Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
25.11.2022
Met vrienden op golfreis, veel mooier wordt het niet. Ook niet als je beroepshalve meerdere keren per jaar je koffer staat in te pakken. Met een kladblok of met vrienden, het is net even anders.
Afgelopen juni ging ik met twee goede vrienden een paar dagen golfen in Engeland. Hoewel we samen zijn begonnen met golf, was dat er om de een of andere reden nog nooit van gekomen in de ruim twintig jaar die zijn verstreken sinds we de clubs voor het eerst oppakten. Ondanks de vaak geuite wens om samen eens een golfreisje te maken, vonden we onze vijftigste verjaardagen eindelijk voldoende reden om door te pakken.
Hoewel ik uit hoofde van mijn functie regelmatig word uitgenodigd voor een persreis, en een van die twee vrienden wel eens was mee geweest als fotograaf, was het altijd met enige jaloezie dat ik verhalen over buddytrips (m/v) las. Een paar dagen alleen maar golf, een drankje (of twee) in de bar, en vooral veel plezier. Wat mooi moest dat wel niet zijn.
En dat werd het ook. Mooi en leuk. Vrienden sinds de middelbare school schoten we direct in onze oude rollen. Lachen om dezelfde flauwe grappen. Anekdotes ophalen aan 4 havo en alles wat er daarna gebeurde. Alsof de tijd had stilgestaan.
We waren nog niet eens op de boot of we bezwoeren dat we dit echt – nee, echt – vaker moesten doen. Misschien al wel volgend jaar. Wat een sukkels waren we toch dat we dit niet al veel eerder hadden gedaan.
Nauwelijks een half jaar later is bij een van die twee vrienden een ernstige ziekte vastgesteld en lijkt de volgende buddytrip ineens heel ver weg. Al is dat in het licht van de diagnose wel het laatste wat ertoe doet. Weer zo gezond mogelijk worden. Tijd en kwaliteit van leven. Dat is waar het nu om draait.
Dat is waar het altijd om draait. En als iemand zich daar altijd al bewust van was, dan is het wel mijn zieke vriend. Nog geen week na de diagnose stelde hij voor om binnenkort weer eens samen naar de oefengreen te gaan. Om te kijken of hij misschien wat kan chippen. Ik hoop het van harte. Een reisje naar het buitenland? Niets liever, maar als de volgende buddytrip naar de driving range gaat is dat ook heel mooi en minstens zo waardevol.
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.