Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
We trappen het kalenderjaar 2025 traditiegetrouw af op de prachtige baan van de Lage Vuursche met alweer de 16e Ruud van Breugel Cup. Dit doen we samen met onze ALV diezelfde avond.
18.03.2025
Voor het eerst in mijn NVGJ carriere aan mij de eer om een wedstrijdverslag te leveren. En niet zomaar een wedstrijd, het winnen van de Ruud van Breugel Cup op de Lage Vuursche is een prijs die menig NVGJ’er maar wat graag op hun palmares zouden bijschrijven.
Ik weet niet wat voor lijntjes onze sponsors allemaal kunnen uitgooien, maar om mid maart zo’n zonovergoten dag te presenteren getuigt van invloedsferen waar veel wereldleiders nog een puntje aan kunnen zuigen.
Zo’n eerste wedstrijd van het jaar is het toch altijd speciaal om andere NVGJ’ers weer te zien. Waar sommigen een korte winterslaap houden, gaan anderen, zoals Ruud en ik naar Zuid Afrika om daar (onder andere) aan onze golf- en wijnproef skills te schaven.
Ik had het voordeel (?) om samen met Jeroen van Leeuwen en Peter Luyer vanaf hole 10 te starten. Hole 10 is relatief makkelijk, terwijl hole 1 juist lang en intimiderend is. Dat voordeel was snel vervlogen nadat ik er met een double bogey vanaf kwam.
In de daaropvolgende holes ontspon zich een prachtig spel van diverse golftactieken. Jeroen besloot veel holes in bogey mindset te gaan spelen, en sloeg regelmatig af met een ijzer 5. Mijn course management is veelal zo hard en zo ver mogelijk, terwijl Peter juist de 80% swing, en lekker op de fairway methode hanteert. Om en om leverde dat resultaat op. Het ijzerspel van Jeroen zette me wel aan het denken, dat wellicht wat meer en beter doordacht course management toch wel een goed idee is om mijn ambities van handicap verlaging te realiseren.
Een prachtig moment op hole 13, waar Jeroen van ver buiten de green een putt speelde, die nog rollend al voor groot enthousiasme zorgde, om vervolgens met groot gejuich in de hole te verdwijnen voor par. Daarna had ik zelf nog een putt had van zo’n 8-10 meter, en die viel eveneens voor birdie. De euforie van de birdie verdween op de aansluitende par drie, waar ik mijn tee shot in het water dompelde (net als op alle andere par drietjes waar water te vinden was)
De baan lag er, in aanmerking genomen dat het nog zo vroeg in het jaar is, fantastisch bij, maar de greens zorgden bij veel mensen en ook bij mij voor problemen. Zo moest ik zelfs twee keer achter elkaar een 4 putt noteren.
Dat ik na vier uur heerlijk in de zon te hebben gewandeld, en een uiterst effectieve alv onder de bezielende leiding van Martijn, ook nog eens de eerste prijs in ontvangst mocht nemen was de kers op de taart.
Uiteraard bij thuiskomst even even review achtergelaten op Leadingcourses. Kleine moeite, groot plezier. Klik hier! En doe hetzelfde.
Alle beetjes helpen om de wedstrijdleiding zoveel mogelijk kans te geven om ons allemaal op de meest mooie banen van Nederland te laten spelen.