Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
11.10.2023
Al een dag na de glansrijke halve finale overwinning van Elaine De Boer spraken we af om op de enige dag dat we allebei een gaatje in onze agenda vonden, maandag 9 oktober, onze finale te spelen. We kozen voor golfbaan Heelsum. Een leuke baan die voor Elaine 40 autominuten en voor mij 20 minuutjes meer rijden was. Heel schappelijk dus. Ruimschoots op tijd, nog voor twaalf uur – in de veronderstelling dat we nog alle tijd hadden om wat balletjes te slaan, een koffietje te drinken enzovoorts, alles wat nodig is om een goede ronde te starten – ontmoetten we elkaar op de parkeerplaats.
Op de ontvangen bevestiging stond vermeld: 13:00 uur, Airborne – Sandr. Maar… helaas, zonder blikken of blozen vertelde de bijzonder aardige receptioniste: ‘er zijn slechts negen holes gereserveerd voor u’. ‘Ai’, was ons antwoord, wij komen van ver. En moeten écht 18 holes spelen, want we spelen een finale matchplay. We vertelden maar niet dat ons potje in de categorie ‘losers’ werd gespeeld. Na wat vijven en zessen over en weer kregen we te horen dat we een half uur eerder, dus we hadden nog 20 minuten, konden starten en dan wel op Sandr- Airborne. Of dit uitmaakte, weet ik niet. We waren allebei wat ontdaan. Daar ging onze voorbereiding.
Elaine kreeg op hole 1, 9, 15 en 16 een slag. Hadden we de oorspronkelijke volgorde gespeeld, was de uitslag wellicht anders geweest. Toch komt het er gewoon op neer dat Elaine fantastisch speelde en ondergetekende te veel fouten maakte, niet de gebruikelijke kaarsrechte drives en vooral het korte spel van Elaine – dank zij het lesje van vrijdag zo vertelde ze – fantastisch was. Onze wedstrijd was van het begin tot het einde niet alleen gezellig maar ook heel spannend. Om de beurt scoorden we een hole, speelden weer gelijk en scoorden weer.
Na de spannende hole 9 stond Elaine 1 up. Op hole 11was het weer omgekeerd dus 1 up voor ondergetekende. Op de par 3, hole 14 sloeg Elaine toe door de score met een par terug naar gelijk te brengen. Nu kwamen de holes met index 2 en 4, dus de extra slag voor Elaine waarvan zij ook gebruik maakte en ik het liet liggen. 17 de hole: dormie. Beiden landden we op de green. Elaine een stuk dichter bij de hole dan ik. Mijn lange putt was net niet goed genoeg om te vallen. Elaine putte dit keer te kort. Een par voor allebei. Het was voorbij, Elaine kon het bijna niet geloven. Verdiend gewonnen, speelde heel steady, echt goed.
Na afloop genoten we nog heerlijk op het terras een drankje en bitterballen. We moesten allebei op tijd naar huis want ons werk riep: voor Elaine een trip naar Den Haag en voor mij een werkafspraak in Eindhoven. Eenmaal thuis realiseerden we ons dat door al het getrubbel wij toch helemaal vergeten zijn een foto te maken……
Marijke Brouwers
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.