Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
10.07.2020
Voorlopig mogen we Duca del Cosma wel bedanken voor de acht keer dat we van half elf tot twee uur met een dikke handvol (vierbal, wedstrijdleiding en andere belangstellenden) NVGJ-ers de hal van het pand in Breukelen onveilig maakten en de Duca Golf Experience gratis mochten gebruiken. Met heerlijke broodjes (Kitty bedankt!) en drankjes toe.
Terug naar wedstrijd nummer acht. Ontspannen en toch ook een tikkie nerveus treedt het Delftse fotografen-duo John Dekker en Henk Koster in het strijdperk, samen met WeCo-lid Ger Laan en wedstrijdsecretaris Hans Terol (die in Breukelen al bekend maakte wat ’s avonds op deze site kwam te staan, namelijk dat we in de tweede helft van 2020 nog een tiental NVGJ-golfpotjes mogen spelen!).
Hole 1 van Pebble Beach is, om er een beetje in te komen, niet zo moeilijk. Hoewel we bij eerdere flights hebben gezien dat sommigen niet tot scoren kwamen op deze par 4, speelt eenieglijk van het kwartet van flight acht deze hole in zes slagen. Dat geeft Henk met twee punten meteen de leiding. John, Hans en Ger noteren één punt op hun scorekaart.
Op de par 5 tweede hole blijft het viertal goed scoren. Hans levert met een afslag van 209 meter de longest drive van de dag af. John valt als enige een beetje uit de toon. Hij begint goed aan hole twee. Maar slaat op een gegeven moment ruim over de green. Met enig gepruts komt hij terug op de green om uit te holen. Maar zijn teller staat dan al op negen slagen. Zijn drie flightgenoten spelen de hole in zes slagen per persoon. Goed voor twee punten de man. Henk heeft vier punten. Hij blijft aan kop.
Op hole drie, weer een par vier, ligt Hans keurig in regulation op de dansvloer. Wat hem drie punten oplevert. Ger belandt in de zandbak. Da’s niet zo mooi, meneer Laan. Hij mag een mooi rond getal op zijn kaart schrijven. Henk en John voegen twee punten toe aan hun totaal.
Op hole vier is Hans andermaal goed op dreef. Met zijn tweede slag legt hij zijn bal op deze par vier naast de green. Voor de bogey die volgt, steekt hij twee punten in de pocket. Ook Henk en John komen met een bogey van deze hole. Ger heeft het moeilijk: zeven slagen, goed (nou ja, goed…) voor nul punten. Na vier holes gaan Hans en Henk aan de leiding met acht punten. Tot zover verlopen de eerste negen van Pebble Beach voor deze vier mannen behoorlijk florissant. Eigenlijk moet alleen Ger zich nog even herpakken om uiteindelijk in de buurt van de dubbele cijfers te komen.
Maar dan. Hole vijf is een gemakkelijk par drie, zou je zeggen. Hans belandt in de linker greenside bunker. Denkt ”Ik vogel de bal wel even vanuit het zand naast de vlag”. Evenwel, hij geeft iets te veel gas. Zijn bal vliegt over de green en rolt van het talud af richting H2O. Herkansing: zelfde laken een nat pak. Dat wordt een streep voor onze wedstrijdsecretaris. Ger pakt dankzij een dubbele bogey op deze hole toch nog twee punten. Henk en John krijgen ook twee punten voor hun bogey.
Hole zes, een par vier, is niet Ger’s hole. Hij mag het maximale aantal van tien slagen maken, voordat hij hoort dat het er voor hem op zit op deze hole. John is de beste op deze hole. Hij mag drie punten bijschrijven, zodat hij op tien komt. Henk gaat ongestoord moedig voort, pakt voor de zesde keer op rij twee punten, zodat zijn totaal op twaalf komt. Hans is nog bezig zijn Waterloo van hole vijf te verwerken en ziet zijn score met één magere punt toenemen.
Nog drie holes te gaan. Allereerst de fameuze par drie met hoge afslagplaats en lage green. Die green is omringd met bunkers. Achter de bunkers loert de Grote Oceaan. Ger slaat voor de verandering weer ‘ns in de bunker. Hans houdt zijn bal ook te kort en komt in dezelfde bunker als Ger terecht. John en Henk doen wat er wordt verwacht, rustig afslaan en de bal op de green laten landen. Ger komt met een miraculeuze sandy tot vlak bij de pin. Resultaat uiteindelijk: drie parren voor Henk, John en Ger. Zo’n par is goed voor drie punten. Bravo heren. Hans maakt een bogey. Wat vanwege zijn lage handicap goed is voor slechts één punt.
Na zeven holes staat Henk dus op 15 punten. Stel dat hij lekker zo doorgaat en op de twee resterende holes goed blijft scoren, dan belaagt hij de ”Leaders in the Clubhouse”, zijnde Sonja en Martijn, die immers met 18 punten hun negen holes op Pebble Beach hebben beëindigd.
Zoals we al eerder zagen bij voorgaande flights zijn hole acht en hole negen echte scherprechters. Daar komt ook deze flight gaandeweg achter. Neem nou Henk, de trotse leider van dit viertal na acht holes. Hij slaat zijn derde slag in het water. Ger doet hetzelfde; ook een waterbal. Hans denkt ”Wat Henk en Ger kunnen, kan ik ook” en doet mee met het waterballet. John denkt ”Jullie bekijken het maar”. Hij laat op deze listige par vier een zes noteren. Met de twee punten die John hiermee verdient, komt hij naast Henk aan kop: ieder 15 punten. Want Henk scoort niet. Ook Ger en Hans mogen een nul noteren.
Slothole nummer negen, een par vier, geeft Henk een laatste kans om hoog te eindigen in de scoreboardstatistiek. Hij blijft rustig, ligt in vier op de green, maakt zes, goed voor twee stablefords. Met 17 punten kom hij op het leaderboard naast Gerald van Daalen. John blijft goed volgen, doet met een zeven op zich goede zaken. Want zijn totaal van 16 punten is goed voor een, samen met Taco, gedeelde vijfde plaats in de all-time ranglijst van dit virtuele kampioenschap.
Hans is minder gelukkig. Hij slaagt er niet in om te scoren op deze hole. Zodat hij met een totaal van tien punten de baan verlaat. Ger is op de laatste paar holes druk doende geweest om minstens één punt aan zijn totaal toe te voegen. Lange tijd stond hij op acht stablefords. Dat betekende een, samen met Ronald Massaut, gedeeld ”virtueel Kostertje” tijdens dit kampioenschap. Maar door op hole negen nog net één punt in de wacht te slepen, brengt hij zijn totaal op negen. Hij ”gunt” het Kostertje dus als het ware aan Ronald.
Als we na deze flight de balans opmaken, dan zien we één dame en één heer aan kop van het leaderboard. Sonja van de Rhoer en Martijn Paehlig leiden het klassement met 18 punten. Gerald van Daalen en Henk Koster zijn de runners-up met 17 stablefordpunten. Dit viertal speelt op donderdag 16 juli de finale van het Eerste NVGJ-Duca Virtuele Golfkampioenschap. Plaats delict: de Duca Golf Experience in de hal van het hoofdkantoor van Duca del Cosma in Breukelen. Starttijd half elf.
wvde
Zakjapanners, Excel-sheets, Google Maps en een hele rits aan mitsen en maren nog meer zijn de revue gepasseerd, maar onze wedstrijdleider Louis Westhof heeft het allemaal weten te pareren en is tot een indeling gekomen.
Mijn lievelingscabaretier ADHD’er, Jochem Myjer omschreef het mooi in zijn theatervoorstelling Adem in, Adem uit. TEXEL- lammetjes, vogels kijken, wandelen, fietsen, rust, natuur, bos, nachtelijke duisternis en de Waddenzee die op de wereld erfgoedlijst van de UNESCO staat en natuurlijk onze geliefde gastvrije golfbaan. Ik had een paar dagen voordat ik naar Texel vertrok met een half oog een tv programma langs zien komen dat er te weinig schapen waren op Texel of te weinig lammetjes werden geboren en dat er moest worden gevreesd voor de toekomst van “Het Schaap”. Nou dat weer, dacht ik geërgerd. Moet ik er dan nog op uit om een dekbed of kussen of onderdeken te scoren voor TexelWool failliet is? Niet gedaan. Misschien September. Maar goed , Elaine de Boer en ik hadden besloten een dagje eerder af te reizen naar Texel en een rondje golf te spelen. Alex de Vries belde of hij mocht aan sluiten Er waren geen belemmeringen voor dit verzoek, en Louis Westerhof besloot op de Lage Vuursche dat ook hij zichzelf een dagje eerder Texel gunde en met ons mee wilde spelen. Wel wat later dan de geplande starttijd wegens dringende business. Geen probleem. We zien het wel waar je bij ons aansluit. Zo startte wij na een gezellige lunch met zijn drieën. We speelde de spelvorm Amerikaantje en wat later kwam daar ook nog een tweede spelvorm bij namelijk “burgemeester”. Door elkaar. Om het ons gemakkelijk te maken. Met Louis erbij werd het Hoog-Laag , jongens tegen de meisjes. Het eindigde in gelijk spel, we hadden alle vier een geweldige middag, waarbij Elaine zichzelf oversteeg met 39 stableford punten. Het was aan haar te danken dat we niet verloren. Wat een gezelligheid in het clubhuis waar een aantal NVGJers zich hadden verzameld rond het haardvuur en heerlijk zaten te borrelen. Gezamenlijk gegeten en heel, heel weinig drank tot mij genomen. Op naar woensdag; de wedstrijddag. Mijn flightgenoten Frank Uijlenbroek en Eric Korver hadden er ook zin in. Ik was benieuwd hoe de golfdag zich zou ontvouwen met deze twee heren. Dan heb ik het over hun temperament gedurende het spel. Zou Eric zijn club’s door midden breken of in het water smijten? Zou Frank zichzelf verbaal tot het bot afbreken na een mislukte slag? Ik kan jullie vertellen dat Eric maar 1keer zijn club weggesmeten heeft na het misgaan van een slag uit de bunker en Frank heeft maar een paar keer zichzelf afgebrand met hier niet te herhalen bewoordingen. Het viel mij reuze mee. Er werd mij nog wel door Frank, aan het begin van onze ronde, vriendelijk doch dringend verzocht mijn broek aan te houden. Dit naar aanleiding van onze ronde op de Lage Vuursche waar ik een regenbroek aan had en naast de green opeens bedacht dat ie uit moest. En wel nu. Maar mijn regenbroek ging niet over mijn golfschoenen heen en ik kreeg mijn broek ook niet meer omhoog omdat mijn schoenen in de voering verstrikt waren geraakt. HELP, ik krijg mijn broek niet uit riep ik. Frank moest toen nog putten en was aan het wachten en wachten en wachten. Killing voor je spel. Super, super onbeleefd van mij. Totaal ongepast gedrag. Maar het is mij vergeven. Toch Frank? Tja, 36 punten . Ik dacht bij elke slag, please houd de bal in de baan, blijf je concentreren, loop even naar de vlag, meet even de afstand op de green naar de vlag. Dat betaalde zich uit. Maar ook zeker het gezelschap van Frank en Eric die zo zichtbaar genoten, hebben bijgedragen tot deze prestatie. Zelf was ik vooral geïnteresseerd in de prestatie van Alwin, ook sponsor, want ja ook tussen de sponsoren is een titanenstrijd gaande. Gelukkig had hij minder gepresteerd. Wij staan nu gelijk. Een geestige prijsuitreiking van Alex, om Seth Gaaikema maar even te citeren: wat een spreker is die man, wat een spreker is die man, het is een man die ouwehoeren kan. Voor de jeugd onder ons , Seth Gaaikema was een cabaretier, musicalschrijver en vertaler. Ik schrijf het er maar even bij want laatst had een medewerker van mij nog nooit van de Beatles gehoord. De lieftallige assistentie van Louis maakte het plaatje compleet. Nog even een kleine rectificatie. De lakeball’s worden door de NVGJ gesponsord als prijs. Niet door mij. De zeepjes dan weer wel, zolang jullie dit leuk vinden, anders gaan we weer over op de wijn. Pas toen ik weer op mijn stoel zat dacht ik “shit” ik had wat moeten zeggen maar gelukkig deed Hannie dat, winnares in de B. Dus als nog, bij deze, heel veel dank aan de onvermoeibare organisatie waar zoals altijd alles tot in de puntjes georganiseerd en geregeld was. Het waren heerlijke dagen. Jolanda
Ik ben er klaar voor. Tenminste, alle voorbereidingen zijn gedaan: diverse handschoen, check. Genoeg ballen, check. Pins, check. Pitchfork, check. Golfhorloge, check. Vier seizoenen kleding in de auto, check. Nog wel even de clubjes poetsen. En nieuwe golfschoenen bestellen, want deze robuuste Stuburts zitten wel heerlijk, maar overal waar naden zijn laten die inmiddels los. Nu ben ik mij wat minder bewust van wat wij ‘in voorraad’ hebben dan mijn echtgenote. Tenzij het om de wijnkast gaat. ,,Nieuwe schoenen bestellen'', vraagt zij verbaasd. ,,Heb je al eens in de garage gekeken. Je hebt nog twee paar nieuwe. In de doos, nooit uitgepakt'', klinkt het vol onbegrip. Hè, nieuwe schoenen? Welnee, of toch. Twee dozen van Duca del Cosma. Ja, uitverkoopjes, die kon ik echt niet laten staan. De situatie vraagt om een licht charmeoffensief. Zal ik meteen maar even het schoenenrek opruimen, stel ik zeer toeschietelijk voor. ,,Zal mij niet verbazen als daar ook nog nieuwe schoenen staan.'' Kom op! Ik verzamel geen schoenen, ik loop er alleen maar op. Het opruimen van het muurhoge schoenenrek blijkt een harde confrontatie met mijzelf. Op ooghoogte vind ik direct de vaker gebruikte, oude schoenen. Wat meer onderop blinken nog andere schoenen. Callaway? Zitten die ook in de schoenen, vraag ik quasi nonchalant. Wel een beetje slordig. Nog eens drie paar golfschoenen; nieuw. Wit met rode en zwarte bies, geheel zwart en een paar klassiek bruin met krokodillenprint. Maar, ik gooi ook zes paar oude schoenen weg, probeer ik nog. Dat is niet voor niets, want niet wetend dat de garage een verkapte golfschoenensale is, had ik al een nieuw paar besteld. Hey Dée, werk jij morgen thuis? ,,Ja, hoezo?'' Nou, het kan zijn dat er een pakje voor mij wordt bezorgd en ik heb de hele dag afspraken buitenshuis, probeer ik zo gewoon mogelijk. Dat heeft ze meteen door. ,,Een pakje? Je gaat mij toch niet vertellen dat je nieuwe golfschoenen hebt besteld'' vraagt ze hoofdschuddend. Nou ja, ik wist dus niet dat ik ergens nog een paar nieuwe schoenen had staan. Dat was voor ik ging opruimen, anders had ik dat nóóit gedaan, natuurlijk. Weer een zucht, gecombineerd met een meewarige blik. Ik denk dat het maandag de zwarte Callaway's worden; spikeless. Ik blijk ook zwarte golfschoenen te hebben mét spikes... Wist ik ook niet... Ronald Massaut
Soos vorige jaar het Ruud Taal en Ruud Onstein, die twee oudste gholfspelende lede van die NVGJ, die nuwe gholf seisoen afgeskop met ’n wedstrijd op die gholfbaan van Kuilsrivier, ’n baan in die omgewing van Stellenbosch. Hulle het matchplay gespeel vir die bevordering van die inskrijwings vir die Mr. Glow Matchplay Kompetisie en die eggenotes Marianne en Kea het toegekijk of alles volgens die reeëls is verloop. Ruud O is oud wenner van dees kompetisie, maar hij is nu te oud om nog te kompeteer vir die wentjek, ondanks dat hij die gholfstokkies nog aardig kan hanteer. Ruud T het die wens om die Cup nog ooit te wen, maar of dit sal gebeur lig in die skoot van die toekoms verborge. Het was een spannend tweegeveg waarbij die wenkanse bij elk putjie verander het. Dan het Ruud één op op sy telkaart, en dan had Ruud één op op sy telkaart. So het die kanse gewissel. Op die 15e putjie was albei spelers gelijk op, maar op die 16e putjie het Ruud O sy bofhou verbrou en die bal in die water geslaan, terwijl Ruud T een baie bofhou gemoker het en die putjie gewen het. Op die 17e putjie was beide spelers gelijk aan die baansijfer so dat die 18e putjie, baansijfer 5, die beslissing moes bring. Daar het Ruud T toegeslaan, hij was met drie houwe op die setperk en het met sy setijster, die vuurwarm was, die bal dood bij die pen gekrij vir ‘n 5. Die beide spelers het hierna hande geskud en Ruud T gefelisiteer met dees pragtige oorwinning. Die wedstrijd was in baie harmonie verloop en die koeldrankies na afloop was baie lekker. Dieselfde aand het die twee aandete geniet in één van die spog restaurants van Stellenbosch. Daar het Ruud T na sy sege geseg: “Ek is baie tevrede met my spel, daar was ’n paar belangrike sethouwe wat die verskil tussen wen en verloor was. Dit is ’n wonderlike manier om die nuwe seisoen te begin en ek sien uit na die jaar. Ek wil hierop voortbou en vanjaar my best gholf speel’ aldus een tevrede Ruud Taal. (voor vertalingen raden wij Google Translate of Glosbe.com aan, red)
De aanmelding voor de NVGJ-matchplaycompetitie 2025 is opengesteld. Aanmelden kan heel eenvoudig (én snel!), door een e-mailbericht naar louiswesthof@gmail.com te sturen met: ‘Ja, ik doe mee’, of woorden van gelijke strekking. Ook in de 2024-editie is weer bewezen dat er geen leukere spelvorm is dan matchplay. Voor het derde jaar op rij draagt deze wedstrijdreeks de naam van onze ruimhartige sponsor Mr. Glow, vertegenwoordigd door Jolanda Swart. Hulde! Ik ben heel benieuwd waarmee ze de finalisten en halvefinalisten dit jaar zal verrassen. Gezien het enthousiasme onder de deelnemers over de vorige edities hebben we voor dit jaar nauwelijks iets aan de opzet gewijzigd. Dus organiseren we ook in dit jaar een herkansingscompetitie voor de verliezers in de eerste en tweede ronde (mits voldoende aanmeldingen, moet ik er formeel bij vermelden). We memoreren hierbij het spelconcept, dat een kleine wijziging onderging: er wordt tot en met de kwartfinales gespeeld met driekwart verrekening van de playing handicaps. In de halve finales én de finale worden de handicaps volledig verrekend (dit mede op voorspraak van onze kampioen van 2024, die zo meer tegenstand verwacht). Bij de indeling van de eerste en tweede ronde doet de wedstrijdleider zijn best om te voorkomen dat de deelnemers het halve (of hele) land moeten doorkruisen om het tegen elkaar te kunnen opnemen. Met vriendelijke groet, uw wedstrijdleider, Louis Westhof
Nog maar één week en dan gaat het seizoen gelukkig weer beginnen. Wie er nog niet bij is, is in ieder geval onze all time recordhouder van de NVGJ, met maar liefst zeven eindoverwinningen van de Order of Merit. Henri van der Steen staat voorlopig nog even aan de kant door een venijnige rugblessure en wacht op een operatie