangevecht juist zo leuk. Voor Björn was het een drukke golfdag. De dagvoorzitter, ondernemer en presentator (onder meer van P1 Beat the Pro op RTL7) is sinds enige tijd ambassadeur van de baan. In die hoedanigheid liet hij twee bekende tiktoksters met duizenden volgers in de ochtenduren ruiken aan het golf. Bij Zeegersloot vinden ze het belangrijk jeugd naar de baan te trekken, want zoals bij zoveel golfclubs ligt de gemiddelde leeftijd ver boven de 60. ,,En als je tien of twintig jaar verder kijkt, dan is er helemaal geen club meer als je niets doet,’’ zegt Björn. Voor een beginnend zeventiger als ik zijn dat geen hoopgevende woorden, zo denk ik bij me zelf. De bitterballen en de Skuumkoppe smaken goed op het terras van De Zeeger. Het is een fraaie afsluiting van een prachtige dag. Björn, veel succes tegen Foeke!
De wedstrijden voor het rondje Nederland - België staan voor de deur en de flightindelingen zijn gemaakt. Onze wedstrijdleider René Brouwer schreef hier het volgende over: Voorlopige indelingen voor Rondje Limburg gepubliceerd, toegankelijk via de website en de proware app. Omdat Houthalen in België ligt, worden de playing handicaps pas ter plekke genoteerd. Overal 16 spelers, overal spelen we in vierballen. Start: - Herkenbosch (maandag 13 mei), 12.12 uur - Margraten (dinsdag 14 mei), 12.58 uur - Houthalen (woensdag 15 mei), 10.30 uur. Nergens een lunchpakket. Niets is zeker in het leven, en zeker de NVGJ indelingen niet. Rene
Het leven kan soms bijzondere wendingen nemen. Op de dag dat Leo ons ontviel, kreeg mijn leven een nieuwe toekomst. Op 15 april deed ik op eigen verzoek een cardio test bij de huisarts. Deze test doorstond ik verre van met verve en resulteerde in een onmiddellijke ziekenhuisopname in Gronau. De onderzoeken in het ziekenhuis duurden helaas paar dagen, waardoor ik uiteindelijk, vrijdagmorgen een hartkatheterisatie onderging. Fred Veldman en ik hadden al berichtjes gewisseld in de trant van “nog drie dagen en dan ben je weer het heertje" en kan je weer golfen maar niets bleek minder waar. Na afloop stond de ambulance klaar die mij met spoed en begeleiding verplaatste naar de Schüchtermann Kliniek voor een spoedoperatie. Die kliniek is gelukkig een van de beste in Duitsland maar bevindt zich in het Teutenburgerwald, niet echt naast de deur. Om 18.00 uur werd ik wakker met twee omleidingen en overal pijn. Nu anderhalve week later, bevind ik mij in de Reha, in dezelfde kliniek waar ik een revalidatieprogramma van drie weken volg. Veel cardio fietsen, fysio, massages, ademtherapie, gezond eten en lezingen over vet in bloed. Mijn hart is nu weer tiptop, alleen laat de conditie nog ernstig te wensen over. Lang verhaal kort geschreven: na de operatie mag ik zes weken niets tillen of iets doen wat het borstbeen te zwaar belast en na drie maanden mag ik weer over sport nadenken. Kortom na de Spelen hoop ik weer terug te zijn op de Golfbaan Wat een fijne club! Een dag na de operatie hing Pim aan de lijn om mij op te beuren, van het bestuur en Weco kwam een bos bloemen en van diverse leden stroomden de berichten binnen. Heel veel dank, De NVGJ is een warm bad. Ich komme wieder. Het allerbeste, Frank