Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
05.10.2020
ndy Houtkamp
Hoofddorp en Dronten. In afstand niet eens zover bij elkaar vandaan. Toch is het leven op beide plekken best anders. Andy Houtkamp weet er alles van. In 2019 verruilden hij en zijn vrouw Milanda Noord-Holland voor Flevoland. “Dat dorpse gevoel, die rust en ruimte. Het voelt gewoon goed hier!”
Een nieuwe Drontenaar, zo mag je Andy Houtkamp nog wel noemen. Hoewel eigenlijk alle bewoners van het jonge Flevoland vrij ‘nieuw’ zijn, is Houtkamp werkelijk ‘verse aanwas’. Eind 2019 verhuisden hij en zijn vrouw van Hoofddorp naar Dronten. Amper anderhalf jaar verder voelen zij zich hier helemaal thuis. “Dat gevoel hadden we vrijwel meteen”, vertelt Houtkamp. “De nuchterheid en vriendelijkheid van de mensen, de rustige en open omgeving. Dit is onze plek.”
Verrassend veel groeten
Voordat Houtkamp zich middenin Flevoland nestelde, hadden hij en zijn vrouw ook andere potentiële woonplaatsen bezocht en bekeken. “Al onze kinderen hadden hun vleugels uitgeslagen. Daarom wilden we een ander huis, een plek voor ons tweeën”, vertelt Houtkamp. “Omdat de kinderen in en rond Hoofddorp wonen, wilden we een huis in een rustigere omgeving op maximaal anderhalf uur van daar. We reden naar het Friese Steggerda, Volkel in Brabant, Dedemsvaart Overijssel. Het was het allemaal niet voor ons. Tot we midden in die grote cirkel Dronten zagen liggen. Dat werd onze volgende stop.”
“DAAROM WILDEN WE EEN KLEINER HUIS, EEN PLEK VOOR ONS TWEEËN”
De eerste keer dat Andy en Milanda samen door Dronten liepen, werden ze gegroet door vrijwel iedereen die ze tegenkwamen. “Natuurlijk groetten we terug, mét enige verbazing”, vertelt Houtkamp. “Steeds keek ik snel even om en vroeg ik Milanda of zij die persoon kende. Nee, zij ook niet. Onze verbazing zegt iets over wat wij gewend waren in het randstedelijke Hoofddorp, maar het zegt vooral iets over de mensen in Dronten. Het bleek heel normaal te zijn dat je hier gedag zegt. Die bijna dorpse vriendelijkheid vonden we zó fijn. Op zo’n plek wilden we wel wonen.”
Al dat groen, al die ruimte
Terwijl ze rondkeken in Dronten stuitten ze op een nieuwbouwproject, vlak bij de golfbaan. Helemaal Houtkamps plek, want hij is een verwoed golfer. Een prachtige locatie dus, maar de huizen waren voor ons wat te groot, aldus Houtkamp. “We besloten verder te kijken en weer huiswaarts te gaan. Net toen we weg wilden rijden belde mijn zoon.
“TOEVAL BESTAAT NIET, DUS DIT HUIS WAS VOOR ONS BEDOELD."
’Pap, als je nog in Dronten bent moet je nú naar de Golf Residentie rijden. Daar staat jullie nieuwe thuis’. We waren het huis zelf online niet tegengekomen, dus het verraste ons. We reden er heen, zagen het huis en waren verkocht!”
Vrijstaand, vrij uitzicht, vele vierkante meters eigen grond. Het was liefde op het eerste gezicht. Een week later kochten Andy en zijn vrouw het huis én waren zij ineens eigenaar van een woning in Dronten. “Ja, zo snel kan het gaan. Toeval bestaat niet, dat is altijd al mijn instelling, dus dit huis was voor ons bedoeld. Bovendien ben ik verslaafd aan golf, dus deze kans konden we niet laten schieten”, aldus Houtkamp. “Het voelt hier op de Golf Residentie een beetje als een Amerikaans resort. De golfbaan cirkelt als het ware door de woonwijk heen. Al dat groen, al die ruimte. Dit vind je op niet veel andere plekken – misschien wel nergens in het land."
Sterk argument
De ruimte en de omgeving, het zijn twee van de vele plussen waar Houtkamp voor viel. En de ligging, vult hij aan: “Hier in Dronten ervaren we écht de ruimte. Rond ons huis, waar we ’s avonds samen een balletje slaan op de baan, en ook rondom Dronten kunnen we alle kanten op. Op onze e-bikes – we vonden ons er te jong voor, maar hebben ze tóch gekocht, blij mee nu! – fietsen we zo richting Elburg of Kampen. Soms alleen om daar lekker een hapje te eten en dan weer terug te fietsen. Het kan gewoon!”
Ook om een andere reden is de ligging een groot pluspunt. Houtkamp is journalist én commentator bij voetbalwedstrijden. Elk weekend rijdt hij ergens heen om een wedstrijd te verslaan. Van PEC Zwolle tot VVV-Venlo, van Ajax tot Feyenoord, alle kanten op. “We wonen nu midden in het land. Of ik nu naar FC Groningen of ADO Den Haag rijd, het is allemaal ongeveer een uur en een kwartiertje. Voor de verhuizing naar Dronten was het voor ons geen argument, maar achteraf is het een enorm goed argument gebleken.”
“OF IK NU NAAR FC GRONINGEN OF ADO DEN HAAG RIJD, HET IS ALLEMAAL ONGEVEER EEN UUR EN EEN KWARTIERTJE. ALLES VOELT DICHTBIJ.”
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!