Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
24.04.2023
Golfers moeten in Nederland halve meteorologen zijn. Weersverwachtingen van het KNMI en websites als Weeronline zijn even betrouwbaar als Chat GPT. Wie zijn matchplaywedstrijd laat afhangen van de vooruitzichten die de avond ervoor op het NOS-Journaal verschijnen, zou afgelopen vrijdag een prachtige golfmiddag aan zijn neus voorbij hebben zien gegaan. John en ondergetekende, beiden op leeftijd plus aantal golfjaren, neigden sterk naar uitstel van onze partij. Het zou gaan regenen en ‘s avonds bliksemen en donderen. Wie schetst mijn verbazing toen ik vlak na het telefoontje van John waarin hij aangaf de match een weekje uit te willen stellen op de website zag dat van regen die middag geen sprake zou zijn.
Dus alsnog naar Delfland getogen waar een overvolle parkeerplaats aangaf dat meer enthousiastelingen op het laatste moment hadden besloten hun geluk te beproeven. Onder het motto ‘de thuisblijvers hebben altijd ongelijk’ sloegen we af en na negen holes konden we feitelijk opnieuw beginnen, want op de tiende hole was het ‘all square’.
Verontrustend was echter dat mijn putter het liet afweten. Als volleerd matchplayspeler sprak John mij ‘bemoedigend’ toe. ‘Heb je soms de yips’. Na veertien holes sloeg het noodlot toe. Opgejaagd door twee snotneuzen die bleven duwen besloot ik de hole over een hoek van een waterpartij af te snijden. Mijn houten vijf zat er ‘prachtig’ op zo constateerden we beiden. Maar net een half metertje te laag en dus tegen het beschot van de vijver. Een down met nog drie holes te gaan.
De volgende par drie verliep zo mogelijk nog dramatischer. Twee ballen in het water. Twee down, dormie. Maar zie op hole 17 een wonderputt. Voor par. Nu de putter zijn haperingen had beëindigd nam de driver het stokje over. Op hole 18 afslag in de plons. De moed, de hole en de partij zakten mij in de schoenen.
Maar zo somber als de partij eindigde voor mij, zo bijzonder, onderhoudend en openhartig waren de borrel en het diner. Van klassieke auto’s en oude Puchjes tot de carrières van onze kinderen, van de manier waarop John de studio van zijn vader moest overnemen tot de mediation praktijk van mijn echtgenote, nagenoeg alle aspecten van ons gezins- en zakelijk leven passeerden de revue. De voorspelde bliksem, donder en plensbuien schudden ons wakker uit de stroom van persoonlijke verhalen.
Al met al ben ik jaloers op de volgende tegenstander van John, volgens het schema Gerald. Wij laten er evenwel geen gras over groeien en gaan binnenkort op mijn baan, Rozenstein, onze eigen matchplay competitie voortzetten. John verheugt zich nu al op het diner aldaar, dat net als dat op Delfland voor rekening is van de gastheer.
Taco Mulder
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!