Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
27.04.2022
Goeie kerel
Hij zat op een waterige ochtend achter een donkerbruin tafeltje. Het restaurant in de golfclub bij Assen was net vernieuwd. Niet naar de meest moderne maatstaven vol glans en strak naar de eisen van de tijd op dat moment. Wel gewoon rustig, relaxt met veel bitterballen, daghappen, tosti”s, en vooruit, ook nog wat salades, biefstukjes en zelfs rosé uit de Provence als exclusief genoegen om eens kennis mee te maken, op de kaart.
Rustig Drents zeg maar. Maar toch ook met de deur naar iets anders, iets vernieuwender dan zwart, bruin, grijs en donkergroen, op een kiertje open.
Zijn kopje koffie was al lang leeg maar omdat ie duidelijk ergens op wachtte, deed hij net alsof dat niet zo was. Dus nam hij het kopje met enige regelmaat tussen duim en wijsvinger omhoog en liet zich de laatste druppeltjes goed smaken.
Omdat ik daar ook alleen was en moest afwachten tot ik kon starten met mijn rondje golf, raakte ik in gesprek met hem. Hij bleek een collega van mij te zijn. Werkte voor een Groningse krant. Was algemeen redacteur maar deed ook sport erbij. En nu moest hij opeens iets over golf schrijven. Of ik nog iets bijzonders kon vertellen over een hem vrijwel onbekende sport. Iets aparts. Dat kon hij vast wel gebruiken, zei hij bescheiden.
Twee koppen koffie verder vroeg hij me of ik iets speciaals bij mijn koffie wilde. iets typisch Drents. Dat was niet te versmaden voor een westerling, glimlachte hij. Het werd een mooi stuk krentenwegge die we gelukzalig opsmikkelden. Wat een mooi en simpel gebaar. Kostbaar en dierbaar. En nog mooier. Hij bleek ook al alles te hebben afgerekend. Gave kerel. GJALT, met hoofdletters inderdaad. Stille kracht. Dag hoor!
Charles Taylor, oud- voorzitter, erelid.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!