Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
15.06.2022
Als kind van de grote stad en als naïef beoefenaar van de golfsport had de schrijver dezes nooit nagedacht over het gras waarop hij speelde.
Ja natuurlijk, hij zag wel dat de green er anders uitzag dan de fairway en dat de rough het groen was waar je niet moest komen, maar dat er achter de ligging van een en ander een wereld van wetenschap, volharding en ondernemerschap schuil gaat was hem ontgaan. Voor hem was het gras hooguit te nat, te kaal of te hoog. Hoe sullig en onwetend voelde hij zich dan ook toen hij namens de NVGJ een rondleiding kreeg door het laboratorium en de bedrijfshallen van onze trouwe sponsor Barenbrug te Nijmegen.
Barenbrug is dé internationale marktleider op het gebied van graszaden, waarmee niet alleen de veehouderij en paardenhouderij beter floreren, maar parken, campings, privé- gazons, schaduwplekken, sportvelden, ja zelf bermen langs onze wegen ook een beter aanzien krijgen. Al die bestemmingen, zo leerde hij van de geduldig docerende verkoopleider Jan van den Boom, zijn onderhevig aan verschillend gebruik met een eigen intensiteit en daar is de ontwikkeling en implementatie van zaden in detail op afgestemd. Een grassoort van betekenis kweken duurt al gauw vijftien jaar. Barenbrug zorgt er wereldwijd voor dat veeteeltbedrijven rendabeler zijn, dat het in parken, op campings en festivalterreinen prettiger toeven is, dat sportvelden beter bespeelbaar zijn en privétuinen er mooier bijliggen.
Familiebedrijf
Jan van den Boom verkeert al jaren in het hart van dit oer-Hollandse familiebedrijf. Hij begint zijn verhaal met het mission statement van Barenbrug. Natuurlijk is het een commercieel bedrijf dat winst wil maken, maar het gedachtengoed van founding father Joseph Barenbrug staat nog altijd voorop. Joseph bedacht 115 jaar geleden dat er een wereld aan mogelijkheden lag om aparte grassoorten te ontwikkelen voor verschillende doeleinden in verschillende klimaten. De wereld kon er een beetje mooier mee worden. Het werd intussen ook serieuze business. Zijn zonen Joop en Bert traden in zijn voetsporen en hun nakomelingen Frank en Bastiaan staan nu aan het roer. Die maken mogelijk plaats voor weer een generatie, maar die zijn nog in de pubertijd, dus daar kan niks met zekerheid over gezegd worden.
De Barenbrug Groep is met achttien vestigingen hier, in de VS, de UK en verkooppunten over de hele aardbol al jaren wereldleider. Waar je ook komt, als je een zak graszaad koopt bij een tuincentrum of aanverwant bedrijf, kun je er haast donder opzeggen dat er Barenbrug op staat. In 2004 ontving Barenbrug het predicaat Koninklijk.
Betredingstolerantie
Met het product “Resilient Blue Grass Technology” won Barenbrug de Innovatieprijs Sportaccommodaties 2021. Een gezamenlijke onderscheiding van sportclubs, gemeenten, NOC*NSF en de Vakbeurs Sportaccommodaties. In het juryrapport werd de veerkracht bejubeld bij langdurige droogte, hitte, extreme regenval en bestendigheid tegen ziekte. Allemaal factoren die fataal kunnen zijn en greenkeepers hoofdbrekens bezorgen. Een heerlijke kwalificatie daarbij: “betredingstolerantie”. Die kan je ook zomaar gebruiken wanneer je niet graag ziet dat bepaalde lieden naar jouw woning komen. Het betrof overigens alweer hun derde innovatieprijs.
Zo’n beetje alle voetbalstadions waar EK’s en WK’s zijn of worden gehouden zijn klant en dat geldt ook voor golfcourses als St. Andrews, The Dutch, The International, banen met de Ryder Cup als strijdtoneel en ga zo maar door. Onlangs, op de 32 ste Barenbrug Golfdag voor professionals in het gras, roemden de greenkeepers van de Ryder Cup 2018 en die van de komende in 2023, het maatwerk van Barenbrug. Juist nu weerscenario’s alle kanten opwaaien en golfbanen steeds vaker gortdroog zijn of juist weer kletsnat. Daar gaan ook nog eens mensenmassa’s overheen. De tee, de fairway, de rough en de green hebben hun eigen graszaadmengsels nodig en daarbij behorend onderhoud.
Grascouveuse
Ter illustratie laat Jan van den Boom broeikassen, gespecialiseerde microscopen en allerlei andere hightech installaties zien en iets dat eruit ziet als een grascouveuse. Het is allermaal 24/7 in bedrijf en tientallen specialisten zijn op verscheidene onderdelen aan het testen, testen en nog eens testen. Verkeerd ontwikkelde zaden worden als kaf van het koren met de hand gescheiden door supergeconcentreerde medewerkers. Jan doceert nu nog wat geduldiger, maar deze alfa duizelt het. Hoe moet hij hier straks een stukje over schrijven?
De afronding biedt meer houvast. Is Jan zelf een gepassioneerd golfer? En waarom sponsort een multinational zo’n bescheiden clubje als de NVGJ? Jan kan daar kort over zijn. Ja, hij is dol op golf en speelt wanner het maar kan. Met Madelon Barenbrug heeft de NVGJ een perfecte ambassadeur in huis en onze jaarlijkse Barenbrug Cup is een feestje om bij te wonen. En ach, dat journalistenvolkje kun je maar beter te vriend houden, stelt hij niet zonder ironie . Zelfs als je wereldleider bent.
Jan van Galen
Daar zaten we dan. Op een stoeltje aan de achttiende green van de Royal Obidos. Elkaar hoopvol aankijkend. Zouden we op deze tweede dag van het EMGJ nog een sprongetje naar boven kunnen maken? Zou het mogelijk zijn om in die top 5 te komen? Het veld van het EMGJ was nog nooit zo sterk bezet. Er waren nog nooit zoveel landen (zei men). En ja, de banen waren nog nooit zo moeilijk geprepareerd als deze week. Voor jullie info: de greens van Royal Obidos deden 12,3 op de stimpmeter. Dat is een beetje vergelijkbaar met wanneer je thuis op de tegels in je keuken een putt probeert te maken. Het is aanraken en daar gaan ze dan. Dat het iets was waar niet alleen wij als Nederlanders last van hadden, zo bleek wel weer. Want er werd steen en been geklaagd. Of nou ja, geklaagd is misschien niet het goede woord. We realiseerden ons vooral allemaal dat we er geen klote van kunnen.
De Praia D'El Rey Golf Course was na twee oefendagen het décor van de eerste échte krachtmeting tussen de twaalf landen tijdens het EMGJ 2024. Nederland staat na die eerste dag op een verdienstelijke zesde plaats, al had er meer in gezeten zo vonden de deelnemers unaniem. Hoogtepunten: de beste score van de dag van álle golfers voor Stef Swagers (+5) en een fraaie eagle (+2 birdies) voor Hélène Wiesenhaan.
Het dreamteam van de NVGJ, kort voor het begin van de EMGJ in Portugal. Let's do it! Lees de verslagen en bekijk de mooie foto's. Regen en wind in Nederland, (ondergaande) zon in Portugal.
"Van de gele tees is te moeilijk, zegt de wedstrijdleiding. Daarom moeten de heren van blauw", sprak captaine Madelon Barenbrug. "En de teemarkers op rood worden helemaal naar voren gezet." Moeilijk? Een blik op de scorekaart van de Royal Óbidos Golfcourse (vijf keer par-3, vijf keer par-5 en acht keer par-4) maakte duidelijk dat we van blauw slechts 5450 meter moeten overbruggen. De dames blijven zeer royaal onder de vijf kilometer. Ook al geruststellend was de raadpleging van de handicaptabellen: iedereen krijgt minder slagen dan zijn of haar handicapgetal. Het kan niet anders dat de baan meevalt. Het enige minpunt is misschien dat de wedstrijdleiding er eigen regels op na houdt: iedereen speelt voor driekwart van zijn playing handicap. Eenmaal onderweg tijdens deze tweede oefenronde vroegen we ons af hoe de wedstrijdleiding tot dit besluit is gekomen. Oké, golf is een lastig spel. Maar op deze baan, met veel strategische gesitueerde waterhindernissen en razendsnelle greens, wordt het de speler (m/v) ietsje moeilijker gemaakt. Golflegende Seve Ballesteros, die de baan ontwierp, had er kennelijk zin in... Gelukkig bestaat een flink deel van ons team uit onverschrokken types, echte longhitters zelfs, die niet zo snel geïmponeerd zijn. Water? Daar speel je gewoon om- of overheen. Snelle greens? Ook daarvoor is de oplossing eenvoudig: een stuk zachter putten dan je thuis gewend bent. Dus het kan niet missen dat de meesten van ons op woensdag, als we hier voor de echte score spelen, ten minste 30 stablefordpunten bijeen swingen. Omdat we niets (of bijna niets) aan het toeval wensen over te laten, lieten we de vroege oefenronde van vandaag (met drie starts vanaf 8 uur) volgen door een lange tactische teambespreking, een alcoholvrije lunch en een pittige sessie op zowel driving range als putting green. Daarna deed iedereen verplicht een middagdutje. En vanavond, zo is de afspraak, liggen we vroeg in ons mandje. O ja, het parcours glooit nogal. Bovendien is het vaak nogal ver lopen van green naar volgende tee. Welbeschouwd is het een echte buggybaan. Daarom laten we woensdag de handtrolleys en elektrische trolleys in de stalling (ze zijn bovendien van zeer matige kwaliteit, die niet past bij de vijf sterren die op dit real estate is geplakt) en legden we beslag op een flink deel van het buggypark. Want onze inschatting is dat we de andere elf landen dan in ieder geval rijdend over de betonpaden het nakijken zullen geven. Op naar morgen: de eerste wedstrijddag, op Praia d'el Rey.
De eerste oefenronde zit erop. En wel die op Praia d’el Rey. Wat zoiets betekent als ‘strand van de koning’. Althans, dat beweert de chauffeur van ons busje onderweg naar het clubhuis. Mij kunnen ze alles wijsmaken wat dat betreft. En eigenlijk spreekt er niemand van ons Portugees. Behalve Pamela. Die het graag liever wat onder de aandacht houdt, maar als ze haar zinnen heeft gezet op een specifiek drankje in een specifiek grote beker/glas/mok/wat er voor door moet gaan. Dan ineens weet ze toch iets tegen hem te ratelen waardoor hij gaat rennen. De smiecht.
Nee, verwacht hier niet elke paar minuten een update vanuit het team dat in Portugal onze driekleur representeert. Tien NVGJ-ers en de immer onvolprezen non-playing captain Madelon Barenbrug nemen het op Royal Obidos op tegen maar liefst zeven andere landen. Hoe vergaat het ze? Wat maken ze mee? Je vindt het hier.