Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
7 dagen geleden
Madelon won – en terecht!
Het was mijn eerste kennismaking met de Mr Glow Matchplay-competitie van ons kluppie, en ik mocht meteen tegen Madelon aantreden. Zij nodigde me uit op haar homecourse: GC Heelsum. Een mooie baan vlak bij Renkum – en als je dan toch bezig bent: Renkum ligt weer naast Wageningen, en dat ligt dan weer niet ver van Ede. Kortom, een prima reden om een nieuwe baan te ontdekken, en dat doe ik altijd graag.
De omstandigheden waren perfect: zon, nauwelijks wind en een ontspannen sfeer. Geen zenuwen, geen wedstrijdspanning, gewoon lekker golfen. Madelon speelde solide: recht, strak op de green en met putts die je liever niet tegen je hebt. Zelf kwam ik nog tot een paar pars, dus ik hield hoop, maar uiteindelijk moest ik mijn meerdere erkennen: 4&3.
Toch geen enkele teleurstelling. Het was een heerlijke dag en – misschien nog wel belangrijker – ik heb Madelon beter leren kennen. We hebben veel gekletst onderweg én op het terras. En dat is volgens mij precies de charme van de Mr Glow-competitie: elkaar ook buiten het golfspel leren kennen.
Madelon, gefeliciteerd met je mooie overwinning en veel succes in de volgende ronde. Je kan haar hebben! ? En ik? Ik doe volgend jaar gewoon weer mee!
#fotograafgeenschrijver
Wat een avond! Wat een avond! Fred die ging slapen, Martijn die zes holes miste, en de rest van ons schreeuwend naar de tv terwijl Rory eindelijk dat jasje pakte. Tranen, gifjes, slapeloosheid. En een groepsapp die geschiedenis schreef.
Op de NVGJ-website schitteren voortaan sterren bij de leden – symbool voor hun gewonnen Orders of Merit. En jawel, Henri van der Steen voert het klassement aan met zeven sterren. Bayern München zou jaloers zijn. Ook Anna van Lennep – Bakker schittert met vier Zeeuwse sterren. Sternenparade? Absoluut.
Terol, ben je niet goed wijs? Dat kan toch niet, een kalender zonder SURPRISEREIS? Uiteindelijk buigt Hansie zijn hoofd voor de grimmige protesten van veel leden tijdens de ALV op de Lage Vuursche. Noteer dus maar alvast in jullie agenda: SURPRISE naar een warm oord - hotel met 27 holes aan de baan - inclusief 3x spelen op twee verschillende banen - drie overnachtingen, diners incl. drankjes en ontbijt - transfers - vriendenprijs Periode: 21 t/m 24 november 2025 En zoals gebruikelijk kun je deze reis i.o.m. Christa van Fairway Golftravel verlengen of aanpassen met autohuur etc. Nadere informatie krijgen jullie medio april.
Zakjapanners, Excel-sheets, Google Maps en een hele rits aan mitsen en maren nog meer zijn de revue gepasseerd, maar onze wedstrijdleider Louis Westhof heeft het allemaal weten te pareren en is tot een indeling gekomen.
Mijn lievelingscabaretier ADHD’er, Jochem Myjer omschreef het mooi in zijn theatervoorstelling Adem in, Adem uit. TEXEL- lammetjes, vogels kijken, wandelen, fietsen, rust, natuur, bos, nachtelijke duisternis en de Waddenzee die op de wereld erfgoedlijst van de UNESCO staat en natuurlijk onze geliefde gastvrije golfbaan. Ik had een paar dagen voordat ik naar Texel vertrok met een half oog een tv programma langs zien komen dat er te weinig schapen waren op Texel of te weinig lammetjes werden geboren en dat er moest worden gevreesd voor de toekomst van “Het Schaap”. Nou dat weer, dacht ik geërgerd. Moet ik er dan nog op uit om een dekbed of kussen of onderdeken te scoren voor TexelWool failliet is? Niet gedaan. Misschien September. Maar goed , Elaine de Boer en ik hadden besloten een dagje eerder af te reizen naar Texel en een rondje golf te spelen. Alex de Vries belde of hij mocht aan sluiten Er waren geen belemmeringen voor dit verzoek, en Louis Westerhof besloot op de Lage Vuursche dat ook hij zichzelf een dagje eerder Texel gunde en met ons mee wilde spelen. Wel wat later dan de geplande starttijd wegens dringende business. Geen probleem. We zien het wel waar je bij ons aansluit. Zo startte wij na een gezellige lunch met zijn drieën. We speelde de spelvorm Amerikaantje en wat later kwam daar ook nog een tweede spelvorm bij namelijk “burgemeester”. Door elkaar. Om het ons gemakkelijk te maken. Met Louis erbij werd het Hoog-Laag , jongens tegen de meisjes. Het eindigde in gelijk spel, we hadden alle vier een geweldige middag, waarbij Elaine zichzelf oversteeg met 39 stableford punten. Het was aan haar te danken dat we niet verloren. Wat een gezelligheid in het clubhuis waar een aantal NVGJers zich hadden verzameld rond het haardvuur en heerlijk zaten te borrelen. Gezamenlijk gegeten en heel, heel weinig drank tot mij genomen. Op naar woensdag; de wedstrijddag. Mijn flightgenoten Frank Uijlenbroek en Eric Korver hadden er ook zin in. Ik was benieuwd hoe de golfdag zich zou ontvouwen met deze twee heren. Dan heb ik het over hun temperament gedurende het spel. Zou Eric zijn club’s door midden breken of in het water smijten? Zou Frank zichzelf verbaal tot het bot afbreken na een mislukte slag? Ik kan jullie vertellen dat Eric maar 1keer zijn club weggesmeten heeft na het misgaan van een slag uit de bunker en Frank heeft maar een paar keer zichzelf afgebrand met hier niet te herhalen bewoordingen. Het viel mij reuze mee. Er werd mij nog wel door Frank, aan het begin van onze ronde, vriendelijk doch dringend verzocht mijn broek aan te houden. Dit naar aanleiding van onze ronde op de Lage Vuursche waar ik een regenbroek aan had en naast de green opeens bedacht dat ie uit moest. En wel nu. Maar mijn regenbroek ging niet over mijn golfschoenen heen en ik kreeg mijn broek ook niet meer omhoog omdat mijn schoenen in de voering verstrikt waren geraakt. HELP, ik krijg mijn broek niet uit riep ik. Frank moest toen nog putten en was aan het wachten en wachten en wachten. Killing voor je spel. Super, super onbeleefd van mij. Totaal ongepast gedrag. Maar het is mij vergeven. Toch Frank? Tja, 36 punten . Ik dacht bij elke slag, please houd de bal in de baan, blijf je concentreren, loop even naar de vlag, meet even de afstand op de green naar de vlag. Dat betaalde zich uit. Maar ook zeker het gezelschap van Frank en Eric die zo zichtbaar genoten, hebben bijgedragen tot deze prestatie. Zelf was ik vooral geïnteresseerd in de prestatie van Alwin, ook sponsor, want ja ook tussen de sponsoren is een titanenstrijd gaande. Gelukkig had hij minder gepresteerd. Wij staan nu gelijk. Een geestige prijsuitreiking van Alex, om Seth Gaaikema maar even te citeren: wat een spreker is die man, wat een spreker is die man, het is een man die ouwehoeren kan. Voor de jeugd onder ons , Seth Gaaikema was een cabaretier, musicalschrijver en vertaler. Ik schrijf het er maar even bij want laatst had een medewerker van mij nog nooit van de Beatles gehoord. De lieftallige assistentie van Louis maakte het plaatje compleet. Nog even een kleine rectificatie. De lakeball’s worden door de NVGJ gesponsord als prijs. Niet door mij. De zeepjes dan weer wel, zolang jullie dit leuk vinden, anders gaan we weer over op de wijn. Pas toen ik weer op mijn stoel zat dacht ik “shit” ik had wat moeten zeggen maar gelukkig deed Hannie dat, winnares in de B. Dus als nog, bij deze, heel veel dank aan de onvermoeibare organisatie waar zoals altijd alles tot in de puntjes georganiseerd en geregeld was. Het waren heerlijke dagen. Jolanda
Ik ben er klaar voor. Tenminste, alle voorbereidingen zijn gedaan: diverse handschoen, check. Genoeg ballen, check. Pins, check. Pitchfork, check. Golfhorloge, check. Vier seizoenen kleding in de auto, check. Nog wel even de clubjes poetsen. En nieuwe golfschoenen bestellen, want deze robuuste Stuburts zitten wel heerlijk, maar overal waar naden zijn laten die inmiddels los. Nu ben ik mij wat minder bewust van wat wij ‘in voorraad’ hebben dan mijn echtgenote. Tenzij het om de wijnkast gaat. ,,Nieuwe schoenen bestellen'', vraagt zij verbaasd. ,,Heb je al eens in de garage gekeken. Je hebt nog twee paar nieuwe. In de doos, nooit uitgepakt'', klinkt het vol onbegrip. Hè, nieuwe schoenen? Welnee, of toch. Twee dozen van Duca del Cosma. Ja, uitverkoopjes, die kon ik echt niet laten staan. De situatie vraagt om een licht charmeoffensief. Zal ik meteen maar even het schoenenrek opruimen, stel ik zeer toeschietelijk voor. ,,Zal mij niet verbazen als daar ook nog nieuwe schoenen staan.'' Kom op! Ik verzamel geen schoenen, ik loop er alleen maar op. Het opruimen van het muurhoge schoenenrek blijkt een harde confrontatie met mijzelf. Op ooghoogte vind ik direct de vaker gebruikte, oude schoenen. Wat meer onderop blinken nog andere schoenen. Callaway? Zitten die ook in de schoenen, vraag ik quasi nonchalant. Wel een beetje slordig. Nog eens drie paar golfschoenen; nieuw. Wit met rode en zwarte bies, geheel zwart en een paar klassiek bruin met krokodillenprint. Maar, ik gooi ook zes paar oude schoenen weg, probeer ik nog. Dat is niet voor niets, want niet wetend dat de garage een verkapte golfschoenensale is, had ik al een nieuw paar besteld. Hey Dée, werk jij morgen thuis? ,,Ja, hoezo?'' Nou, het kan zijn dat er een pakje voor mij wordt bezorgd en ik heb de hele dag afspraken buitenshuis, probeer ik zo gewoon mogelijk. Dat heeft ze meteen door. ,,Een pakje? Je gaat mij toch niet vertellen dat je nieuwe golfschoenen hebt besteld'' vraagt ze hoofdschuddend. Nou ja, ik wist dus niet dat ik ergens nog een paar nieuwe schoenen had staan. Dat was voor ik ging opruimen, anders had ik dat nóóit gedaan, natuurlijk. Weer een zucht, gecombineerd met een meewarige blik. Ik denk dat het maandag de zwarte Callaway's worden; spikeless. Ik blijk ook zwarte golfschoenen te hebben mét spikes... Wist ik ook niet... Ronald Massaut