Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
28.06.2022
‘Kolfspelende Jongens’, een ets van Jan Luyken (1712), die levensgroot in het clubhuis van Old Course Loenen hangt (met dank aan het Rijksmuseum)
Ik durf te stellen dat áls Graaf Floris de Vijfde, der keerlen god, graaf van Holland en Zeeland en heer van Friesland (ofschoon men alleen in West-Friesland een beetje naar hem luisterde), die dus, niet op 27 juni 1296 bij Muiderberg was vermoord, de NVGJ op dinsdag 5 juli geen golfwedstrijd zou spelen in Loenen aan de Vecht.
Sterker nog, het is alleszins aannemelijk dat nergens ter wereld iemand zou proberen om met een onmogelijk stuk gereedschap een heel klein balletje in een veel te klein gaatje proberen te slaan (of zoals Winston Churchill het verwoordde: ‘Golf is a game whose aim is to hit a very small ball into an even smaller hole, with weapons singularly ill-designed for the purpose’.
Dus ook in Schotland niet, waar men zichzelf met ongekend arrogante stelligheid tot de uitvinders van het spel met bal en stok heeft verklaard. En dat terwijl het eigenlijk de godvrezende haringkakers uit Biervliet, onder leiding van Willem Beukelszoon, alsmede hun visvangende consorten uit de westelijk kustplaatsen van de Nederlanden, waren die op zondagen hun visnetten binnenboord lieten om aan de Schotse oostkust hun tijd te verdoen door een beetje te pielen met bal en stok op de weg tussen Dunbar en Lauder, destijds beter bekend als de Herring Road.
Het colf-spel (ter vermijding van elke discussie in dit tijdvak geschreven met een c), werd al in het begin van de 14e eeuw gespeeld in de Lage Landen. En dat valt dan weer op te maken uit allerlei verboden die destijds door de plaatselijke overheden waren afgekondigd, teneinde het verwonden van omstanders en het sneuvelen van kerk- en andere ramen enigszins te beteugelen. Op eerdergenoemde wijze zou het spel dus over zee naar de Schotse oostkust zijn gewaaid, waar het later is doorontwikkeld tot het hedendaagse golf.
Zo’n vreemde redenering lijkt dat toch niet?
Maar wat heeft dit alles met Loenen aan de Vecht te maken, zul je zeggen? Nou, álles dus. Want de moordenaars van Graaf Floris V, achtervolgd door strijdvaardige en op wraak beluste Floris V-aanhangers, zochten een vluchtweg richting het vredige dorpje aan de Vecht, alwaar zij zich geheel tegen de wil van de kasteelheer en de dorpelingen verschansten in kasteel Kronenburg. De onverzettelijkheid van de goegemeente resulteerde in uithongering en uiteindelijke overgave van de terroristen avant la lettre op 27 december 1296.
Hoofdmoordenaar Gerard van Velsen werd onder luid gejoel van de dorpelingen in een bespijkerde ton, waarvan het sterke vermoeden bestaat dat de nagels van buiten naar binnen waren geslagen, door de straatjes van het dorpje gerold. Waarmee het hedendaagse begrip spijkers met koppen slaan een wel heel luguber beeld opwekt.
Het leven in het rustieke dorpje aan de Vecht nam daarna weer een normale wending en precies een jaar na dato introduceerde men de jaarlijkse traditie om op 27 december over diezelfde route, van die ton dus, een spel met stok en bal te spelen. Men begon bij het Rechthuys, met als eerste ‘doel’ de kasteeldeur van Kronenburg, daarna verder door de Dorpsstraat naar de molen en vervolgens naar ‘Huis te Velde’. De partij die daarvoor de minste slagen nodig had kreeg bier geschonken; de omstanders kregen appels toegeworpen. Uiteindelijk belandde me in de herberg, waar het feest met nog meer bier werd voortgezet.
Herken je al iets?
De Loenense colf-partij bleef vanaf 1297 een jaarlijkse traditie, totdat in 1837 kasteel Kronenburg wegens verval definitief werd afgebroken. De contouren van de fundering zijn, als het gras in de wei tussen de Rijksstraatweg en de Vecht op ‘fairway’-lengte is gemaaid, nog steeds zichtbaar.
Een paar honderd meter verderop wappert, 725 jaar later, de vlag op de green van hole 5 van golfclub Old Course Loenen. De naam van de, dit jaar 15-jarige, golfclub kent weer een heel andere geschiedenis. Die gaat grotendeels terug naar de eeuwig durend lijkende dreiging van de definitieve sluiting van de Amsterdam Old Course. Een soort hommage dus, maar dan anders. Nog zo’n boeiend gespreksonderwerp voor tijdens de borrel op het mooiste terras van de Vechtstreek en wijde omgeving. Met uitzicht over het aangekochte land, waar uitbreiding van de huidige 9 holes baan op handen is.
Op dinsdag 5 juli is de NVGJ van harte welkom op Old Course Loenen. Het bier en de appels zijn inclusief.
Als je nog durft tenminste!
Ruud Taal,
In 2017 werd t.g.v. het 10-jarig bestaan van Old Course Loenen de route van ‘de ton’ door leden nagespeeld in de straatjes van Loenen
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!