Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
06.08.2023
En ineens was de golfoorlog voorbij. Zomaar, op een dinsdagmiddag en als een donderslag bij heldere hemel kregen de Saudi's wat ze wilden. Een nog steviger vinger in de golfpap op nagenoeg alle circuits wereldwijd. De aangekondigde fusie mag misschien het einde van LIV Golf inluiden, de rol van het Public Investment Fund van Saudi-Arabië wordt alleen maar groter.
Vragen, vragen, vragen. Zoveel vragen. De eerste uren en dagen na de bekendmaking zocht iedereen naar antwoorden, naar duiding, maar de conclusie – bij mezelf in elk geval dan toch – was dat er vooral nog vooral heel veel onduidelijk was. En is.
PIF, de PGA Tour en de DP World Tour gaan fuseren. Dat is de meest bondige samenvatting. Er is daartoe een overeenkomst gesloten waarbij de golfgerelateerde commerciële bedrijven en rechten van PIF (waaronder ook LIV Golf valt) worden gecombineerd met de commerciële bedrijven en rechten van van de PGA Tour en DP World Tour in een nieuwe en gezamenlijke eigendomsconstructie. Een hele mond vol, maar veel wordt er nog niet mee gezegd want hoe gaat dat er dan uitzien? In hoeverre blijven de PGA Tour en DP World Tour baas in eigen huis? In hoeverre blijven de spelers, die nu eigenaar zijn van hun circuits, dat of raken ze die rol kwijt? De leiding van de nieuw te vormen onderneming komt dan wel in handen van de baas van de PGA Tour, Jay Monahan, maar de vraag voor hoe lang is gerechtvaardigd. Of denkt iemand dat PIF-voorman Yasir Al-Rumayyan jaren genoegen zal nemen tweede of derde viool te spelen?
En dat is nog maar de bestuurlijke kant, want hoe gaat het er voor de spelers uitzien? Gaan de tours op enig moment helemaal in elkaar op en spelen we straks op de PIFPGADPWORLD Tour? De eerdere overlopers naar LIV Golf, die vrijwel allemaal hun lidmaatschap opzegden en dat al dan niet met veel kabaal deden, kunnen die zomaar terugkomen? Dat zal toch niet? Of vergeten we gemakshalve dat Sergio Garcia een referee in het openbaar toebeet dat hij blij was hem nooit meer tegen te hoeven komen? Of alles wat Phil Mickelson in diverse twitteruitbarstingen schreef over Rory, over Monahan, over wie dan ook? Dat kan je je toch niet voorstellen? En wat gebeurt er met LIV Golf? Hoewel Greg Norman naar verluid het personeel heeft toegesproken en gezegd zou hebben dat het circuit ook de komende jaren blijft bestaan, is dat maar zeer de vraag. En al helemáál of hij daar dan nog bij betrokken is. Hoorde hij niet, net als de grote spelers, pas vlak voor het versturen van het persbericht dat de strijdbijl begraven werd? En dan hebben we het nog niet eens gehad over de Ryder Cup, de mogelijke rol van de dissidenten daarin, voor nu en vooral voor de toekomst.
Veel vragen, een hele hoop suggesties en scenario's, maar weinig antwoorden. Ook omdat die er veelal nog niet zijn. Het heeft er alle schijn van dat er vrij plotseling besloten werd een persbericht de wereld in te sturen, anders is niet te verklaren dat er over de feitelijke invulling nagenoeg niets bekend is. Dat wordt, zo viel in een bijzin te lezen, 'in de nabije toekomst duidelijk'. Oftewel: dikke kans dat daar nog over gesproken moet worden. Niet zo gek ook in de wetenschap dat bijna niemand bij de gesprekken aan tafel zat.
Er lekt wel wát uit over de concrete invulling. Althans het komt veelal 'uit betrouwbare bronnen'. Zo zou de DP World Tour een brief naar de spelers hebben gestuurd met een uitleg over de (on)mogelijkheden van een terugkeer van de dissidenten en het tijdpad daarvoor. Gaat het sterke gerucht dat LIV Golf in aangepaste vorm doorgaat waarbij de top van de Amerikaanse en Europese Tour zich jaarlijks voor dit elitebal kan plaatsen en je dus ook kan degraderen, net zoals je je kaart voor de PGA en DP World Tour kan verliezen. Maar nogmaals: geruchten uit betrouwbare bronnen zijn nog geen zekerheden.
Wat zéker duidelijk is: de Saudi's hebben hun zin. Een dikke vinger in de golfpap bij de dames hadden ze al, de mannen zijn na een strijd van twee jaar nu ook binnen. Na voetbal, Formule1, boksen en diverse andere sporten, is met het veiligstellen van golf een voorname stap gezet op weg naar hun wens om een grote speler in de sportwereld te worden. Het waarom is duidelijk. Olie heeft zijn langste tijd gehad en met hun Vision 2030 hoopt het land zichzelf positiever en meer open op de kaart te zetten. Dat de weg daarheen op zijn best nog lang is, is duidelijk, dat je – zoals Rory al opmerkte – uiteindelijk niet tegen de diepste zakken op kan ook.
Maar voor de rest? Vragen, vragen en nog eens vragen.
Daar zaten we dan. Op een stoeltje aan de achttiende green van de Royal Obidos. Elkaar hoopvol aankijkend. Zouden we op deze tweede dag van het EMGJ nog een sprongetje naar boven kunnen maken? Zou het mogelijk zijn om in die top 5 te komen? Het veld van het EMGJ was nog nooit zo sterk bezet. Er waren nog nooit zoveel landen (zei men). En ja, de banen waren nog nooit zo moeilijk geprepareerd als deze week. Voor jullie info: de greens van Royal Obidos deden 12,3 op de stimpmeter. Dat is een beetje vergelijkbaar met wanneer je thuis op de tegels in je keuken een putt probeert te maken. Het is aanraken en daar gaan ze dan. Dat het iets was waar niet alleen wij als Nederlanders last van hadden, zo bleek wel weer. Want er werd steen en been geklaagd. Of nou ja, geklaagd is misschien niet het goede woord. We realiseerden ons vooral allemaal dat we er geen klote van kunnen.
De Praia D'El Rey Golf Course was na twee oefendagen het décor van de eerste échte krachtmeting tussen de twaalf landen tijdens het EMGJ 2024. Nederland staat na die eerste dag op een verdienstelijke zesde plaats, al had er meer in gezeten zo vonden de deelnemers unaniem. Hoogtepunten: de beste score van de dag van álle golfers voor Stef Swagers (+5) en een fraaie eagle (+2 birdies) voor Hélène Wiesenhaan.
Het dreamteam van de NVGJ, kort voor het begin van de EMGJ in Portugal. Let's do it! Lees de verslagen en bekijk de mooie foto's. Regen en wind in Nederland, (ondergaande) zon in Portugal.
"Van de gele tees is te moeilijk, zegt de wedstrijdleiding. Daarom moeten de heren van blauw", sprak captaine Madelon Barenbrug. "En de teemarkers op rood worden helemaal naar voren gezet." Moeilijk? Een blik op de scorekaart van de Royal Óbidos Golfcourse (vijf keer par-3, vijf keer par-5 en acht keer par-4) maakte duidelijk dat we van blauw slechts 5450 meter moeten overbruggen. De dames blijven zeer royaal onder de vijf kilometer. Ook al geruststellend was de raadpleging van de handicaptabellen: iedereen krijgt minder slagen dan zijn of haar handicapgetal. Het kan niet anders dat de baan meevalt. Het enige minpunt is misschien dat de wedstrijdleiding er eigen regels op na houdt: iedereen speelt voor driekwart van zijn playing handicap. Eenmaal onderweg tijdens deze tweede oefenronde vroegen we ons af hoe de wedstrijdleiding tot dit besluit is gekomen. Oké, golf is een lastig spel. Maar op deze baan, met veel strategische gesitueerde waterhindernissen en razendsnelle greens, wordt het de speler (m/v) ietsje moeilijker gemaakt. Golflegende Seve Ballesteros, die de baan ontwierp, had er kennelijk zin in... Gelukkig bestaat een flink deel van ons team uit onverschrokken types, echte longhitters zelfs, die niet zo snel geïmponeerd zijn. Water? Daar speel je gewoon om- of overheen. Snelle greens? Ook daarvoor is de oplossing eenvoudig: een stuk zachter putten dan je thuis gewend bent. Dus het kan niet missen dat de meesten van ons op woensdag, als we hier voor de echte score spelen, ten minste 30 stablefordpunten bijeen swingen. Omdat we niets (of bijna niets) aan het toeval wensen over te laten, lieten we de vroege oefenronde van vandaag (met drie starts vanaf 8 uur) volgen door een lange tactische teambespreking, een alcoholvrije lunch en een pittige sessie op zowel driving range als putting green. Daarna deed iedereen verplicht een middagdutje. En vanavond, zo is de afspraak, liggen we vroeg in ons mandje. O ja, het parcours glooit nogal. Bovendien is het vaak nogal ver lopen van green naar volgende tee. Welbeschouwd is het een echte buggybaan. Daarom laten we woensdag de handtrolleys en elektrische trolleys in de stalling (ze zijn bovendien van zeer matige kwaliteit, die niet past bij de vijf sterren die op dit real estate is geplakt) en legden we beslag op een flink deel van het buggypark. Want onze inschatting is dat we de andere elf landen dan in ieder geval rijdend over de betonpaden het nakijken zullen geven. Op naar morgen: de eerste wedstrijddag, op Praia d'el Rey.
De eerste oefenronde zit erop. En wel die op Praia d’el Rey. Wat zoiets betekent als ‘strand van de koning’. Althans, dat beweert de chauffeur van ons busje onderweg naar het clubhuis. Mij kunnen ze alles wijsmaken wat dat betreft. En eigenlijk spreekt er niemand van ons Portugees. Behalve Pamela. Die het graag liever wat onder de aandacht houdt, maar als ze haar zinnen heeft gezet op een specifiek drankje in een specifiek grote beker/glas/mok/wat er voor door moet gaan. Dan ineens weet ze toch iets tegen hem te ratelen waardoor hij gaat rennen. De smiecht.
Nee, verwacht hier niet elke paar minuten een update vanuit het team dat in Portugal onze driekleur representeert. Tien NVGJ-ers en de immer onvolprezen non-playing captain Madelon Barenbrug nemen het op Royal Obidos op tegen maar liefst zeven andere landen. Hoe vergaat het ze? Wat maken ze mee? Je vindt het hier.