Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
11.07.2023
Wie de stukjes over matchplay schrijft, heeft dus weer wat geleerd. Vooruit, het verhaal. Matchplay afdeling losers, Rene Brouwer versus schrijvertje dezes, op de thuisbaan van René, het mooie Zeegersloot. René verzorgde de fee, ik de rekening van het visje achteraf. Verder was slechts afgesproken dat we er een mooie middag van gingen maken.
Het werd ook een mooie, spannende middag, we speelden beiden goed, het ging perfect gelijk op. Tot de zestiende hole. Stand op dat moment: all square. Matige afslag René, goede afslag tegenstrever, tussenslagje René. En dan een dramatische bal van ondergetekende, die van een heuveltje in de sloot stuitte. De derde slag van René was subliem, acht meter voorbij de pin, vanuit een kaal plekje bovendien. Het tegenstrevertje reageerde ook subliem: approach tot een metertje van de hole. Vierde schot. Maar dan de putt van René: tot op 20 centimeter van het gaatje. Wat deed het tegenstrevertje? Hij sprak: ‘Die krijg je’. En pakte de eigen bal op. Denkende dat het gedaan was…
René: ‘Wat doe je nou?’ Maar toen was het gebeurd en gebeurd is gebeurd. Nu weten we dat een man gemakkelijk van het ene moment op het andere in de war kan raken, zelfs in paniek. Wanneer hij vergeten is het maandelijkse lot te kopen, terwijl net dan de hoofdprijs in zijn straat valt. Of wanneer je een blauwtje loopt. Of wanneer je supporter bent van Ajax en het is 2023. Of wanneer je dus je bal te vroeg oppakt.
Enfin, het was wel reuze gezellig op deze prachtige 10 e juli. Waar praatten we gemoedelijk over? Over de vader van Rene (93) die in het midden van de zomer aan de winter van zijn leven bezig is, terwijl moeder Brouwer (91) deze zelfde middag gezellig aanschoof voor een potje bridge. En over politiek natuurlijk. Want we gaan dit jaar weer stemmen met de ‘goede’ gewoonte de partij te kiezen die het best past bij de eigen portemonnee, of op de man of vrouw die we het leukste vinden. Vandaag stonden dus een VVD’er en een socialist op de baan. Dat is in principe goed filosoferen.
René zou een volgende keer niet meer op de VVD hebben gestemd, als Rutte er nog zou zitten. Dat probleem is dus opgelost. Maar waarom VVD? Nou, mede omdat hij Klaver en Kuiken niks vindt en hij van Frans Timmermans helemaal jeuk krijgt. Salonsocialisten, alarmisten. Grappig toch dat VVD’ers elk jaar weer de ranglijst aanvoeren van schandalen, frauduleus handelen en ander asociaal gedrag, maar dat het linkse figuren kwalijk wordt genomen dat ze een grachtengordelimago hebben.
Eigenlijk zouden we tot aan de verkiezingen alle leden van de NVGJ, journalisten immers, dus opiniemakers en qualitate qua een beroepsgroep die mede het politieke klimaat van het land bepaalt, moeten aansporen een stuk van 1000 woorden te schrijven voor de site met hun politieke voorkeur, inclusief argumenten en feiten – en de bronnen van die feiten. Gewoon omdat het goed is een ordentelijke, zuivere dialoog te voeren in een tijd waarin commerciële journalistiek en nepnieuws de werkelijkheid te vaak aan het zicht onttrekken.
Ga ik die oproep doen? Natuurlijk niet! Wie zal er voor uitkomen dat hij/zij op Forum stemt of op de PVV? Wie zou het aandurven zijn/haar gedegen afweging uit te werken en te laten zien dat een verkiezing om het landsbelang gaat, niet het eigenbelang?
Dit bedacht ik allemaal in het uurtje op de weg na de blunder op Zeegersloot. Mooie dag, fijne ervaringen uitgewisseld, lekker gegeten en sportief strijd gevoerd tussen mannen die elkaar gerust een vriend kunnen noemen. En weer wat geleerd…
Henri
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!