Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
09.05.2021
Oké, als je wordt geschoren moet je stilzitten. Maar wat doe je als je wordt geveegd? Accepteren heb ik geleerd. Maar dat is moeilijk als je vindt dat je veel beter moet kunnen. En zo voelde het ook tot en met hole 4 op de Prise D’Eau, toen ik al 3 down stond tegen Marijke Brouwers. Het was mijn dag niet, terwijl Marijke in ongekende vorm stak en kaarsrechte verre drives afwisselde met subtiele approches en adequate putts.
Mokken op mijzelf werd op dit punt aangekomen kinderachtig en juist opveren bij haar heerlijke spel zou deze dag voor mij -vanaf nu dan- ook vreugdevoller maken. Het weer zat ook nog eens mee en de baan lag er prachtig bij. En Marijke is natuurlijk heel gezellig. Dus wat gaf het nou dat ik na 9 holes 7 down stond?!
Maar laat ik eerlijk wezen, ik hoopte heimelijk op een miraculeuze comeback op de 2 e 9. En de holes 10 en 12 won ik ook en hole 11 eindige gelijk, terwijl Marijke juist in een licht dipje belandde. Nu was ik “nog” maar 5 down. Tja en toen hervond Marijke zich -natuurlijk-, verviel ik weer in gedoe en was de wedstrijd snel gelopen met 6 up voor Marijke met nog 5 holes te gaan. Accepteren was intussen goed te doen.
We liepen de laatste holes rustig uit en dat nog resulteerde in een birdie op de 17 e voor ons allebei. Het was inmiddels te laat om bij het clubhuis nog een drankje te kunnen bestellen, maar even later zaten wij toch te proosten op een verlaten bankje bij de uitgang. Marijke had uit haar achterbak een flesje wijn en twee glazen getoverd. We telden onze zegeningen.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!