Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
12.06.2024
Bij uitzondering schrijft nu de winnaar een paar regels. Een verzoek van Annette, mijn oud-collega bij De Telegraaf. Op de Zaanse Golf Club, de homecourse van Annette afgesproken. Een prachtige baan, midden in de polderlandse natuur, en toch maar 20 minuten rijden van mijn huis in hartje Jordaan.
Deze club heeft het meeste water van alle golfbanen in Nederland. Er zijn eilandjes, slootjes, een groot meer en natuurlijk veel groen. Bijzonder is dat je op vijf holes afslaat van een heuse Hollandse dijk met weids uitzicht over het land waar Dik Trom (wie kent 'm nog) jaloers op zou zijn. Ideaal dus om buitenlanders mee naartoe te nemen voor een rondje onvervalst Hollands golf. En ook lekker Hollands: na vieren in de lente en zomer nog te betalen ook. Voor een twilight rondje van 18 holes betaal je een kleine 40 euro; kom daar maar eens om op andere banen.
Ga ik U vermoeien hoe mijn toch verrassend groot uitgevallen zege (5 & 4) op Annette tot stand kwam? Nee, want eerlijk gezegd zijn het juist die gedeelten in een matchplayverslag die ik schielijk oversla. Voor de winnaar misschien relevant, maar voor de lezer in de regel slaapverwekkend. Trouwens ook voor de verliezer die daar liever niet aan herinnerd wordt, lijkt mij zo.
Uiteraard hadden we het in de nazit over onze voormalige werkgever. Ook hoopte ik oud-collega en voormalig NVGJ-lid Hans Woudstra aan te treffen die, zo vertelde Annette me, aan de bar zijn dagelijkse vaste stek heeft. Tegen achten, toen wij binnenkwamen, was Hans al gevlogen. Jammer, want samen met Annette hadden we nog graag wat anekdotes en avonturen van De Snor willen optekenen. Een markante man die Woudstra. Immer onberispelijk gekleed. Nog steeds vertelde Annette me. En met een slok teveel op, wat nog wel eens voorkwam, een prima zanger die galmend een heuse aria vertolkte of een klassieker van Sinatra.
Met Annette nog onze ervaringen bij De Telegraaf gedeeld, waarbij het boek van Marianne Zwagerman over het concern uitvoerig ter sprake kwam. Tip: in de ramsj bij Scheltema voor nog geen 8 eurootjes te koop. Doen, want 'Verslaafd aan drukinkt', de ondergang van de Telegraaf Media Groep, leest als een thriller, en is uitstekend geschreven. Hoe enkele bestuurders het concern tot de rand van de afgrond voerden, waarbij de krant min of meer gered werd door grootaandeelhouder (familie) Van Puijenbroek, die Talpa van John de Mol uiteindelijk buitenspel zette. Mooiste uitspraak (even losjes uit de pols) van deze Herman van Puijenbroek, toch een markante man: 'Ik handel als een agrariër: Als ik een uitstekende oogst heb (lees dividend) ben ik tevreden, en zet ik niet mijn boerderij ook nog te koop. Anderen wel." Kopen dus dat boek.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!