Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
30.05.2021
Een dag na de zware NVGJ-wedstrijd op Waterland, vandaag mijn NVGJ-matchplay partij op dezelfde baan tegen Sonja van de Rhoer. Wat een genot…. Na de dag ook van de gemene knieval van Ruud Taal in een greppel op hole 12 (hole 13 was toepasselijker geweest…). Het was of ik die knie nog hoorde kraken toen ik Sonja nog even liet zien waar Ruud onderuit ging. Wonderbaarlijk en meer dan goed nieuws toen ik hem in de avond belde en hij mij vertelde: ”Goed Nieuws, niks gebroken of ander ongemak”. Sowieso beterschap Ruud!
Vandaag een superdag. Stralende zon om te beginnen. Plus een werkelijk bomvol parkeerterrein. Volle baan dus, maar wij konden heerlijk doorlopen. Wat een verschil met de NVGJ-wedstrijd van gisteren. Geen wind en redelijke droge fairways vandaag.
Wat een genot om hier te spelen. Ik blijf deze baan prachtig vinden. Heerlijk gevarieerde fairways. Superleuke Marshalls ook!; maar dit terzijde… (Voor alle duidelijkheid: Paul is zelf Marshall op Waterland!. Hij steekt hier zichzelf dus een veertje achter zijn oor. Maar dat mag ook wel eens een keer als een soort van eerbetoon aan alle Marshalls, overal ter wereld!, red.).
Gisteren speelde ik al lekker. Vandaag kon ik dat gelukkig voortzetten. Begon meteen met een superdrive en een super tweede shot naar de green. Kwam er met een par vanaf. Niet verkeerd dus.
Sonja deed absoluut niet voor mij onder. Zij legde de lat zeer hoog. Met mooie rechte slagen en een beauty van een swing. Daarnaast was zij rondom en op de green superscherp en accuraat. De eerste holes waren duidelijk in mijn voordeel. Maar Sonja kwam langzaam langszij. Om vervolgens een 1-up voorsprong te pakken en vast te houden.
Op de lange par 4 en par 5 knalde ik er lustig op los met lange drives. Hierdoor kon ik Sonja steeds bijbenen. Sonja bleef hopen op een foutje van mij. Dat gebeurde ook een paar keer vanuit een natte, harde bunker. Daarna waren de par drie holes, op één na, steevast voor Sonja.
Desalniettemin was en bleef het superspannend tot het eind. Pas op de laatste twee holes kon ik de beslissing forceren: 2-Up. Maar bovenal stuwden wij elkaar tot grote hoogte, met sportiviteit voorop. En zo heurt het ook! NVGJ-waardig zou ik zeggen.
Daarna nog genoten van de heerlijke vrijheid van een terras in de zon na al die maanden. Smakelijk alcolholvrij biertje en de bekende bitterballen. Nog even gebabbeld. Sonja liep echt superfit achttien holes lang door de baan. ”Wat is je geheim?”, vroeg ik. Antwoord: Naast zwemmen en iedere ochtend ”Nederland in Beweging” ook nog een Fit20 – Fit in 20 minuten – per week! Hulde Sonja. Zelf ben ik ook een sportfreak. Dus geniet ik van zulke verhalen. En natuurlij ook grandioos bedankt voor de leuke middag.
Zover ik begrijp, wacht mij nu die kwajongen van een Schouten uit 010. Ik verheug me er al op.
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.