30 jaar NVGJ en dat gaan we vieren. Op onze homecourse De Texelse spelen we twee dagen mét een muzikaal jubileumfeest. Partners zijn van harte welkom. Grappig is overigens dat De Texelse op 31 augustus óók 30 jaar bestaat!
Hansie bedankt, Hansie bedankt! Anita bedankt, Anita bedankt! Het waren 2 fantastische dagen!
Zo luidden we uit volle borst zingend de fantastische Texelse tweedaagse ter gelegenheid van 30 jaar NVGJ woensdagavond samen uit. Want fantastisch was het. Waarvoor veel dank aan organisator Hans Terol, manager Anita Hiemstra, wedstrijdleiders René, Ger, Frank (weer topfit!), Madelon en sponsor Karin.
Ondanks de voorspelde buien en windkracht 6, stapte iedereen dinsdagmorgen met zichtbaar veel zin in twee wedstrijden met elkaar en de elementen het Texelse clubhuis ‘t Hanenhuus binnen. Daar werden we verwelkomd door Ger en Madelon achter de wedstrijdtafel. Met koffie en jubileumtaartjes in ‘onze’ kleur oranje. Ik geloof dat er geen enkele is overgebleven.
Na de koffie togen we met maar liefst 49 deelnemers naar driving range en putting green. Enkelen hadden maandag de prachtige Texelse baan al gelopen, hetgeen zich uitbetaalde, waarover later. Ondanks dat we met zoveel waren, waren er ook flink aantal diehards niet, zoals Pim, Henri, Rob, Hans B, Friso, Louis, Jolanda en niet te vergeten William, die eigenlijk de meest constante factor van onze club is. Allemaal met vakantie, aan t werk, naar college of een kind helpen verhuizen. Fred was er dan weer wel, diep uit Limburg.
Degenen die zich hadden verheugd op een pittige golfdag werden dinsdag niet teleurgesteld. Storm en regen teisterden de baan en ons spelers. Het was werkelijk niet gemakkelijk. Ballen die sommige van onze A-spelers normaliter hoog en recht naar de green spelen, belandden steevast 10 meter rechts of links ervan, naar gelang de ligging ten opzichte van de harde Zuidwestenwind. Wind van achter droegen ballen soms wel 100 meter verder. Tegenwind trok er zo 50 tot 80 meter af.
Flightgenote Monique koos ervoor louter met haar ijzers te spelen, geen driver en ‘houtjes’. Dat hielp. Haar Anton, in maart nog winnaar in de A, appte haar na afloop ‘nog nooit zo slecht gespeeld; 101 slagen!’ Zelf probeerde ik de ballen als het kon, wat lager te houden om de grip van de zijwind enigszins te vermijden. Peter Keijzer lukte dat minder. Ballen zoeken dus. Maar dat zagen we bij vrijwel alle flights om ons heen. Het helmgras is veelvuldig verkend. Marijke opperde na afloop; ‘Misschien moeten we er volgend jaar een wedstrijd om de meest verloren ballen van maken haha.’
Nadat iedereen binnen was en een glas prosecco in de hand had, nam onze voorzitter Martijn het woord om te proosten op onze mooie vereniging. Hij memoreerde de oprichting van de NVGJ 30 jaar geleden, evenals de ereleden Charles, Leo, Meinard, Poppe, Pieter, Robbie en Cees die niet meer onder ons zijn. Hij roemde de vele wedstrijden die we door heel het land spelen en de leuke dagen die we elkaar dan bezorgen. Ook noemde hij de Nations Cup die Madelon en Hans volgend jaar op Texel organiseren.
Cara toaste mee. Speciaal voor diner en feest naar Texel gereisd. Ze kampt met een hernia, maar oefent hard om die voor de EMGJ in Portugal te overwinnen. Het feestdiner dat volgde had een superleuk concept; heerlijke kleine gerechtjes, die door het altijd vriendelijke personeel van t Hanenhuus werden uitgeserveerd. Iedereen kon zo wisselen van tafels en met iedereen praten.
En de winnaars waren..
Dat Hannie bij de start dinsdag haar flightgenoten kwijt was – ze had niet gezien dat ze achter het eerste duin al van rood waren vertrokken en liep hen te zoeken in het clubhuis – had haar niet van haar à propos gebracht. Ze won de B met 35 stablefordpunten. Misschien wel te danken aan haar oefenrondje op maandag, waarin ze ook 34 punten scoorde. Olga volgde met 33 punten, ik met 31.
Marijke won de A met 32 punten, Hans Terol werd knap tweede met ook 32 punten en Frank, de man van Olga, derde met 30 punten. Ruud (9 punten) ontving graag het Kostertje, maar kreeg een doos ballen en – tot zijn grote teleurstelling – een mini-Kostertje. De jarige Willem vierde een 6e plaats.
Geheel in stijl vroegen daarna Peter en Helene, de goede dansers Marijke en Roland het ‘bal’ te openen. Zij kozen vervolgens onze toegewijde leden Hans en Madelon voor de volgende dans. Volgens Marijke dacht menigeen dat dat tevoren was bedacht, maar dat deden ze spontaan.
Daarna ging het los. De Texelse band was goed. Vrijwel iedereen was op de dansvloer te vinden, soms zelfs zittend of liggend (treintje). Zo ook de eerder nog voetbal kijkende Ger, die zijn voetjes niet zo snel van de vloer licht. Een superavond. Een vaag plan om het feest in de bar van hotel Molenbos voort te zetten viel daarna in duigen. De bar bleek dicht. Misschien wel daardoor kon iedereen de volgende dag toch weer fris aantreden voor de tweede wedstrijddag.
Iets minder wind, en minder, maar fellere buien, was de weersvoorspelling voor de woensdag. Een enkeling had zich afgemeld voor de tweede dag, maar er waren ‘s ochtends ook nieuwe gezichten, zoals Foeke en Ragnar. Met droog weer werd er gestart. Maar onderweg ging het toch weer flink tekeer. Samen met flightgenoten Leonard en Andy sloegen we alle drie onze ballen op de green van op hole 6, toen een enorme bui losbarstte, In de stromende regen maakten we toch alle drie een par. Juichend en high fivend stapten we van de green. Super!
Ook de wind, nu uit het Noorden, was flink en vlagerig. Leonard had er met zijn hoge ballen veel last van. Menige afslag werd gevolgd door een provisionele. Andy kreeg er na zijn par weer zin in en ging steeds beter spelen. Ook keek hij af en toe trots achteruit naar zijn Milanda, die na enige aarzeling toch was gestart, en met enige coaching van Sonja de 18 holes uitliep. Dat deed overigens niet iedereen, enkelen stopten na 9 holes en namen de boot. Met 39 spelers kwamen we weer terug in het clubhuis.
Jarige homecourse
Opnieuw drankjes en lekkere borrelhappen. Er werd wat gemopperd over de wind; ‘veel moeilijker dan gisteren.’ Maar Hannie merkte op: ’Wind hoort bij Texel. Wij hebben geluk, want hoeven niet naar Schotland. We kunnen gewoon naar Texel. En het is ook nog eens gewoon onze homecourse. Wat willen we nou nog meer?’. En ze heeft gelijk.
Een heerlijk keuzemenu kwam op tafel (de mosselen waren verrukkelijk) en de tweede prijsuitreiking volgde. Als een ware spreekstalmeester riep Christiaan de winnaars naar voren, die de prijzen uit handen van zijn vrouw en sponsor Karin kregen uitgereikt. Door constant redelijk recht te slaan en wat parren te maken had ik in de B 35 punten bij elkaar gespeeld; een 1e plek, gevolgd door Roland (32) en Olga (31).
In de A won tot zijn lichte schaamte – ‘ik kom hier invliegen en ga er met de eerste prijs vandoor ‘ – Foeke met een knappe 34 punten, Boudewijn (33) en Frank M (31), werden respectievelijk 2e en 3e. Dat het toch een lastige baan was met deze storm en regen, leerde de uitslag van onze topspeler Peter van Weel, die ‘slechts’ 24 punten haalde in plaats van de gebruikelijke 36.
Na de dankwoordjes zongen we onder aanvoering van Christiaan de organisatoren Hans en Anita toe. En feliciteerden ook de Texelse Golfclub met haar 30-jarig bestaan. Dat kan bijna geen toeval zijn. Een geweldige homecourse, waar we nog vaak zullen spelen.
En natuurlijk over 10 jaar samen ons volgende jubileum zullen vieren!
Elaine de Boer, ook namens Marijke Brouwer en Hannie Verhoeven.
