Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
06.07.2020
Dank Marijke (en eerder Rob) voor het doorgeven van het stokje. En allereerst ga ik nu heel nederig en veelvuldig door het digitale stof omdat ik dat niet eerder overnam. MEA CULPA. En dat x 100 plus SORRY voor mijn onachtzaamheid en uitstelgedrag. Van dat woggen en kloggen (werk en klussen ontwijkend gedrag) zoals mijn vriendinnen dat noemen heb ik natuurlijk op meerdere gebieden last: belastingen invullen (aargh), facturen maken (hulpp) en deadlines halen (dat lukt me dan weer wel meestal). Kortom: mijn onnozele alibi. Veeg daarmee af wat je wilt:)
Dan nu ter zake. Lange tijd was ik een enorme fanatieke sportliefhebber. Als bankzitter welteverstaan. Voetbal, golf, tennis, de NBA en zelfs baseball volgde ik op de voet. En nog. Ik dreun zo de namen van de Nederlandse stadions op — ja Rat Verlegh staat in Breda Onno — en kan alle landgenoten en hun posities in de Premier League opsommen. En eens in de vier jaar weet ik ook wie er bij het handboogschieten en het synchroonzwemmen meedoen. Je kunt je voorstellen hoe die huidige sportwoestijn op tv voor mij aanvoelt: ik mis jullie Michiel, Onno, Andy, Ragnar en alle andere stemmen.
Maar goed. Zelf actief meedoen, dat was lange tijd een ander verhaal. Misschien omdat ik — bekentenis — ooit begonnen ben op een korfbalveld. Rust Roest, heette die deugdzame Eindhovense vereniging waar ik met een fout soort gereformeerd rokje over het veld ging. Nog steeds wrijf ik dat lidmaatschap erin bij mijn goedbedoelende ouders; op momenten dat het mij uitkomt natuurlijk. Toen ik dat trauma eenmaal van mij afschudde, heb ik getennist (onlangs met Willem weer fanatiek opgepakt) en een sportschool abonnement aangeschaft.
Pas veel later — nu dus — ben ik dat ook daadwerkelijk gaan gebruiken en de afgelopen tijd lag ik zoomend voor instructeur Darryl die mij drilde vanuit de boekenkast. Maar golf is toch de sport waarmee ik een echte haat- liefdeverhouding heb. Of beter liefde- haatrelatie. Want de mooie kanten overheersen. Altijd. Ook op momenten dat ik Henk Kosteriaans bezig ben en strepen produceer. De spanning van het spel. De adrenaline bij een pinggggg van een geslaagde drive. De pracht van de banen. In Thailand, Spanje (met Pamela, Louky en Marijke), Frankrijk, Amerika.
En zeker ook in Nederland: onlangs nog waren we met Rob en Wil op Texel waar ik op hole 11 werd aangevallen door dezelfde scholekster die Hans Terol ooit belaagde. En met Paul Mansoor stonden we onze enkels verzwikkend in het onkruid van Naarderbos toen de banen dicht waren.
Die momenten vooral in gezelschap van anderen koester ik. Net als de mooie verhalen en opmerkelijke gewoonten van NVGJ’ers. Terol, ja hij weer, die een hoentje om zeep bracht met een tussenslag. Gerald die nog voor corona Corendon aan de grond hield in Turkije. Sonja die haar buggy op Curacao harder crashte dan Max Verstappen. De modeshows van Madelon.
Kortom: ik kan niet wachten tot we weer beginnen!
Ik draag het stokje over aan Gerald van Dalen (en hoop dat hij niet zo’n wogger is als ik)
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.