Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
27.02.2022
Koen Suyk, tweede van rechts
Het was 1977 toen ik voor het eerst in aanraking kwam met golf al was het van korte duur. Mijn toenmalige vriendin, uit Aerdenhout, had gehoord dat je in Spaarnwoude (Velsen) kon leren golfen. Dat leek me wel wat. De baan waar Gerard Jol van aan de wieg stond. Het was nog een kale vlakte met een paar portacabins.
Ik was toen net weg bij mijn eerste werkgever, Fotopersbureau Cees de Boer uit Haarlem, met zoon Poppe, en had dus wat meer vrije tijd.
Na twee keer les te hebben gehad besloot ik hier niet meer mee verder te gaan.
Het was echt iets voor ouderen en vond hockey bij Rood Wit veel leuker. In 1985 ben ik met een aantal hockeyvrienden lid geworden van Golfclub Mariënweide, een par3 baantje rondom het kunstgras van de hockeyclub. Mijn pro’s waren daar Roel Timmermans en later Nigel Lancaster. Op aanraden van Ted du Bruin, mijn toenmalige directeur bij ANP-foto, en Charles Taylor, voor een paar jaar lid geweest van de Noordhollandsche GC. Later naar Houtrak en nu ben ik al weer een paar jaar lid van de Amsterdamsche GC. Echt top!
Vóór de oprichting van de NVGJ werder er al wat wedstrijden georganiseerd voor journalisten, waaronder het Nederlands Kampioenschap (1993), gesponsord door TDK. Ik heb dit 1 keer mogen winnen. Ook de NGF Journalistendag bestond toen al.
In 1993 raakte ik, met Gerard Louter, Fred Postma en Jack Arentsen, mijn amateurstatus bijna kwijt toen we ons in een door René Brouwer voor North Sea Ferries georganiseerde wedstrijd plaatsten voor het het EK voor journalisten op St. Andrews. Volgens de NGF was de prijs te hoog voor amateurs. Gelukkig is het dankzij René toch goed gekomen.
Dat jaar ben ik door Jan Kees van der Velden gevraagd of ik ook, naast mijn werk voor het ANP, wat voor de golfbladen, Golfjournaal en GolfersMagazine kon fotograferen. Met toestemming van de toenmalige hoofdredacteur van het ANP ben ik toen als fotograaf in het golf beland.
Dat jaar mocht ik ook meteen een Pro Am van het Heineken Open spelen op de Hilversumsche met niemand minder dan Ted du Bruin, Willem ten Veldhuijs
en golflegend SAM TORRANCE. Wat een belevenis en wat een aardige man, die Sam.
In 1994 werd de NVGJ opgericht. Een geweldige ervaring , omdat we vanaf toen op nog meer mooie banen kwamen en de eerste Surprise Reis ging dat jaar naar de Royal St. Georges in Engeland (zie foto hieronder). Robbie v E.D. was daar lid. Ik weet nog dat er voor onze dames geen dames-tees en -kleedkamers waren, maar ze betaalden dan ook geen greenfee
Een paar jaar geleden ben ik er met Martijn Paehlig voor Golfers Magazine nog terug geweest. Wat een baan, en zo moeilijk……
Het is te veel om alle mooie ervaringen bij de NVGJ te beschrijven maar het zijn er heel wat….. Ieder jaar weer een geweldige kalender dankzij Hans Terol en met gezellige mensen, al zijn er ons in de afgelopen jaren helaas al veel ontvallen. Ik hoop het komende jaar weer wat meer mee te spelen , nu ik wat minder ben gaan werken.
Toen ik na 30 jaar ANP boventallig werd verklaard, heb me meer ontwikkeld als golffotograaf, met specialisatie ‘golfbanen’. Veel op reis voor GM met oa Pim van Rooijen, Martijn Peahlig en ons kortgeleden ontvallen Jan Heemskerk. Zo kwam ik ook voor de NGF te werken en dat doe ik nog steeds met veel plezier en regelmaat.
Van de NGF heb ik ook twee keer de Golfpersprijs mogen ontvangen. Een hele eer.
Dit jaar heb ik mijn laatste Olympische Spelen in Japan gecoverd maar ik blijf voorlopig zeker actief als Golf- en Hockeyfotograaf.
Het stokje wordt doorgegeven aan Carien van Beek
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!