Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
09.05.2022
(Matchplay 2022 - 2e ronde)
Collet vs Van Galen 6&5
Het was niet de dag van Jan. Zijn beste vriend was de dag ervoor overleden, wat zijn nachtrust bepaald geen goed had gedaan. En dan had hij na onze matchplaywedstrijd ook nog een interview met Humberto Tan, waar hij zich eigenlijk nog even voor moest voorbereiden. Geen rust in de kop betekent meestal geen goed golf. ‘Ik kan het stukje wel schrijven, ongeacht de uitkomst’, stelde ik voor. ‘Misschien scheelt dat net een beetje.’ Niet dus.
Houtrak was gortdroog na weken zonder regen en speelde op een zonnige maandagochtend dus beduidend minder lang dan we van de polderbaan gewend zijn. Maar om die rol te krijgen, moet je wel de fairway zien te vinden. Jan deponeerde zijn eerste bal vijftig meter van de tee in de hoge rough. Nooit meer gevonden.
En dat was lang het beeld van onze wedstrijd. Jan wist precies die stukjes golfbaan te vinden waar het gras tot zijn knieën stond en bleef dus nieuwe Pinnacle’s met rode stip in het spel brengen. En won hij eens een hole, dan gaf de sympathieke Amsterdammer ‘m meteen weer terug. Heel aardig, niet handig. Wel vond Jan Houtrak een prachtige baan. ‘Ik kom hier een keer terug om lekker te spelen’, beloofde hij.
Natuurlijk waren er ook mooie ballen. En natuurlijk was het veertien holes heel gezellig. Maar daarna kreeg ik een hand: 6&5. Ik door naar de volgende ronde. Jan een interview voorbereiden en een begrafenis regelen. Het is lang niet altijd eerlijk verdeeld in het leven.
Foeke Collet
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!