Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
23.03.2021
Net zoals het leuk is om op verloren momenten door de foto’s op je telefoon te bladeren – en zo een soort virtuele wereldreis te maken –, is het soms genieten van de herinneringen die Facebook je serveert. ‘We hopen dat je het leuk vindt om terug te kijken op je herinneringen op Facebook, van de recentste herinneringen tot die van lang geleden’, staat dan bij zo’n bericht uit het verre of minder verre verleden. Meestal is dat leuk, maar er zijn momenten dat het van mij niet hoeft. Nu bijvoorbeeld.
Vooropgesteld dat ik geen fanatiek Facebooker ben, uit het soort berichten kan ik evengoed goed afleiden hoe mijn jaren er grofweg uitzien. Meer in het bijzonder mijn reisgedrag. Tussen ongeveer maart en mei, en oktober en november komen het vaakst foto’s voorbij van persreizen die ik in die periodes maakte. Het zijn de maanden dat de uitnodigingen van mediabureaus binnenstromen, en ook de tijd van het jaar dat we de trips die we voor Golfers Magazine met touroperators maken het liefst inplannen. Net buiten het hoogseizoen met de bomen vol in het blad en de fairways groen. Ideale omstandigheden, met schitterende foto’s als toegift. Mooi voor in Golfers Magazine en leuk om op dat moment te delen, maar in de afgelopen twaalf nagenoeg reisloze maanden een herinnering die vooral weemoedig stemt. Want ja, net als veel golfers mis ik het echt enorm. Golfreizen. We zijn wel een paar keer weggeweest – in eigen land en naar Portugal –, maar in vijftien jaar reizen was ik, sinds maart 2020, nog nooit zo lang thuis. En hoe fijn het daar ook is, ik mis het op pad zijn. Nog even en ik verlang zelfs terug naar de krappe beenruimte in het vliegtuig.
Natuurlijk is er de behoefte om op nieuwe plekken te komen, mooie banen te ontdekken, even over de landsgrenzen heen te kijken. Een visje aan een Portugese haven, een mooie wijn op een Italiaans terras, terug naar die bestemming waar je al zo vaak kwam dat het bijna als thuis voelt, en je kan er, met verse herinneringen en nieuwe indrukken, weer even tegen. Daarnaast is er het gevoel de voorraad vitamine D aan te moeten vullen. Het zal psychisch zijn, maar een reisje naar het zonnige zuiden voelde ook altijd als het opladen van dat tankje. Zeker nu ‘D’ her en der wordt aangemerkt als extra bescherming tegen het coronavirus. Maar ook zonder die wetenschap doet de warmte van de zon wonderen met een donkere winter in het vooruitzicht.
Echt, ik mis het.
Maar wanneer we weer gaan? De reismogelijkheden zijn beperkt, de wereldkaart toont vooral rood en oranje, en de regering heft de reisbeperkingen voorlopig nog niet op. Er zijn echt nog wel plekken waar je ook in deze tijd prima naar toe kunt, maar de kans dat het aantal reisbewegingen substantieel minder blijft de komende tijd, is groot. En ‘dus’ doen we het vooralsnog met vooruitzichten en herinneringen die zich soms op onverwachte momenten melden.
Een paar dagen geleden trof ik in de badkamer een nieuwe douchegel aan. Ik had de dop nog niet open of ik was in gedachten op een hotelkamer in den vreemde. De geur van citrus die me tegemoet kwam, deed me plots enorm denken aan de geur die de meeste badkamerproducten in hotels kennelijk hebben, want als in een dolgedraaide diacarrousel kwamen in mijn hoofd plaatjes voorbij van Thailand, Mauritius, Schotland, Spanje en tal van andere plekken waar ik de afgelopen jaren wel eens ben geweest.
Langer dan normaal bleef ik die dag in de badkamer hangen. Even nog dat reisgevoel vasthouden.
(Deze blog verscheen eerder als ‘Reisinspiratie’ bij Pin High)
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.