Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
27.08.2021
Het is de basis van elke swing. Wie hier een probleem mee heeft, kan de rest van de ronde – of erger – wel afschrijven. Doe één ding dus nooit. Een opmerking maken over iemands grip. Tenzij je drie down staat met drie te spelen en je echt héél graag wil winnen in een matchplaywedstrijd. In alle andere gevallen is het een absolute no-go.
Misschien is een leeswaarschuwing vooraf noodzakelijk. Een soort disclaimer dat ik geen verantwoordelijkheid draag voor eventuele gripproblemen die uit het lezen van dit stukje voort kunnen komen. Alleen het nadenken over je grip kan al voor kortsluiting zorgen. Zeker als je al lang golft, pak je je club meestal gedachteloos vast. En nu ga je er vrijwel zeker wél over nadenken. Of je wil of niet. Dus een stukje schrijven en lezen over dit vitale onderdeel van ieders swing is niet zonder risico. Het is maar gezegd.
…
Dan moet je het zelf weten. Mijn schuld is het niet als je jezelf zo op de bank ziet zitten in een poging je grip na te bootsen, Je neemt het risico voor lief of vindt het klein genoeg om te nemen. Je kan je immers niet overal tegen beschermen…
Zelf betrap ik me er best vaak op dat ik – al dan niet met een club in mijn handen, het kan ook een pollepel zijn – mijn grip naboots. Voor het gevoel, om te kijken of mijn duim nog op de goede plek ligt, om, nou ja…uit gewoonte eigenlijk. Het begon een paar jaar terug als opdracht van de pro die me met twee kleine tips van mijn slice afhielp en me richting een bescheiden draw stuurde. Hoe? Door een minimale aanpassing in de grip. Maar omdat die grip vijftien jaar de tijd had gehad om in te slijten, kreeg ik als huiswerk mee om regelmatig, en niet alleen op de golfbaan, mijn grip te oefenen. Voelen en ervaren hoe de grip in zijn ogen zou moeten zijn, net zolang tot het weer ‘mijn’ grip was.
Inmiddels voelt de grip vertrouwd, hoef ik er nauwelijks nog over na te denken, maar dat heeft zijn tijd nodig gehad. Het is daarom ook dat de meeste teaching-pro’s heel voorzichtig zijn met het suggereren van een aanpassing van de grip. Een millimeter of twee meer naar rechts of links met je duim en de hele keten van je swing – belangrijker nog de balvlucht – verandert. Het is precies dat, millimeterwerk, en dat moet je met beleid benaderen. Toch kan het ontzettend lonend zijn. Het is echt niet voor niets dat er ook tal van playing-pro’s zijn die voor elke slag (echt élke slag) checken of hun grip goed is. Weten ze in elk geval zeker dat het daar niet aan ligt.
En juist omdát het milimeterwerk is, doe je er goed aan om een worstelende flightgenoot tijdens de ronde geen tip te geven over de grip. Ook niet als het heel goed bedoeld is. Het middel is vaak erger dan de kwaal en kan nog lang na-ijlen. Inmiddels neem ik het een niet nader te noemen mede-nvgj’er niet meer kwalijk maar zijn ooit terloops gemaakte vraag ‘of ik expres mijn linkerduim los van de grip liet’, zat me wel een tijdje in de weg, want wat dééd ik eigenlijk met die duim? Nooit was deze een probleem geweest, nooit bewust aanwezig, maar ineens dacht ik bij elke swing alleen nog aan…
Die ronde raakte ik geen bal meer.
En we waren niet eens aan het matchplayen.
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.