Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
02.05.2024
Aan het voorspel kan het niet gelegen hebben: volop appverkeer met gein en ongein. Zeker weer een oefenrondje vandaag? Extra lesje gepland? Toch nog maar even afslaan op de driving range? Elaine neemt een matchplay wedstrijd altijd buitengewoon serieus, met strategische speelplannen en tactische varianten, voor als die niet blijken te werken. Bovendien avonden niet drinken, maaltijden met sportvoeding en natuurlijk geen seks voor de wedstrijd.
In het begin leek dat allemaal nog niet zo te helpen. Tot de turn ging het gelijk op, zij 1 up, ik 1 up, een extra slag van haar weggespeeld, veel halfjes - dus dat Elaine na de 9de door een beter puttje met de kleinst mogelijke voorsprong aan de tweede lus begon, was geen reden voor paniek. Ik verloor echter ook 10, we halfden 11 (doordat Elaine daar één van haar twee slagen meekreeg) en penibel werd het serieus na de 12de. Een par4, index 3, over het water: zij maakte er een prachtige par en toen voelde het wel een beetje als nagenoeg gespeeld. Zij stond 3up en had bovendien geen enkele misser meer, een slimme tactische variant op het speelplan: alsmaar rechtdoor slaan en op en rond de green gewoon geen fouten maken. Het leidde tot een score van 21 punten over de tweede negen, en een totaal van 38. Daar kan je mee thuis komen.
We speelden op Zeegersloot, woensdag 1 mei, op de mooiste dag van het jaar. De partij was al twee keer verschoven vanwege hopeloos nat weer, gesloten banen, verboden voor trolly’s, en meer van dat soort narigheid. Door Zeegersloot was Leo van der Ruit extra in onze gedachten: anderhalve week eerder waren we daar geweest op de drukbezochte condoleance, weer ruim een week daarvoor hadden we er nog met hem gespeeld. Hij en Elaine tegen ‘mijn’ Anita en mij, en Elaine bakte er toen werkelijk geen hout van. Zij en Leo moesten dan ook de Verdejo betalen, die op het spel stond. Dezelfde Verdejo, die bij de condoleance en uitvaart in een glas op de kist van Leo stond. Hij was grootverbruiker. Er was dan ook geen twijfel over wat wij na de partij zouden drinken (bij de asperges met zalm): Verdejo natuurlijk.
Zo maakten wij er een aangename middag en avond van, pratend over Leo, filosoferend over het leven. Altijd leuk om elkaar in alle rust beter te leren kennen.
Succes tegen Willem Schouten, Elaine. Ik zou zeggen: gewoon rechtdoor en geen fouten maken.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!