Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
14.10.2022
Haviksoord - het verslag
EN TOEN WAREN ER NOG TIEN
In het voorjaar, meteen bij het verschijnen van de wedstrijdagenda blokkeerde ik in mijn agenda al meteen de data van de wedstrijden op Houthalen en Haviksoord. Allebei bijzondere locaties met heerlijk te spelen golfbanen. Die wilde ik zeker niet missen! Ondanks het heerlijke weer en gezellige flight bakte ik er op woensdag niet zo heel veel van. Mijn plan voor vandaag, de donderdag op de altijd goed verzorgde en onderhouden Haviksoord is om toch in ieder geval boven de dertig stableford punten te scoren.
In vergelijking met andere wedstrijden is het ritje heel kort voor mij. Ik hoef zelfs niet te rijden, want logé Louis Westhof is vandaag ‘mijn’ chauffeur. ‘Haviksoord is een van mijn favoriete banen’, vertel ik hem nog onderweg. ‘Zo’n fijne baan! En vandaag krijg ik maar liefst 17 strokes wat natuurlijk ook heel lekker speelt’. De Brabantse gastvrijheid in het clubhuis is zoals altijd top. Het maakt niet uit of je er als greenfee-speler komt óf zoals wij nu met de NVGJ. Oorspronkelijk zouden er 21 deelnemers zijn, tenminste dat is waar de cateraar op rekende. Net zoals de koffie, heel bijzondere thee’tjes en heerlijke vlaai klaar staan, doet ook het supervriendelijke personeel er alles aan om het ons naar de zin te maken.
Net zoals gister neemt John Dekker de wedstrijdleiding op zich (dat doet hij heel goed). Hij ziet zich genoodzaakt om nogal wat te schuiven in de startlijst, want er blijken vandaag nog maar 12 spelers te zijn. En Onno Hansum verhuist vanwege zijn werk naar de eerste flight; hij moet direct na de wedstrijd vertrekken.
Ruimschoots op tijd staan we met een paar spelers bij hole 1 en zien de afslag van de eerste flight niet echt lekker weg gaan. De ene bal komt niet verder dan de rode tee, een andere afslag gaat richting de splinternieuwe auto van Anna van Lennep; de derde kan ik niet volgen. Oei, denk ik nog, als dat maar goed gaat en we vandaag niet al te veel moeten wachten. Wachten hoeft helemaal niet, we zien de eerste flight heel af en toe in de verte de bosjes in schieten en er ook snel weer uitkomen. Pas als wij op de green van 17 staan, zien we pas het drietal voor ons.
Op de laatste tee. Met mijn flightgenoten Martijn Paehlig — die gisteren een topdag had door maar liefst 40 punten te scoren – en Paul Boehlé genieten we ondanks het druppeltje regen dat af en toe valt van een heerlijke middag. Bij Martijn gaan de drives lang niet zo goed als gisteren, maar Martijn blijft zoals altijd positief. Zelfs als hij uiteindelijk zijn ‘gouden’ provisionele bal in de vijver bij hole 18 ziet verdwijnen. Paul is blij dat hij vandaag zo goed speelt. Af en toe belandt zijn bal wel in de bossen, maar hij weet zijn bal er dan heel gemakkelijk uit te slaan. En ik? Zelf speel ik ondanks een paar domme fouten niet onverdienstelijk en kom met 36 punten binnen. ‘Had ik vorige week tijdens het EMGJ in Tsjechië maar zo goed gespeeld’, zo verzucht ik.
Eenmaal terug in het clubhuis is het erg gezellig. Helaas is Eric Korver inmiddels al naar huis. Zo jammer, gisteren op Houthalen was hij nog mijn ‘Kissmister’. Onverstoord zijn Jolanda Swart en Louis Westhof na zijn vertrek met z’n tweetjes verder gegaan. Anna van Lennep, William Wollring en Jan van Galen komen als laatste flight binnen. Nog met slechts tien personen – wel een heel gezellig clubje – worden we door drie dames van Haviksoord in de watten gelegd. Unaniem besluiten we niet te douchen en om te kleden zodat we lekker op tijd aan tafel kunnen. Fijn voor de mensen die nog ver moeten rijden. Het Italiaans buffet is echt ongelooflijk goed. Carpaccio, diverse mediterrane voorgerechten, hoofdgerechten met allerlei sausjes en bijgerechten. En zelfs een tafel met allerlei kazen staat voor ons klaar. En wel voor 21 personen. We zijn nog maar met tien..
Op verzoek van John verricht Jan van Galen — die een van de dames (met een Russische naam, maar in Nederland geboren zo vertelt ze) van de horeca als ‘Kissmiss’ naast zich weet te krijgen — de prijsuitreiking. Vervolgens wordt ons zelfs nog Italiaanse ijstaart (keuze uit vier smaken) met slagroom aangeboden, veel te veel om nog op te eten, maar wel heel erg lekker!
Chapeau voor de organisatie, wedstrijdleiding, cateraar en natuurlijk het personeel van Haviksoord! En beste uit- en afvallers: wat hebben jullie veel gemist!
1. Marijke Brouwers 17 36
2. Jolanda Swart 15 33
3. Paul Boehlé 27 32
4. Ron Buitenhuis 18 31
5. Anna van Lennep 29 31
6. Louis Westhof 12 30
7. John Dekker 27 30
8. Onno Hansum 32 30
9. Jan van Galen 27 29
10. Martijn Paehlig 8 26
11. William Wollring 27 13
12. Eric Korver 15 NR
Zakjapanners, Excel-sheets, Google Maps en een hele rits aan mitsen en maren nog meer zijn de revue gepasseerd, maar onze wedstrijdleider Louis Westhof heeft het allemaal weten te pareren en is tot een indeling gekomen.
Mijn lievelingscabaretier ADHD’er, Jochem Myjer omschreef het mooi in zijn theatervoorstelling Adem in, Adem uit. TEXEL- lammetjes, vogels kijken, wandelen, fietsen, rust, natuur, bos, nachtelijke duisternis en de Waddenzee die op de wereld erfgoedlijst van de UNESCO staat en natuurlijk onze geliefde gastvrije golfbaan. Ik had een paar dagen voordat ik naar Texel vertrok met een half oog een tv programma langs zien komen dat er te weinig schapen waren op Texel of te weinig lammetjes werden geboren en dat er moest worden gevreesd voor de toekomst van “Het Schaap”. Nou dat weer, dacht ik geërgerd. Moet ik er dan nog op uit om een dekbed of kussen of onderdeken te scoren voor TexelWool failliet is? Niet gedaan. Misschien September. Maar goed , Elaine de Boer en ik hadden besloten een dagje eerder af te reizen naar Texel en een rondje golf te spelen. Alex de Vries belde of hij mocht aan sluiten Er waren geen belemmeringen voor dit verzoek, en Louis Westerhof besloot op de Lage Vuursche dat ook hij zichzelf een dagje eerder Texel gunde en met ons mee wilde spelen. Wel wat later dan de geplande starttijd wegens dringende business. Geen probleem. We zien het wel waar je bij ons aansluit. Zo startte wij na een gezellige lunch met zijn drieën. We speelde de spelvorm Amerikaantje en wat later kwam daar ook nog een tweede spelvorm bij namelijk “burgemeester”. Door elkaar. Om het ons gemakkelijk te maken. Met Louis erbij werd het Hoog-Laag , jongens tegen de meisjes. Het eindigde in gelijk spel, we hadden alle vier een geweldige middag, waarbij Elaine zichzelf oversteeg met 39 stableford punten. Het was aan haar te danken dat we niet verloren. Wat een gezelligheid in het clubhuis waar een aantal NVGJers zich hadden verzameld rond het haardvuur en heerlijk zaten te borrelen. Gezamenlijk gegeten en heel, heel weinig drank tot mij genomen. Op naar woensdag; de wedstrijddag. Mijn flightgenoten Frank Uijlenbroek en Eric Korver hadden er ook zin in. Ik was benieuwd hoe de golfdag zich zou ontvouwen met deze twee heren. Dan heb ik het over hun temperament gedurende het spel. Zou Eric zijn club’s door midden breken of in het water smijten? Zou Frank zichzelf verbaal tot het bot afbreken na een mislukte slag? Ik kan jullie vertellen dat Eric maar 1keer zijn club weggesmeten heeft na het misgaan van een slag uit de bunker en Frank heeft maar een paar keer zichzelf afgebrand met hier niet te herhalen bewoordingen. Het viel mij reuze mee. Er werd mij nog wel door Frank, aan het begin van onze ronde, vriendelijk doch dringend verzocht mijn broek aan te houden. Dit naar aanleiding van onze ronde op de Lage Vuursche waar ik een regenbroek aan had en naast de green opeens bedacht dat ie uit moest. En wel nu. Maar mijn regenbroek ging niet over mijn golfschoenen heen en ik kreeg mijn broek ook niet meer omhoog omdat mijn schoenen in de voering verstrikt waren geraakt. HELP, ik krijg mijn broek niet uit riep ik. Frank moest toen nog putten en was aan het wachten en wachten en wachten. Killing voor je spel. Super, super onbeleefd van mij. Totaal ongepast gedrag. Maar het is mij vergeven. Toch Frank? Tja, 36 punten . Ik dacht bij elke slag, please houd de bal in de baan, blijf je concentreren, loop even naar de vlag, meet even de afstand op de green naar de vlag. Dat betaalde zich uit. Maar ook zeker het gezelschap van Frank en Eric die zo zichtbaar genoten, hebben bijgedragen tot deze prestatie. Zelf was ik vooral geïnteresseerd in de prestatie van Alwin, ook sponsor, want ja ook tussen de sponsoren is een titanenstrijd gaande. Gelukkig had hij minder gepresteerd. Wij staan nu gelijk. Een geestige prijsuitreiking van Alex, om Seth Gaaikema maar even te citeren: wat een spreker is die man, wat een spreker is die man, het is een man die ouwehoeren kan. Voor de jeugd onder ons , Seth Gaaikema was een cabaretier, musicalschrijver en vertaler. Ik schrijf het er maar even bij want laatst had een medewerker van mij nog nooit van de Beatles gehoord. De lieftallige assistentie van Louis maakte het plaatje compleet. Nog even een kleine rectificatie. De lakeball’s worden door de NVGJ gesponsord als prijs. Niet door mij. De zeepjes dan weer wel, zolang jullie dit leuk vinden, anders gaan we weer over op de wijn. Pas toen ik weer op mijn stoel zat dacht ik “shit” ik had wat moeten zeggen maar gelukkig deed Hannie dat, winnares in de B. Dus als nog, bij deze, heel veel dank aan de onvermoeibare organisatie waar zoals altijd alles tot in de puntjes georganiseerd en geregeld was. Het waren heerlijke dagen. Jolanda
Ik ben er klaar voor. Tenminste, alle voorbereidingen zijn gedaan: diverse handschoen, check. Genoeg ballen, check. Pins, check. Pitchfork, check. Golfhorloge, check. Vier seizoenen kleding in de auto, check. Nog wel even de clubjes poetsen. En nieuwe golfschoenen bestellen, want deze robuuste Stuburts zitten wel heerlijk, maar overal waar naden zijn laten die inmiddels los. Nu ben ik mij wat minder bewust van wat wij ‘in voorraad’ hebben dan mijn echtgenote. Tenzij het om de wijnkast gaat. ,,Nieuwe schoenen bestellen'', vraagt zij verbaasd. ,,Heb je al eens in de garage gekeken. Je hebt nog twee paar nieuwe. In de doos, nooit uitgepakt'', klinkt het vol onbegrip. Hè, nieuwe schoenen? Welnee, of toch. Twee dozen van Duca del Cosma. Ja, uitverkoopjes, die kon ik echt niet laten staan. De situatie vraagt om een licht charmeoffensief. Zal ik meteen maar even het schoenenrek opruimen, stel ik zeer toeschietelijk voor. ,,Zal mij niet verbazen als daar ook nog nieuwe schoenen staan.'' Kom op! Ik verzamel geen schoenen, ik loop er alleen maar op. Het opruimen van het muurhoge schoenenrek blijkt een harde confrontatie met mijzelf. Op ooghoogte vind ik direct de vaker gebruikte, oude schoenen. Wat meer onderop blinken nog andere schoenen. Callaway? Zitten die ook in de schoenen, vraag ik quasi nonchalant. Wel een beetje slordig. Nog eens drie paar golfschoenen; nieuw. Wit met rode en zwarte bies, geheel zwart en een paar klassiek bruin met krokodillenprint. Maar, ik gooi ook zes paar oude schoenen weg, probeer ik nog. Dat is niet voor niets, want niet wetend dat de garage een verkapte golfschoenensale is, had ik al een nieuw paar besteld. Hey Dée, werk jij morgen thuis? ,,Ja, hoezo?'' Nou, het kan zijn dat er een pakje voor mij wordt bezorgd en ik heb de hele dag afspraken buitenshuis, probeer ik zo gewoon mogelijk. Dat heeft ze meteen door. ,,Een pakje? Je gaat mij toch niet vertellen dat je nieuwe golfschoenen hebt besteld'' vraagt ze hoofdschuddend. Nou ja, ik wist dus niet dat ik ergens nog een paar nieuwe schoenen had staan. Dat was voor ik ging opruimen, anders had ik dat nóóit gedaan, natuurlijk. Weer een zucht, gecombineerd met een meewarige blik. Ik denk dat het maandag de zwarte Callaway's worden; spikeless. Ik blijk ook zwarte golfschoenen te hebben mét spikes... Wist ik ook niet... Ronald Massaut
Soos vorige jaar het Ruud Taal en Ruud Onstein, die twee oudste gholfspelende lede van die NVGJ, die nuwe gholf seisoen afgeskop met ’n wedstrijd op die gholfbaan van Kuilsrivier, ’n baan in die omgewing van Stellenbosch. Hulle het matchplay gespeel vir die bevordering van die inskrijwings vir die Mr. Glow Matchplay Kompetisie en die eggenotes Marianne en Kea het toegekijk of alles volgens die reeëls is verloop. Ruud O is oud wenner van dees kompetisie, maar hij is nu te oud om nog te kompeteer vir die wentjek, ondanks dat hij die gholfstokkies nog aardig kan hanteer. Ruud T het die wens om die Cup nog ooit te wen, maar of dit sal gebeur lig in die skoot van die toekoms verborge. Het was een spannend tweegeveg waarbij die wenkanse bij elk putjie verander het. Dan het Ruud één op op sy telkaart, en dan had Ruud één op op sy telkaart. So het die kanse gewissel. Op die 15e putjie was albei spelers gelijk op, maar op die 16e putjie het Ruud O sy bofhou verbrou en die bal in die water geslaan, terwijl Ruud T een baie bofhou gemoker het en die putjie gewen het. Op die 17e putjie was beide spelers gelijk aan die baansijfer so dat die 18e putjie, baansijfer 5, die beslissing moes bring. Daar het Ruud T toegeslaan, hij was met drie houwe op die setperk en het met sy setijster, die vuurwarm was, die bal dood bij die pen gekrij vir ‘n 5. Die beide spelers het hierna hande geskud en Ruud T gefelisiteer met dees pragtige oorwinning. Die wedstrijd was in baie harmonie verloop en die koeldrankies na afloop was baie lekker. Dieselfde aand het die twee aandete geniet in één van die spog restaurants van Stellenbosch. Daar het Ruud T na sy sege geseg: “Ek is baie tevrede met my spel, daar was ’n paar belangrike sethouwe wat die verskil tussen wen en verloor was. Dit is ’n wonderlike manier om die nuwe seisoen te begin en ek sien uit na die jaar. Ek wil hierop voortbou en vanjaar my best gholf speel’ aldus een tevrede Ruud Taal. (voor vertalingen raden wij Google Translate of Glosbe.com aan, red)
De aanmelding voor de NVGJ-matchplaycompetitie 2025 is opengesteld. Aanmelden kan heel eenvoudig (én snel!), door een e-mailbericht naar louiswesthof@gmail.com te sturen met: ‘Ja, ik doe mee’, of woorden van gelijke strekking. Ook in de 2024-editie is weer bewezen dat er geen leukere spelvorm is dan matchplay. Voor het derde jaar op rij draagt deze wedstrijdreeks de naam van onze ruimhartige sponsor Mr. Glow, vertegenwoordigd door Jolanda Swart. Hulde! Ik ben heel benieuwd waarmee ze de finalisten en halvefinalisten dit jaar zal verrassen. Gezien het enthousiasme onder de deelnemers over de vorige edities hebben we voor dit jaar nauwelijks iets aan de opzet gewijzigd. Dus organiseren we ook in dit jaar een herkansingscompetitie voor de verliezers in de eerste en tweede ronde (mits voldoende aanmeldingen, moet ik er formeel bij vermelden). We memoreren hierbij het spelconcept, dat een kleine wijziging onderging: er wordt tot en met de kwartfinales gespeeld met driekwart verrekening van de playing handicaps. In de halve finales én de finale worden de handicaps volledig verrekend (dit mede op voorspraak van onze kampioen van 2024, die zo meer tegenstand verwacht). Bij de indeling van de eerste en tweede ronde doet de wedstrijdleider zijn best om te voorkomen dat de deelnemers het halve (of hele) land moeten doorkruisen om het tegen elkaar te kunnen opnemen. Met vriendelijke groet, uw wedstrijdleider, Louis Westhof
Nog maar één week en dan gaat het seizoen gelukkig weer beginnen. Wie er nog niet bij is, is in ieder geval onze all time recordhouder van de NVGJ, met maar liefst zeven eindoverwinningen van de Order of Merit. Henri van der Steen staat voorlopig nog even aan de kant door een venijnige rugblessure en wacht op een operatie