Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
23.02.2022
De top bereiken is moeilijk, daar blijven nog veel moeilijker. Het is een van de (vele) cliché’s uit de sport. Maar zoals dat gaat met dooddoeners als deze: het is een waarheid als een koe. Enerzijds vanwege de druk om sportief bij de besten te blijven horen anderzijds vanwege het glibberige pad waar zelfoverschatting zomaar een struikelblok kan vormen. Bewees Phil Mickelson door met een ongenadige klap van zijn voetstuk te vallen. Van held naar outcast…het kan snel gaan en veel is er niet voor nodig.
Oké, dat laatste is niet helemaal waar natuurlijk. Je moet er wel echt wat voor doen. Vraag het maar aan mannen als Marc Overmars en Lil’ Kleine, die onlangs in opspraak raakten en daar nog lang voor op de blaren moeten zitten. Als ze eerst na hadden gedacht voor ze tot hun daden over waren gegaan, hadden bedacht dat het misschien niet het allerhandigst was foto’s van hun jongeheer te appen of het hoofd van hun vriendin tussen de deur van een auto te klemmen, hadden ze zelf ook tot de conclusie kunnen komen dat ze misschien toch…
Zal Mickelson nu ook zo zitten? Had ik nu maar niet? Of heeft lefty nog altijd het idee dat hij Figjam is? Figjam? Figjam was de bijnaam die hij lang had onder collega’s, waarbij Figjam een afkorting was voor ‘Fuck, I’m Good! Just ask me!’ Waar het ook over ging, met wie Phil ook was, hij wist altijd alles beter. Het nam mensen voor hem in, het joeg mensen tegen hem in het harnas en vaak hád hij ook gelijk. Een wijsneus, goed met woorden, overtuigend.
Boven alles was (is) hij echter vooral een geweldige golfer, eentje die fans met het grootste gemak aan zich weet te binden. Omdat hij altijd en overal oog voor ze heeft, omdat hij een mooi gevoel voor humor heeft en dat op social media goed in weet te zetten, en omdat hij net zo spectaculair kan winnen als kan verliezen. Omdat zijn loopbaan goeddeels samenviel met die van Tiger Woods, haalde hij nooit de nummer 1 positie van de wereld, maar zijn palmares is desondanks indrukwekkend. Een eeuwigheid in de top van de wereldranglijst, 45 zeges op de PGA Tour, 57 overwinningen in totaal, en natuurlijk ook nog zes Majors, waarbij vooral de laatste zege in grote mate bijdroeg aan zijn populariteit. Op de leeftijd van 51 jaar werd hij afgelopen seizoen de oudste winnaar van een Major ooit, waarmee zijn faam nog wat meer eeuwigheidswaarde kreeg.
Hij had het daarbij kunnen laten. Meesurfen op de golfen van het enthousiasme dat hij losmaakte, nog een paar wedstrijden winnen op de PGA Tour, een beetje uitbuiken op de Champions Tour, en voor altijd mateloos populair blijven. Zelfs de volgers die hem lang Plastic Phil noemden, erkenden dat hij toch wel een leuke gast was. Om over de ‘trots’ van lefties op hun ambassadeur nog maar te zwijgen.
Ergens onderweg nam Figjam de regie echter wat al te stevig in handen en besloot ‘the smartest man in the room’ (niet zijn woorden, maar een omschrijving gebaseerd op een aan hem toegeschreven gedraging: de onbedwingbare neiging om altijd en overal te laten zien hoe slim hij wel niet is) de PGA Tour onder vuur te nemen. Eerst door het circuit te beschuldigen van dictatoriaal wanbeleid, daarna door open kaart te spelen over zijn motivatie om met de Saudi’s in zee te gaan bij het vormen van een nieuw circuit. De onder meer door hem gebruikte woorden aan het adres van de Tour (‘ongekende gierigheid’) en aan het adres van de Saudi’s (‘scary motherfuckers’) werden hem niet in dank afgenomen. Collega’s noemden ze zonder omhaal dom en egoistisch, en toen Phil er zich met een ‘mijn woorden zijn door de media uit hun verband gehaald en waren off the record’ uit probeerde te redden in een halfslachtig excuus, ging het snel bergafwaarts met zijn populariteit. In elk geval onder collega’s en sponsors dan toch. De een na de andere neemt afstand van hem, te beginnen met zijn grootste sponsor KPMG. Hoe hij er bij het publiek opstaat zal voorlopig onduidelijk blijven, omdat hij (in zijn eigen woorden) tijd nodig heeft om tot zichzelf te komen en daardoor voorlopig niet speelt. Al is het veel waarschijnlijker dat de Tour hem geschorst heeft wegens het in ernstig diskrediet brengen van het circuit.
Van de slimste man in de kamer, naar de eenzaamste man in de kamer. Niemand wil momenteel iets te maken hebben met Mickelson. ‘Hé ben jij een lefty? Net als..?’ Misschien hét moment om rechtshandig golf toch eens een kans te geven.
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.