Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
31.05.2021
Wil je op een lange baan als Houtrak een beetje scoren dan moet je up and downs maken. Veel greens in regulation ga je immers niet slaan als je na een fatsoenlijke drive nog zo’n 170 meter over hebt om de putter te mogen pakken. We worden oud. Nou waren Toussaint en ik gelukkig wel handig genoeg geweest om onze afspraak van twee weken geleden te verzetten. Door de onophoudelijke regen speelde de polderbaan bij Halfweg toen zo mogelijk nóg langer, terwijl we nu, op de derde lentedag van 2021, gelukkig nog een béétje rol hadden. En zon en plaats van horizontale regen. Dat scheelt sowieso.
Goed, up and downs maken was dus het devies op maandagmorgen om 9.12 uur en dat was precies wat ik de eerste drie holes deed – voor par. Beetje gênant natuurlijk en ik nam vervolgens wat gas terug met twee bogeys, maar Toussaint was zo onder de indruk dat hij na vijf holes gewoon 5 down stond. ‘En dat terwijl ik toch al aardig wat punten heb verzameld’, stamelde hij met een blik op zijn kaart.
Ik beloofde hem een dip verderop in de ronde en zo geschiedde. Rond de turn pikte de sympathieke fotograaf terecht twee holes terug, maar vriendelijk als hij is, gaf hij ze meteen maar weer terug. Tja, met een gat van vijf slagen, word je niet snel zenuwachtig, ook niet als je tegenstander best lekker staat te spelen. Op de fraaie par-3 veertiende in het bos viel dan de beslissing: 5&4.
Het bakkie na de ronde was niet ‘to go’, maar gewoon ouderwets op het terras. Het voelde weer bijna als normaal. Net als de vliegtuigen boven Houtrak trouwens, die elke tien minuten brullend op weg gingen naar bestemmingen waar kennelijk al voldoende geprikt is.
De wereld begint weer te draaien…
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!