Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
09.07.2020
Dank Onno voor je leuke stukje en de daaruit volgende opdracht aan mij. Ik wil de lezers meenemen naar HET moment dat ik getroffen werd door het Golf-virus.
Donderdag 26 juli 2001.
De jonge Nederlandse amateur Niels Boysen stond na dag 1 bovenaan het leaderbord van de TNT Dutch Open in Noordwijk. Op de burelen van Studio Sport was dit ook niet onopgemerkt gebleven. Diezelfde avond werd ik gebeld door de dienstdoende eindredacteur: “meld je morgenochtend om 6 uur bij de ingang van de Noordwijkse Golfclub, daar ligt een kaart klaar en maak samen met verslaggever John van Vliet een portretje van Niels Boysen” was zijn korte en duidelijke instructie.
Ik had in mijn sollicatiegesprek anderhalf jaar daarvoor aangegeven dat ik golf wel een leuke sport vond. Op basis van een proefles tijdens een vrijgezellenfeestje mag je dat toch best zeggen? Goed. Ik wist er dus niks van en wist ook niet wie Niels Boysen was. De kaart lag klaar en mijn collega van Vliet meldde zich 5 minuten later samen met de cameraman. We namen de plannen van de dag door en na de automatenkoffie en een laf wit bolletje met plastic kaas begaven we ons naar hole 1.
Het was een mooie dag. De zon was al op en we stonden op de openingshole te wachten op de eerste flight met de verrassende Nederlandse koploper. Ik had nog nooit golf van zo dichtbij meegemaakt, sterker nog, het was de eerste keer dat ik überhaupt professionele golfers in actie kon zien. Niels liep de tee op en een handjevol Nederlanders applaudisseerden ingehouden. De cameraman had zijn positie ingenomen recht achter Boysen. De camera stond op de grond en zijn bediener gaf mij een duimpje omhoog. Hij was blij met het plaatje.
Niels prikte de tee in de grond en legde het balletje met de grootst mogelijke voorzichtigheid op de bovenkant van het smalle ding. De Utrechtse amateur stond daar. Geconcentreerd. Hij tuurde in de verte. Zat nog even aan zijn cap en nam zijn positie in. De paar toeschouwers hielden hun adem in. Het was doodstil, zelfs de vogels en de zee besloten even stil te zijn.
Drie seconden later wist ik het zeker. Ik wil ook golfen.
Dat geluid, die balvlucht, die lengte, de omgeving. Het was een magisch moment.
Het was misschien wel de leukste dag in mijn carrière bij de NOS. De hele dag daar rondlopen, golf kijken, gratis eten en drinken en als klap op de vuurpijl nog een interview met Bernard Langer.
Daarna zelf gaan golfen en via via bij de NVGJ terechtgekomen. Leuke relaxte club interessante mensen, spelen op mooie banen en bovenal talloze mooie (sterke) verhalen. Hoogtepunt tot nu toe: de winst in de (sterk bezette :-) openingswedstrijd van vorig seizoen op Lage Vuursche.
Maar (en dat is geen kritiek, slechts een constatering) een overwegend oude mannenclub (met een aantal dappere vrouwen). Daar moest ik wel even aan wennen (als antwoord op de vraag van Onno) Maar de vraag is: wil je eraan wennen of kan het anders? Dat laatste. Er moet wat mij betreft flink verjongd worden anders overleeft deze mooie club zichzelf niet. Wellicht een mooi punt voor de eerstvolgende ledenvergadering.
Ik wil het estafettestokje dan ook graag overgeven aan een ander jonkie en zeer bekwame golfer: Sietse Herrema.
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.