Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
12.05.2021
Door wedstrijdleider WvdE was ik aanvankelijk ingedeeld met Henri van der Steen. Wij waren al bezig onze partij te plannen, tot onze Brabantse vriend van zijn fiets viel en ongelukkig terecht kwam, met als gevolg: gebroken pink of iets anders daar in de buurt en tot half juni: geen golf.
Zo dacht ik soepel naar de volgende ronde te gaan, tot WvdE mij vroeg of ik niet gezien had dat Hélène Wiesenhaan zich als eerste reserve had gemeld. Inderdaad, over het hoofd gelezen, maar geen ramp. Met Hélène spelen is natuurlijk ook leuk, ook al slaat ze nogal ver. Hélène en ik dus samen de baan in, op mijn thuisbaan Zeegersloot. Een baan die Hélène niet kende, iets wat zeker in mijn voordeel werkte.
Dat ‘samen’ moet de lezer niet al te letterlijk nemen. Om zoveel mogelijk leden en anderen de mogelijkheid te geven om te spelen kun je ‘bij ons’ bijboeken en van een tweebal een driebal maken of een vierbal. Zo stonden wij samen op de afslagplaats met Monica en Jenny, per stuk minstens anderhalf keer de leeftijd van Hélène maar wel weer met de helft van mijn handicap. Wij hadden kunnen splitsen in 2x2 maar voor ons leek een niet al te rappe driebal te lopen, dus sloegen we met z’n vieren af.
De twee dames vergaapten zich in toenemende mate aan de afslagen van H, kanonskogels die niet zelden pas na 220 meter blijven liggen; krachtige swing, prachtige balvlucht, lichte draw, perfecte landing – en vooral een heel stuk verder dus, bijna uit zicht. In B bestaan mannen die er al gelukkig van worden als het ze lukt om in twee naast Hélène komen te liggen.
Die twee dames waren eerst gewoon twee flightgenoten maar werden al gauw bewonderende fans. Aangezien de baan voor H nieuw was gaven ze – ik kreeg er de kans niet eens voor, misschien vertrouwden ze me ook niet – informatie over hoe de holes liepen en hoe die het beste door Hélène gespeeld kon worden. Hetgeen er op hole 14, een blinde par-4 de heuvel op, toe leidde dat Jenny bijkans een dansje maakte, want ze was zó trots: H had – geweldige drive inderdaad — precies zó geslagen als Jenny had aangegeven! Wat ze had aangegeven kon ik trouwens niet goed zien of horen (horen, toch al geen sterk punt van mij), want ze gaf de instructies achter haar hand, zoals obscure voetballers uit Wit-Rusland ook doen als ze de moeder van een tegenstander uitmaken voor b**t of zijn oma voor t*g**p*t. We halfden die hole, trouwens.
Ze vroegen aan het eind van de ronde weliswaar geen handtekening maar wel bij herhaling het telefoonnummer van H, want ze hadden het zó gaaf gevonden om met haar te spelen, en ze móest zeker nog een keer komen, want ze hadden er súper van genoten. Echt balen dat ze niet gewonnen had. (Dat laatste zeiden ze niet, trouwens, of alleen achter hun hand).
Maar terzake. H en ondergetekende speelden beiden van geel en ik kreeg vijf slagen mee. Ik achtte mij niettemin kansloos, zeker na de Zaanse: 38 punten voor H en 21 voor mij. Mijn voordeel op deze mooie zonnige dag was dat ik eigenlijk nauwelijks holes echt verknalde. Op de kaart uiteindelijk maar één streep. Na hole 1 stond ik 1 up, op 2, een lange par-4 en de moeilijkste van de baan halfden we dankzij mijn extra slag en zo ging het eigenlijk door: 1 up voor mij, AS, 1 up voor H op 6, AS, 1 up voor H na 9.
Na de draai ging het al snel een beetje mis voor Hélène. Tien won ik dankzij een extra slag. Hélène begon te rommelen en ik won 11, 12 en ook 13 en stond toen dus 3 up. Dat bleef het. Op 16 boksten wij ter felicitatie en we dronken nog wat op het terras zonder stoelen maar voor we het wisten ook met de fans (‘volgende keer betalen wij’).
Hélène, bedankt voor de wedstrijd. Je hebt ons een mooie dag bezorgd!
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.