Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
26.05.2021
Er zijn mensen die een hardgrondige hekel aan hem hebben, die zijn manier van doen onecht vinden en hem daarom plastic of phony Phil noemen. En hoewel de duim best iets minder vaak omhoog mag en die pilotenbril misschien een beetje té is, is Phil Mickelson toch boven alles een groot kampioen. Zijn zege in het PGA Championship is er een met eeuwigheidswaarde en geeft alle senioren en passant hoop op een mooie toekomst. Het is nauwelijks voor te stellen dat de in juni 51 jaar wordende 45-voudig PGA Tour winnaar eerder dit seizoen nog serieus met de gedachte speelde om het gros van zijn wedstrijden op de Senior Tour te spelen en daarnaast te kiezen voor het grote geld van de Professional Golf League in oprichting. Beide plannen zullen vast en zeker (en de laatste hopelijk) even de ijskast in gaan, nadat hij op de Ocean Course van Kiawah Island golfgeschiedenis schreef door de oudste Majorkampioen aller tijden te worden. Schijnbaar vanuit het niets voegde Mickelson acht jaar na zijn laatste grote overwinning een nieuw hoofdstuk aan zijn toch al indrukwekkende loopbaan toe.
Met zijn zesde Major speelde lefty Julius Boros uit de boeken die in 1968 48 jaar was en daarmee ruim een halve eeuw de oudste kampioen bleef. Een blik op de foto van de winnende Boros leert echter wel dat ‘oud’ zijn in 1968 iets anders was dan ouder zijn in 2021. Waar de in 1994 overleden Amerikaan eruit zag als een senior, oogt Mickelson nog altijd als een jonge hond, en zo speelde hij ook. Verstopt achter zijn pilotenbril sloeg hij de bal meer dan eens verder dan zijn jaren jongere collega’s. Sterker, hij sloeg eigenhandig de langste drive van de week op de slotdag van het 103e PGA Championship, door de bal doodleuk voorbij flightgenoot en laatst overgebleven uitdager Brooks Koepka te slaan zonder zijn spectaculaire korte werk te veronachtzamen.
Her en der werd wat gemokt over de zege van de golfsenior (‘Niet goed voor het beeld van de sport’) maar op veel meer plaatsen putten senioren hoop en perspectief uit de overwinning van Mickelson (‘Als hij op zijn vijftigste…dan kan ik op mijn leeftijd…’) die het begrip senior in 282 klappen een heel ander aanzien gaf. Ja, goed, je moet er wat harder voor werken erkende de kersverse kampioen na afloop. Zijn fitness- en koffieregime is straf, en op anderhalve dag vasten per week zit ook niet iedereen te wachten, maar als Mickelson op deze leeftijd nog een Major kan winnen, dan moet er voor ons toch ook nog wel wat in het vat zitten..?
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.