Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
10.06.2023
In de weken voorafgaand aan onze partij hadden we elkaars medische dossiers uitgewisseld, bij wijze van voorbehoud mocht onze afspraak toch niet kunnen doorgaan. Fred (van 1949) loopt bij een osteopaat, vanwege aanhoudende nek- en rugklachten die niet goed matchen met een vloeiende golfswing. Zelf (hoewel aanzienlijk jonger, van 1960) had ik net een bezoek aan een orthopeed en een fysiotherapeut achter de rug, vanwege knieslijtage. Mij is inmiddels een brace aangemeten, die de pijn in het gewricht inderdaad aanzienlijk verzacht.
Daarnaast was er nog de wetenschap dat we al vorig jaar tegen elkaar hadden geloot, maar dat ik die partij toen jammerlijk moest opgeven zonder te spelen, vanwege een rugkwetsuur die me enkele maanden buitenspel zette. “Houd er rekening mee dat de klachten zo maar weer kunnen terugkeren”, had de fysio bemoedigend medegedeeld.
“De lamme en de blinde”, sprak Fred dan ook toen hij me welkom heette op zijn baan Euregio in Bad Bentheim, net over de grens voorbij Oldenzaal. Hij was op de fiets; het is alweer twintig jaar geleden dat Fred even buiten Bad Bentheim een fraai huis liet bouwen, en van Denekamp naar Duitsland verhuisde. Zelf had ik er een autoritje van bijna twee uur op zitten, deels over de Autobahn. Dat was me aanbevolen door de routeplanners van Google Maps, die je maar beter niet blind moet volgen. Voor de terugweg koos ik daarom voor de route die Fred me adviseerde. Qua tijd niet eens zo veel sneller, zo bleek, maar het scheelde aanzienlijk in de kilometers.
Tijdens de terugreis kwam ik tot de slotsom dat het qua spel was meegevallen met de lamme en de blinde. Fred, ooit een single handicapper, is weliswaar niet meer zo ver van de tee als voorheen, maar met handicap 16 niettemin een zeer serieus te nemen bogeyspeler. Bovendien lest hij regelmatig. Nota bene daags voor onze partij had hij van zijn pro een waardevolle tip gekregen die zijn spel geweldig zou helpen: houd de backswing korter en zwaai rustiger.
Zelf was ik kort geleden, door mee te doen aan een golfclinic, hoewel bedoeld voor beginners, met de neus op het feit gedrukt dat mijn golfswing nogal afwijkt van hoe ik het ooit, decennia geleden, moet hebben geleerd: qua grip, set-up, houding, schouderdraai, heupdraai, polsknik. Qua de hele mikmak eigenlijk. Resetten, schijnt dat te heten, maar wat je in jaren hebt aangeleerd krijg je er niet in een paar weken uit.
Hoe dan ook, in het begin van onze partij stond ik heel even 1 up, en Fred was op enig moment, na elf holes, zelfs even 2 up. Maar veel verschil was er niet. Na veertien holes was het dan ook weer all square. Opmerkelijk was Freds score op hole 11, een par 4 van 375 meter, stroke-index 2. “Deze kan ik niet meer in regulation halen”, zei Fred op de tee. Maar hij maakte doodleuk een par, door
zijn bal van net buiten de green in de hole te chippen, over ten minste 15 meter… Hij maakte nog excuses ook, omdat hij op deze hole een slag kreeg. Over de hele partij moest ik Fred op vier holes een slag geven. Vier, dat was er voor mij net eentje te veel. Na een enorme misser vanaf de vijftiende tee was ik weer op achterstand gekomen (Fred profiteerde geroutineerd) en op de zestiende, waar Fred zijn laatste slag kreeg, nam ik te veel risico om dat nadeel te compenseren: Fred 2 up. Nog was de partij niet gespeeld. Dankzij winst op de zeventiende (met maar weer eens een par; we maakten samen best veel parren vandaag) kwam het op aan op de achttiende. Helaas voor mij kon ik daar het verschil niet maken.
Drieënhalf uur in de auto, drieënhalf uur in de baan, dan nog zo’n drie uur met voorbereiding/nazit en dan met het kleinst mogelijke verschil je verlies moeten nemen. Toch zijn er beroerdere dagbestedingen denkbaar. Dat was mede te danken aan de fijne nazit waarin we onder andere de actualiteit bespraken (Inez Weski vrijgelaten) en het voetbal als kijkspel fileerden, na opnieuw een belachelijke vertoning die Europa League wordt genoemd. Fred bedankt!
Louis Westhof
(En Duitsland mag dan klinken als ‘ver weg’, Het klinkt misschien ver weg, Duitsland, maar Bad Bentheim is de moeite van het ritje zeker waard)
Helaas hebben wij (het organisatie comité) het besluit moeten nemen het Charity Event van 27 juni op de Haarlemmermeersche te annuleren. Waarschijnlijk omdat het precies in de vakantieperiode viel, waren er te weinig aanmeldingen om het toernooi rendabel te maken. Wij zijn alle leden die zich hebben aangemeld als vrijwilliger erg dankbaar voor hun betrokkenheid en stellen het bijzonder op prijs dat zij zich zo spontaan hebben aangemeld als vrijwilliger. Onduidelijk is wanneer het evenement nu gaat plaatsvinden. Misschien in september op een andere baan, of anders volgend jaar. Het toernooi voor de Stichting Sint voor ieder1, het initiatief van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus gaat er sowieso komen! Het organisatie comité
Het bestuur is verheugd te kunnen meedelen dat er voor het EMGJ 2024 in Portugal een super team is samengesteld! Zoals tijdens onze ALV van afgelopen maart is verteld, heeft het bestuur er dit jaar voor gekozen de beste en meest constante spelers van onze club te vragen om deel te nemen aan dit tweejaarlijkse evenement. Bijna alle door ons benaderde spelers hebben toegezegd. Een fantastisch resultaat.
Wederom een schitterende dag tijdens het rondje Limburg. Hier slaat winnaar Ron Buitenhuis in zijn eigen habitat af op de tweede hole van het Rijk van Margraten. Wellicht werd hij geïnspireerd door de wijnranken op de achtergrond, wie zal het zeggen..
Wanneer ik de parkeerplaats van golfbaan Zeegersloot op rijd kom ik Björn al tegen. Mooi op tijd. Maar hij stapt weer in zijn Audi en zegt: ,,Ga even naar huis, ben zo terug.’’ Acht minuten voor de afslag verschijnt hij weer. Nog even de greenfee en buggy regelen en met gezwinde spoed naar hole 1. Net op tijd, het echtpaar dat met ons meeloopt heeft al afgeslagen en ziet ons honderd meter verderop op de teebox verschijnen. ,,Sorry hoor, het stond helemaal vast op de rondweg.’’ De tamelijk chaotische start weerhoudt ons er niet van beiden met een dubbel bogey te beginnen. Valt nog mee. Maar de sfeer in de flight is buitengewoon gemoedelijk. Gezellig keuvelend en onder een heerlijk zonnetje werken we de eerste negen af, die all square wordt afgesloten. Björn komt op hole 10 voor de eerste keer op voorsprong. Hij is net begonnen aan zijn favoriete negen holes, een waarschuwing die ik al vanaf hole 1 op meerdere momenten te horen heb gekregen. Tot hole 16 blijft de stand gelijk, daarna dooft het vuur bij mij en op hole 18 is het gebeurd. 2 up voor Björn. ,,Leuk en interessant spelletje’’, zegt mijn tegenstander, die voor de eerste keer een matchplay heeft gespeeld. Beiden wisselden fraaie slagen af met somber stemmende rollertjes, maar juist dat maakt een man tegen mangevecht juist zo leuk. Voor Björn was het een drukke golfdag. De dagvoorzitter, ondernemer en presentator (onder meer van P1 Beat the Pro op RTL7) is sinds enige tijd ambassadeur van de baan. In die hoedanigheid liet hij twee bekende tiktoksters met duizenden volgers in de ochtenduren ruiken aan het golf. Bij Zeegersloot vinden ze het belangrijk jeugd naar de baan te trekken, want zoals bij zoveel golfclubs ligt de gemiddelde leeftijd ver boven de 60. ,,En als je tien of twintig jaar verder kijkt, dan is er helemaal geen club meer als je niets doet,’’ zegt Björn. Voor een beginnend zeventiger als ik zijn dat geen hoopgevende woorden, zo denk ik bij me zelf. De bitterballen en de Skuumkoppe smaken goed op het terras van De Zeeger. Het is een fraaie afsluiting van een prachtige dag. Björn, veel succes tegen Foeke!
De wedstrijden voor het rondje Nederland - België staan voor de deur en de flightindelingen zijn gemaakt. Onze wedstrijdleider René Brouwer schreef hier het volgende over: Voorlopige indelingen voor Rondje Limburg gepubliceerd, toegankelijk via de website en de proware app. Omdat Houthalen in België ligt, worden de playing handicaps pas ter plekke genoteerd. Overal 16 spelers, overal spelen we in vierballen. Start: - Herkenbosch (maandag 13 mei), 12.12 uur - Margraten (dinsdag 14 mei), 12.58 uur - Houthalen (woensdag 15 mei), 10.30 uur. Nergens een lunchpakket. Niets is zeker in het leven, en zeker de NVGJ indelingen niet. Rene
Het leven kan soms bijzondere wendingen nemen. Op de dag dat Leo ons ontviel, kreeg mijn leven een nieuwe toekomst. Op 15 april deed ik op eigen verzoek een cardio test bij de huisarts. Deze test doorstond ik verre van met verve en resulteerde in een onmiddellijke ziekenhuisopname in Gronau. De onderzoeken in het ziekenhuis duurden helaas paar dagen, waardoor ik uiteindelijk, vrijdagmorgen een hartkatheterisatie onderging. Fred Veldman en ik hadden al berichtjes gewisseld in de trant van “nog drie dagen en dan ben je weer het heertje" en kan je weer golfen maar niets bleek minder waar. Na afloop stond de ambulance klaar die mij met spoed en begeleiding verplaatste naar de Schüchtermann Kliniek voor een spoedoperatie. Die kliniek is gelukkig een van de beste in Duitsland maar bevindt zich in het Teutenburgerwald, niet echt naast de deur. Om 18.00 uur werd ik wakker met twee omleidingen en overal pijn. Nu anderhalve week later, bevind ik mij in de Reha, in dezelfde kliniek waar ik een revalidatieprogramma van drie weken volg. Veel cardio fietsen, fysio, massages, ademtherapie, gezond eten en lezingen over vet in bloed. Mijn hart is nu weer tiptop, alleen laat de conditie nog ernstig te wensen over. Lang verhaal kort geschreven: na de operatie mag ik zes weken niets tillen of iets doen wat het borstbeen te zwaar belast en na drie maanden mag ik weer over sport nadenken. Kortom na de Spelen hoop ik weer terug te zijn op de Golfbaan Wat een fijne club! Een dag na de operatie hing Pim aan de lijn om mij op te beuren, van het bestuur en Weco kwam een bos bloemen en van diverse leden stroomden de berichten binnen. Heel veel dank, De NVGJ is een warm bad. Ich komme wieder. Het allerbeste, Frank