Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
18.05.2021
Maandag 03 mei was Andy Houtkamp en Milanda Houtkamp het gastkoppel van de eerste ViaZorgcoachgolfdag voor de NVGJ op Golfresidentie Dronten. Nu twee weken later staat het sympathieke stel ons weer op te wachten voor een uitgestelde matchplay-wedstrijd. Ik ben in gezelschap van Hans Botman, die graag als chauffeur optreedt, als hij ook mag meespelen. Andy en Milanda hebben alles weer perfect georganiseerd. Alleen het verloop van de wedstrijd laat zich niet vooraf regelen.
Hans had nog even overwogen in een witte overall te komen, met mijn naam op zijn rug. Als een Augusta-caddie. Maar voor die vorm van intimidatie zou Andy niet gevoelig zijn. Bovendien had mijn NVGJ-golfmaatje dan achttien holes de tas moeten dragen.
De rit naar Dronten (volgens Andy, waar ook vandaan in Nederland, nooit langer dan 25 minuten) was al vermoeiend genoeg. Clusterbuien, rukwinden en spontaan invallende duisternis, zorgden voor een slopende autorit van bijna twee uur. Eenmaal in Dronten klaarde het op. Inktzwarte wolkenmassa’s trokken de ganse dag als slagschepen rond Flevoland, maar hier bleef het droog en aangenaam.
De ontvangst was bij Andy en Milanda thuis. Ze ruilden al weer anderhalf jaar geleden hun nieuwbouwwoning in Haarlemmermeer in voor een luxe bungalow op de zeebodem in het nieuwe land. Op nog geen driverafstand van de golfbaan. De wijk telt zo’n slordige 2000 bewoners en bijna de helft beoefent de edele balsport. Net als veel buren heeft Andy de trolley achter de fiets hangen. De straat uit, de bocht om en je staat op de tee van hole 1. Hij mag zich als bewoner mede-eigenaar van een golfbaan noemen. Daar kunnen weinig NVGJ’ers zich op laten voorstaan.
Andy voelt zich thuis in Dronten. Er is een buurgolfapp, iedereen zwaait naar elkaar en voor het clubblad Fore schrijft hij een vaste column. Wie zijn huis bezoekt, begrijpt wel waarom hij het er naar zijn zin heeft. Naast het overdekte terras ligt het zwembad, waarvan de waterkwaliteit en temperatuur via een app op zijn telefoon kunnen worden bewaakt en beïnvloed. Het water is vandaag 24 graden. Een lokale aannemer heeft in een hoek van het perceel een houten gebouwtje neergezet, van waaruit Milanda haar zorgbedrijf bestiert. Als ze het ‘zoomen’ zat is, neemt ze een duik om haar gedachten te verzetten.
Er moet nog worden gegolfd, dus na de cappuccino met vlaai en slagroom begeven we ons naar de baan. Local knowledge hoeft niet altijd een voordeel te zijn. Andy kent de gevaren en weet vooral waar de bal niet moet zijn. Niet sturen, vooral soepel swingen, is zijn voornemen. Dan blijkt de onbevangenheid van de gastspeler vooral voordelen op te leveren. Temeer daar de baan anders speelt dan normaal. Sommige fairways zijn zwaar geprikt, andere gaan schuil onder een laag nat zand. De bewerkte greens maken ook het putten extra lastig. Andy is misschien wel te gretig en dat jeugdig enthousiasme leidt tot menig afzwaaier.
Op de turn is het nog all square, maar de tweede negen wordt een martelgang voor de gastheer. De sfeer lijdt er niet onder. De belangstelling bij zijn tegenspeler voor alles dat groeit en bloeit is hem bekend, dus vertelt hij onderweg bevlogen over zijn natuurwaarnemingen op de Residentie; sperwers, buizerds en zelfs de visarend. Andy heeft ze allemaal gespot. Hij houdt zelf even de pas in en zegt op fluistertoon: hoor, een koekoek!
Als hij vijf holes achter elkaar moet geven, is de wedstrijd op de 14e afgelopen. Jammer, wat golf betreft heeft Andy zijn dag niet. De ambities zijn er wel. Als het even kan wil hij nog dit jaar een plek in de A-categorie veroveren. De eerstvolgende wedstrijd op Kralingen moet hij helaas aan zich voorbij laten gaan: ’s Avonds naar Feyenoord-Sparta en voorafgaand ’s middags verplicht naar de teststraat om dit seizoen voor de tiende keer te laten vaststellen dat hij geen covid-virus onder de leden heeft.
Nu eerst terug naar huis, waar Andy zijn kookkunsten demonstreert en ons op een ‘penne-special’ trakteert. Een smakelijk pastagerecht volgens eigen recept bereid. Koken is ‘sinds corona’ een nieuwe hobby. We sluiten een mooie dag af, perfect verzorgd. Bedankt Andy. Voor de greenfees, de drankjes, het eten, de mooie verhalen en de overwinning.
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.