Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
06.06.2024
“Psst duikboot”
Wablief?
“Ja jij, duikboot”
We liepen van hole 3 af van de Waterlandse. Ik had een prima start gemaakt, stond 1 up en zag de rest van de dag zonnig tegemoet. Tot ik het D-woord hoorde uit de mond van mijn tegenstander, Cara de Vlaeminck. “Nee, echt niet, echt niet”, piepte ik. “Het gaat al tijden helemaal niet goed, Ik vul niet eens meer kaarten in, zo slecht gaat het.”
Ze reageerde niet, er speelde een geheimzinnig lachje rond haar lippen. Ze pakte haar driver en sloeg een schitterende rechte. Bij mij was de zorgvuldig opgeblazen morele ballon echter in één keer en geheel leeggelopen. Ik durfde niet eens meer de driver te pakken en koos voor een laffe hybride. En ja hoor: In het water! “Zie je nou wel, het gaat voor geen meter!” Die hele vreemde opluchting dat je een onterechte beschuldiging met een slechte bal had weerlegd. Over zelf destructief gedrag gesproken.
Weer reageerde ze niet. Haar tweede slag ging feilloos richting green. Ik sloeg een flinke plag en begon aan een serie verwensingen. “Weet je”, zei Cara moederlijk “Als je hardop zegt dat je slecht speelt, dan ga je ook slecht spelen.”
Dat was de genadeklap. Tegen zoveel demoralisatie kon ik niet op. Ik had natuurlijk gewaarschuwd moeten zijn. Cara is niet alleen een goede golfer, hcp rond de 10, ze is ook een geroutineerde competitiespeler die alle trucjes uit het boekje kent. Neem nou dat zogenaamde onnozele niet kennen van de spelregels (“Dat verrekenen van die handicap vind ik zó ingewikkeld! Nee, rekenen kan ik nou eenmaal niet”). @Louis Westhof, volgende tegenstander: het is allemaal spel!
Enfin, de lekke ballon kreeg ik niet meer geplakt. De manke kameel sleepte zich voort naast de dartele hinde. Nog voordat we aan de Johan Cruijff hole 14 begonnen, was het al bekeken. De vijf holes die we voor spek en bonen deden, werden uiteindelijk niet alleen gezellig (Ja lezers, ook wij maakten er een gezellige middag van!!), maar ook instructief. Zen and the art of golf, zal ik maar zeggen. Zodat ik toch met een paar goeie tips van de baan ging, de bitterballen tegemoet. Want zo is Cara dan weer wel. Een goeie winnaar!
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!