Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
30.10.2022
“Jij ziet er niet uit alsof je er zin in hebt”, aldus mijn vrouw maandagochtend 23 mei voorafgaand aan mijn vertrek naar het Wassenaarse. En hoewel dat misschien wat overdreven was, zijn er gelukkiger periodes in mijn golfleven geweest. Al maandenlang lag er een donkergrijze deken over mijn spel. Omdat iemand met 39 punten bij de NVGJ per definitie verdacht is, toch maar even als illustratie een screenshot van de neerwaartse spiraal waarin ik was terechtgekomen sinds de winterstop. De enige reden voor mijn goede klassering in de OOM is het aantal wedstrijden dat ik meedeed. Wanhopig op zoek naar vormherstel.
Misschien herkenbaar, maar ik begon laatste maanden elke keer vol goede moed aan een rondje. Lekker ingeslagen op de driving range, maar aangekomen bij de eerste hole zakt alles als een pudding in elkaar. Slices, toppen, in de grond slaan, korte putts missen. Het hele arsenaal aan missers en maar niet begrijpen waarom het fout gaat. Vorige week nog met drie vrienden naar Texel geweest en met 125 slagen van de baan afkomen. Drama.
Terug naar maandag. Op hole 1 kennisgemaakt met Hans Wognum, manager van de Mondial(externe link) in Nieuwegein die we in juli gaan bezoeken. Samen met de andere Hans (Terol) welgemoed aan het rondje begonnen. De eerste drive was een daalder waard en vanaf dat moment begon het te lopen. Een beetje dezelfde ervaring als destijds op Texel, in maart 2021, toen ik voor de eerste (en vrl laatste) keer won en merkte dat je vooral niets verkeerd moet doen om veel punten te verzamelen.
In mijn korte toespraak tijdens het diner refereerde ik aan Joop Zoetemelk van wie de onsterfelijke uitspraak is dat je de Tour in bed wint. En terwijl hij doelde op rust rust en nog eens rust, is voor mij m’n jongensbedje de plek waar ik afgelopen weken woelend en piekerend menig slapeloos uur beleefde. Mijn misslagen overdacht en waarom het nou elke keer misging.
Al piekerend en terugkijkend kwam ik tot de conclusie dat er bij mij kortsluiting plaatvond op het moment dat de backswing tot swing werd. In die halve seconde verloor ik alle focus. En soms al eerder. Waarbij ik vrijwel gedachteloos de club naar achteren zwaaide, de bal tijdens de swing geheel uit het oog verloor met rampzalige gevolgen.
Mijn nieuwe routine, die ik gisteren voor het eerst uitprobeerde, luidt als volgt. Opstellen, zachtjes de mantra prevelen “Doordraaien, Rustig Slaan, Naar de Bal Kijken”. Dan de club in drie tellen naar achteren, “Fei-je-noord” en dan ontspannen slaan.
Wie herkent niet het onrustige gevoel na een hole of negen dat het eigenlijk best goed gaat maar dat je je geluk niet op de proef wilt stellen door dat hardop te zeggen. Gelukkig waren de beide Hansen te druk met hun eigen spel (Hans Wognum eindigde met 13 punten, need I say more) waardoor ze pas na afloop me complimenteerden met m’n spel. Ook alleen maar slagen opschrijven en geen punten helpt ook.
Ik had nooit eerder op Rozenstein gespeeld en vond het een leuke baan. De par 3 holes waren voor mij wat aan de lange kant, al won ik wel de neary (ook een primeur) op die van 135 meter. De par 4 holes vond ik zeer uitdagend. Allemaal met een dog leg, waardoor ik minimaal drie slagen nodig had om op de green te komen. Ook vind ik de bunkers vaak heel listig geplaatst. En natuurlijk sloeg ik m’n bal in het laterale water dat heel stiekem verscholen ligt op hole 14 (?).
Onnodig te zeggen dat de greens iedereen in de problemen brachten. De schuldige was de zogenoemde dollar spot schimmel (Scerotinia Homeocarpa) die voor menig hobbel zorgde en dito verwensingen en verzuchtingen.
Het had allemaal nog veel erger kunnen worden qua score ware het niet dat vanaf hole 10 een gestage regen op ons neerdaalde en de laatste twee holes ging het helemaal los waardoor ik hole 18 al slicend en toppend met een liggende 1 wist te besluiten. Gelukkig maar zoals later bleek.
De organisatie was zoals altijd onberispelijk, de ontvangst was allerhartelijkst met een bijzondere vermelding voor de catering. De broodjes mogen wat mij betreft vanaf nu de benchmark zijn voor het lunchpakket en ook het diner was prima in orde. Dank aan de sponsors en de wedstrijdleiding, dank voor de mooie prijzen, jullie warme woorden, leve de NVGJ!
DE UTSLAGEN
Met in de loop van de middag flinke regenbuien voltooiden zo’n 25 golfers de NVGJ-wedstrijd op de zeer gevarieerde baan van Rozenstein in Wassenaar. Ondanks de plensbuien werd er toch behoorlijk gescoord, met name door Michiel van Kleef, die met 39 punten niet alleen in B maar ook overall de winnaar werd. Willem Schouten werd met 34 punten eerste in A.
Anders dan Proware in deze rangschikking ons wil doen geloven werd Henri tweede in B: op grond van zijn huidige handicap staat hij in A maar aan het begin van het seizoen was dat B, en dat blijft zo voor de rest van dit jaar.
A-categorie
plhc stbf
1. Willem Schouten 11 34
2. Pamela Sturhoofd 21 31
3. Karin Mulder (sponsor) 17 30
4. Marijke Brouwers 17 28
5. Christian Scheen 18 27
6. Jolanda Swart (sponsor) 14 25
7. Friso Leunge 15 24
8. Hans Terol 20 24
9. Leo van de Ruit 16 21
10. Hassie Peereboom Voller 13 16
11. Hans Wognum (gast) 17 13
B-categorie
1. Michiel van Kleef 29 39
2. Henri van der Steen 21 36
3. Ron Peereboom Voller 24 34
4. Sylvia Luyt (gast) 24 33
5. Anna van Lennep 33 30
6. Ruud Taal 28 28
7. John Dekker 30 27
8. Andy Houtkamp 22 25
9. Sonja van de Rhoer 26 23
10. Paul Boehlé 29 22
11. Madelon Barenbrug 36 22
12. William Wollring 30 21
13. René Brouwer 25 20
14. Lex Hiemstra 26 18
15. Jan Kok NR
16. Ronald Speijer NR
Na de genezing van Michiel zijn linkeroog gingen we pinksterzondag alsnog de baan in om een waardige tegenstander te bepalen voor Cara de Vlaming. Op hole 4 met de stand van 2 down zei Michiel dat hij zijn verslag zou beginnen met "Op misschien wel de mooiste dag van het jaar speelde ik op misschien de mooiste baan van het land met misschien wel het leukste lid van de NVGJ". Veel aannames maar het was mij helder dat de manipulator in Michiel zich begon te mengen in de strijd. En dat leek effect te hebben op hole7 all square. We verkeren beiden (nog) niet op het juiste KLM open niveau, dus rommelden we rustig verder. Ter voorbereiding van het jaarlijkse NL-golf toernooi is de baan al erg smal, ballen naast de fairway zijn niet meer te vinden. Toen bleek dat we beiden op aanraden van Hélène les hebben gehad van Ivar de verschrikkelijke landde zijn geest als virtuele coach ook in onze flight. Zijn aanwezigheid had effect op Michiels spelniveau. Ivar zijn cursusonderdeel mental toughness kwam deze prachtige dag niet zo lekker uit de verf. De spanning was ons lichamelijk en geestelijk te veel. Naarmate er steeds minder holes te gaan waren nam de druk exponentieel toe. De kortste putjes voelden als een tandartsbezoek voor een open zenuwbehandeling. Bij de opstap naar hole 18 all square. De manipulator trok zijn laatste truc uit de doos. Struikelend simuleerde hij een flauwte en dreigde aan de druk en de opgelopen warmte écht te bezwijken. Waarop mijn afslag de fairway van 18 nooit meer heeft gezien. Een verdiende winnaar en Cara veel succes.
Helaas hebben wij (het organisatie comité) het besluit moeten nemen het Charity Event van 27 juni op de Haarlemmermeersche te annuleren. Waarschijnlijk omdat het precies in de vakantieperiode viel, waren er te weinig aanmeldingen om het toernooi rendabel te maken. Wij zijn alle leden die zich hebben aangemeld als vrijwilliger erg dankbaar voor hun betrokkenheid en stellen het bijzonder op prijs dat zij zich zo spontaan hebben aangemeld als vrijwilliger. Onduidelijk is wanneer het evenement nu gaat plaatsvinden. Misschien in september op een andere baan, of anders volgend jaar. Het toernooi voor de Stichting Sint voor ieder1, het initiatief van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus gaat er sowieso komen! Het organisatie comité
Het bestuur is verheugd te kunnen meedelen dat er voor het EMGJ 2024 in Portugal een super team is samengesteld! Zoals tijdens onze ALV van afgelopen maart is verteld, heeft het bestuur er dit jaar voor gekozen de beste en meest constante spelers van onze club te vragen om deel te nemen aan dit tweejaarlijkse evenement. Bijna alle door ons benaderde spelers hebben toegezegd. Een fantastisch resultaat.
Wederom een schitterende dag tijdens het rondje Limburg. Hier slaat winnaar Ron Buitenhuis in zijn eigen habitat af op de tweede hole van het Rijk van Margraten. Wellicht werd hij geïnspireerd door de wijnranken op de achtergrond, wie zal het zeggen..
Wanneer ik de parkeerplaats van golfbaan Zeegersloot op rijd kom ik Björn al tegen. Mooi op tijd. Maar hij stapt weer in zijn Audi en zegt: ,,Ga even naar huis, ben zo terug.’’ Acht minuten voor de afslag verschijnt hij weer. Nog even de greenfee en buggy regelen en met gezwinde spoed naar hole 1. Net op tijd, het echtpaar dat met ons meeloopt heeft al afgeslagen en ziet ons honderd meter verderop op de teebox verschijnen. ,,Sorry hoor, het stond helemaal vast op de rondweg.’’ De tamelijk chaotische start weerhoudt ons er niet van beiden met een dubbel bogey te beginnen. Valt nog mee. Maar de sfeer in de flight is buitengewoon gemoedelijk. Gezellig keuvelend en onder een heerlijk zonnetje werken we de eerste negen af, die all square wordt afgesloten. Björn komt op hole 10 voor de eerste keer op voorsprong. Hij is net begonnen aan zijn favoriete negen holes, een waarschuwing die ik al vanaf hole 1 op meerdere momenten te horen heb gekregen. Tot hole 16 blijft de stand gelijk, daarna dooft het vuur bij mij en op hole 18 is het gebeurd. 2 up voor Björn. ,,Leuk en interessant spelletje’’, zegt mijn tegenstander, die voor de eerste keer een matchplay heeft gespeeld. Beiden wisselden fraaie slagen af met somber stemmende rollertjes, maar juist dat maakt een man tegen mangevecht juist zo leuk. Voor Björn was het een drukke golfdag. De dagvoorzitter, ondernemer en presentator (onder meer van P1 Beat the Pro op RTL7) is sinds enige tijd ambassadeur van de baan. In die hoedanigheid liet hij twee bekende tiktoksters met duizenden volgers in de ochtenduren ruiken aan het golf. Bij Zeegersloot vinden ze het belangrijk jeugd naar de baan te trekken, want zoals bij zoveel golfclubs ligt de gemiddelde leeftijd ver boven de 60. ,,En als je tien of twintig jaar verder kijkt, dan is er helemaal geen club meer als je niets doet,’’ zegt Björn. Voor een beginnend zeventiger als ik zijn dat geen hoopgevende woorden, zo denk ik bij me zelf. De bitterballen en de Skuumkoppe smaken goed op het terras van De Zeeger. Het is een fraaie afsluiting van een prachtige dag. Björn, veel succes tegen Foeke!
De wedstrijden voor het rondje Nederland - België staan voor de deur en de flightindelingen zijn gemaakt. Onze wedstrijdleider René Brouwer schreef hier het volgende over: Voorlopige indelingen voor Rondje Limburg gepubliceerd, toegankelijk via de website en de proware app. Omdat Houthalen in België ligt, worden de playing handicaps pas ter plekke genoteerd. Overal 16 spelers, overal spelen we in vierballen. Start: - Herkenbosch (maandag 13 mei), 12.12 uur - Margraten (dinsdag 14 mei), 12.58 uur - Houthalen (woensdag 15 mei), 10.30 uur. Nergens een lunchpakket. Niets is zeker in het leven, en zeker de NVGJ indelingen niet. Rene