Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
08.07.2020
Het regende pijpenstelen onderweg naar Breukelen, het weer waarbij je normaal denkt: ‘Is het echt leuk om vandaag te gaan golfen?’. Nu kon ik me verheugen op een zonnetje, lekkere temperatuur, weinig wind, prachtige fairways en snelle greens op een toplocatie. Pebble Beach spelen in het kader van de NVGJ Duca Golf Experience in het nieuwe pand van Duca del Cosma. Strak en stijlvol, was mijn eerste gedachte bij binnenkomst in de nieuwe locatie aan de Corridor nummer 27. En wat fijn om weer een aantal NVGJ’ers te zien. Natuurlijk Madelon als WL van de dag, Ruud T. als hoffotograaf en mijn flightgenoten Ron, Taco en Willem B. Het voelde – op afstand — direct weer als vanouds.
Na een beetje inslaan was het tijd voor een korte rondleiding door het pand. Eerst de schoenen …. Wat een snoepwinkel! De een nog mooier, leuker, meer bijzonder dan de ander. De keuze is enorm. En dan te horen dat er volgend jaar nog meer nieuwe modellen bij zullen komen. De enige oplossing is heel veel te golfen en dus heel veel schoenen te slijten, zodat we onze kast wel aan moeten vullen met een of meer van deze modieuze praktische modellen.
Na de rondleiding en de koffie moest het er toch van komen. Doen waar we voor gekomen waren, het spelen van de eerste 9 holes van Pebble Beach. Onze scores en hoe die tot stand kwamen kun je lezen in het verslag van de iets later binnengekomen, zeer gesoigneerde en gewaardeerde WvdE. Ik weet dat ik beter ging spelen nadat de overheerlijke broodjes werden binnengebracht. Een broodje rosbief met geschaafde Pecorino en een broodje kipfilet tonnato zorgden ervoor dat mijn scores begonnen te lopen. 18 stf op hole 8, 1 punt op hole 9 was al voldoende geweest. Helaas, mijn derde slag, een chipje shankte ik en de bal kwam in de bunker. De vierde slag ging te ver en uiteindelijk kwam ik er met een 7 af. Jammer, maar ik heb genoten, van het spel, van het gezelschap en bovenal van de gastvrijheid en warme ontvangst van Frank van Wezel en zijn team.
Staartje: Boudewijn werd zo enthousiast toen ik hem de website met de schoenen van Duca del Cosma thuis liet zien, dat hij direct twee paar schoenen heeft besteld. Ik vond dat ik niet achter mocht blijven en heb ook twee paar besteld, zodat wij allebei van nu af aan altijd modieus in de baan zullen verschijnen.
Voor wie ook zo genoten heeft van de lekkere broodjes bij Duca del Cosma mijn recept voor Kipfilet tonnato oftewel kip met tonijnsaus Een bekend Italiaans gerecht dat regelmatig op een menukaart in een restaurant is te vinden is Vitello tonnato, kalfvlees met tonijnsaus. Toch zien veel mensen er tegenop thuis kalfsvlees te bereiden en kiezen als noodoplossing nogal eens voor gebraden varkensfricandeau als vleesbasis. Met kip smaakt het niet alleen goed, het is goedkoper dan kalfsvlees en gemakkelijk te bereiden. De over het algemeen calorierijke saus met mayonaise kan een stuk lichter worden gemaakt door de saus te verdunnen met bouillon. Serveer het gerecht als voorgerecht of zoals in dit geval als hoofdgerecht, gecombineerd met tomaten en een smakelijk boerenbrood. Geef er een mooie olijfolie (extra vierge) apart bij. Zet anders eens twee soorten olijfolie op tafel en proef welke het beste bevalt. Er is tegenwoordig zoveel keuze in smaken, dat dit een leuk experiment is.
Circa 500 gram (scharrel)kipfilet
3 dl kippenbouillon
voor de tonijnsaus:
3 eieren
1 blikje (ca. 200 gram) tonijn in water
3 eetlepels mayonaise
5 eetlepels kippenbouillon
2 ansjovisfilets
1 eetlepel kappertjes
peper, zout
4 (tros)tomaten
verse basilicum
Breng de kippenbouillon (zelf getrokken of van een tablet) aan de kook in een niet te grote pan. Leg het kipfilet erin, zorg ervoor dat de kip net met de bouillon is bedekt. Laat de kip op een laag vuur, afgedekt, in circa 10 minuten garen, keer tussentijds eenmaal. Neem de gare kip (controleren, het vlees moet bijna wit zijn, niet meer te roze!) in de pan van het vuur en laat de kip afkoelen in de bouillon (gaart dus nog iets na). Neem vijf eetlepels van de bouillon af voor de saus.
. Kook de eieren hard in 7-8 minuten. Pel ze en neem de dooiers eruit. Bewaar het eiwit voor de garnering. Laat de tonijn uitlekken. Pureer de tonijn met de eidooiers, mayonaise, kippenbouillon, ansjovisfilets, kappertjes en peper naar smaak.
Snijd het kipfilet in mooie plakken. Was de tomaten en snijd ze in plakken. Leg het kipfilet om en om met de tomaat op een schaal. Bestrooi met (weinig) zout en peper en schenk de saus eroverheen. Garneer met in stukjes gesneden eiwit en basilicum en eventueel nog wat kappertjes.
Sonja van de Rhoer
Daar zaten we dan. Op een stoeltje aan de achttiende green van de Royal Obidos. Elkaar hoopvol aankijkend. Zouden we op deze tweede dag van het EMGJ nog een sprongetje naar boven kunnen maken? Zou het mogelijk zijn om in die top 5 te komen? Het veld van het EMGJ was nog nooit zo sterk bezet. Er waren nog nooit zoveel landen (zei men). En ja, de banen waren nog nooit zo moeilijk geprepareerd als deze week. Voor jullie info: de greens van Royal Obidos deden 12,3 op de stimpmeter. Dat is een beetje vergelijkbaar met wanneer je thuis op de tegels in je keuken een putt probeert te maken. Het is aanraken en daar gaan ze dan. Dat het iets was waar niet alleen wij als Nederlanders last van hadden, zo bleek wel weer. Want er werd steen en been geklaagd. Of nou ja, geklaagd is misschien niet het goede woord. We realiseerden ons vooral allemaal dat we er geen klote van kunnen.
De Praia D'El Rey Golf Course was na twee oefendagen het décor van de eerste échte krachtmeting tussen de twaalf landen tijdens het EMGJ 2024. Nederland staat na die eerste dag op een verdienstelijke zesde plaats, al had er meer in gezeten zo vonden de deelnemers unaniem. Hoogtepunten: de beste score van de dag van álle golfers voor Stef Swagers (+5) en een fraaie eagle (+2 birdies) voor Hélène Wiesenhaan.
Het dreamteam van de NVGJ, kort voor het begin van de EMGJ in Portugal. Let's do it! Lees de verslagen en bekijk de mooie foto's. Regen en wind in Nederland, (ondergaande) zon in Portugal.
"Van de gele tees is te moeilijk, zegt de wedstrijdleiding. Daarom moeten de heren van blauw", sprak captaine Madelon Barenbrug. "En de teemarkers op rood worden helemaal naar voren gezet." Moeilijk? Een blik op de scorekaart van de Royal Óbidos Golfcourse (vijf keer par-3, vijf keer par-5 en acht keer par-4) maakte duidelijk dat we van blauw slechts 5450 meter moeten overbruggen. De dames blijven zeer royaal onder de vijf kilometer. Ook al geruststellend was de raadpleging van de handicaptabellen: iedereen krijgt minder slagen dan zijn of haar handicapgetal. Het kan niet anders dat de baan meevalt. Het enige minpunt is misschien dat de wedstrijdleiding er eigen regels op na houdt: iedereen speelt voor driekwart van zijn playing handicap. Eenmaal onderweg tijdens deze tweede oefenronde vroegen we ons af hoe de wedstrijdleiding tot dit besluit is gekomen. Oké, golf is een lastig spel. Maar op deze baan, met veel strategische gesitueerde waterhindernissen en razendsnelle greens, wordt het de speler (m/v) ietsje moeilijker gemaakt. Golflegende Seve Ballesteros, die de baan ontwierp, had er kennelijk zin in... Gelukkig bestaat een flink deel van ons team uit onverschrokken types, echte longhitters zelfs, die niet zo snel geïmponeerd zijn. Water? Daar speel je gewoon om- of overheen. Snelle greens? Ook daarvoor is de oplossing eenvoudig: een stuk zachter putten dan je thuis gewend bent. Dus het kan niet missen dat de meesten van ons op woensdag, als we hier voor de echte score spelen, ten minste 30 stablefordpunten bijeen swingen. Omdat we niets (of bijna niets) aan het toeval wensen over te laten, lieten we de vroege oefenronde van vandaag (met drie starts vanaf 8 uur) volgen door een lange tactische teambespreking, een alcoholvrije lunch en een pittige sessie op zowel driving range als putting green. Daarna deed iedereen verplicht een middagdutje. En vanavond, zo is de afspraak, liggen we vroeg in ons mandje. O ja, het parcours glooit nogal. Bovendien is het vaak nogal ver lopen van green naar volgende tee. Welbeschouwd is het een echte buggybaan. Daarom laten we woensdag de handtrolleys en elektrische trolleys in de stalling (ze zijn bovendien van zeer matige kwaliteit, die niet past bij de vijf sterren die op dit real estate is geplakt) en legden we beslag op een flink deel van het buggypark. Want onze inschatting is dat we de andere elf landen dan in ieder geval rijdend over de betonpaden het nakijken zullen geven. Op naar morgen: de eerste wedstrijddag, op Praia d'el Rey.
De eerste oefenronde zit erop. En wel die op Praia d’el Rey. Wat zoiets betekent als ‘strand van de koning’. Althans, dat beweert de chauffeur van ons busje onderweg naar het clubhuis. Mij kunnen ze alles wijsmaken wat dat betreft. En eigenlijk spreekt er niemand van ons Portugees. Behalve Pamela. Die het graag liever wat onder de aandacht houdt, maar als ze haar zinnen heeft gezet op een specifiek drankje in een specifiek grote beker/glas/mok/wat er voor door moet gaan. Dan ineens weet ze toch iets tegen hem te ratelen waardoor hij gaat rennen. De smiecht.
Nee, verwacht hier niet elke paar minuten een update vanuit het team dat in Portugal onze driekleur representeert. Tien NVGJ-ers en de immer onvolprezen non-playing captain Madelon Barenbrug nemen het op Royal Obidos op tegen maar liefst zeven andere landen. Hoe vergaat het ze? Wat maken ze mee? Je vindt het hier.