Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
27.05.2021
Wanneer je het fraaie terras van Golfbaan Heelsum op wandelt, na de hartelijke ontvangst door Madelon, valt het oog direct op de replica van de Horsa Glider die er sinds augustus 2019 ligt. De Airborne-commissie van de golfclub stak honderden uren vrijwilligerswerk in de bouw van dit zweeftoestel, waarvan er tientallen werden ingezet tijdens Operatie Market Garden in september 1944 om naast manschappen zwaar materieel als kanonnen en jeeps aan te voeren.
Het is niet voor te stellen dat er 77 jaar geleden op deze plek duizenden soldaten (en burgers) bij de gevechten met de nazi-vijand om het leven zijn gekomen. Wanneer je de Helsum/ Sandr lus loopt speelt dat af en toe door het hoofd, maar de concentratie voor de slagen krijgt toch de overhand. Tenminste, dat is de bedoeling.
Madelon en ik behoren niet tot de lage handicappers van de club. We hoeven zelfs geen driekwart handicapverrekening toe te passen, want het aantal slagen is exact gelijk. Wat het geheel redelijk overzichtelijk maakt. De bliksemstart van mij – 4 up na vier holes met een uitgeholede slag van buiten de green op de par 5 vierde – doet Madelon verzuchten dat het direct na de turn wel eens afgelopen zou kunnen zijn. Ik probeer haar moed in te spereken door haar te verzekeren dat mijn bekende missers haar absoluut nog in het zadel gaan helpen.
Als we aan de tweede negen van de avontuurlijke baan in Heelsum beginnen, de Sandr lus (Madelon: ‘in het verleden was het gewoon de blauwe, rode en gele lus, een stuk makkelijker’) is het nog steeds 4 up in mijn voordeel. De dreigende luchten komen echter steeds dichterbij en Madelon is toch iets beter voorbereid op de regen. Ze wint vier van de eerste vijf holes, wat de spanning ten goede komt. Met 1 up in mijn voordeel heeft ze nog alle kansen als we aan de laatste vier holes beginnen.
Maar op de zevende vindt ze haar Waterloo. De straffe par-4 wordt bewaakt door enkele bunkers, waaronder aan de linkerkant een gruwelijke pot-bunker. Tot haar afgrijzen stuurt ze de bal toch richting dit monster, ze verwijt zich van alles als ze er even later in ligt en mijn negen slagen (!) zijn zelfs voldoende om te halfen. Madelon is op hole acht – die ik met een bogey op een redelijke manier afwerk — nog niet van haar afgrijselijke belevenissen bekomen. Ik win de hole en de strijd is beslist.
Bedankt voor de uitnodiging Madelon! Het was de reis uit Zandvoort zeker waard.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!