Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
19.07.2020
Die kans kreeg ik eigenlijk al voor de corona-ellende. Mijn linkerknie echter speelde een pijnlijke rol. Een licht beschadigde meniscus en de aanwezigheid van artrose bezorgden mij helse pijnen , vooral tijdens het lopen. De orthopeed vond het niet operabel genoeg. Eerst maar een corticosteroïden-injectie proberen. Gelukkig, drie maanden na die prik bijna geen last meer. Ik had echter nog geen bal geslagen en de knie amper belast. Ik heb besloten om vandaag, vrijdag de zeventiende, voor de eerste keer een rondje te gaan lopen. Nou ja, lopen, nee, dat durf ik nog niet. Met de buggy. Safety first.
Als ik het clubhuis binnenstap ben ik al minder zenuwachtig, omdat Renate, de manager van de club, mij alleraardigst ontvangt. Ik heb al zoveel contact met haar gehad over de herstart van onze Order of Merit op Sluispolder. Een kanjer! Zij is ook zeer begaan met mijn omstandigheden. En blij dat ik er weer ben.
Voorts ontmoet ik talrijke vrienden en vriendinnen van de NVGJ met wie ik graag de hand zou willen schudden of willen knuffelen. Het blijft bij virtuele gebaren. Maar allemaal met blije gezichten, een glimlach en soms ook voorzichtige aanrakingen op arm, rug of schouder.
Ik voel me weer thuis. Dit gezelschap van de Jaski Open maakt mij blijmoedig. Ik heb leuke gesprekken, nadat altijd de vraag werd gesteld “Hoe gaat het met jouw vrouw?” Hartverwarmende momenten.
Ik zoek Willy Hoogland op. Om haar nog maar een keer te bedanken voor de mogelijkheid haar Jaski Open door te laten gaan. Zij is ook zo blij en dankbaar. Ik vraag of ze na de 10e Jaski Open doorgaat met sponsoring. Ze is verbaasd. “Hoezo Hans? Stoppen? Ha, ha, we gaan door tot de 20e Open!”
Ik ga mij prepareren voor de wedstrijd. Het voelt onwennig om met de buggy naar de tee box te rijden. Heb ik nooit eerder gedaan. Altijd gelopen, waar dan ook. Maar nu moet het. Mijn flightgenoten William en Henk “Kostertje” zien niet, dat ik lichtelijk gespannen ben. Omdat ik anderhalf jaar – behalve in die golfsimulator van onze sponsor Duca del Cosma - geen club heb aangeraakt.
Het begint al met de keuze van de club op de eerste hole, par 3, 161 meter. Ik pak maar een ijzertje 6 en goh, de bal belandt enkele meters voor de green. “Nou, dat moet toch een par worden. Niet gek, Terol!” denk ik bij mezelf. Het wordt een vette streep, want de routine van mijn korte werk lijkt nergens op.
Gaandeweg krijg ik vertrouwen, mede dankzij de heerlijk geslaagde drives. Foutloos zelfs. Uiteindelijk heb ik met William en soulmate Henk een heerlijke ronde beleefd. Ik behaalde zelfs 31 punten, maar belangrijker, geen pijn in de knie!
Ik wil het onder de douche uitschreeuwen van vreugde. Zo blij ben ik.
Als ik eindelijk weer in mijn jasje/dasje tenue het terras oploop, voel ik me trots en verheugd. Ik voel me weer thuis tussen al die vrolijke koppies van het bontgekleurde journaille. Opeens voel ik iets aan de binnenkant van mijn colbert. Ik haal daar een opgevouwen A4-tje uit. Blijkt het een voucher van Dirkshorn te zijn, uitgereikt op 5 november 2018. Goh, negentien maanden na dato zit dat jasje nog steeds als gegoten.
Dank lieve Willy en Renate. Dank lieve vrienden en vriendinnen van de NVGJ, dat ik één van jullie mocht zijn vandaag.
Hans Terol
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.