Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
08.07.2020
Vier Honourable Gentlemen met een redelijk lage handicap, dat belooft wat voor de zesde partij van het NVGJ Virtuele Golfkampioenschap in de Duca Golf Experience op dinsdag 7 juli 2020. Van dit kwartet meldt Martijn Paehlig dat hij onlangs z’n handicap heeft verlaagd naar een alleszins fraaie 7,7. Voor de drie andere spelers, Gerald van Daalen, Leo van de Ruit en Fred Veldman, betekent die lage handicap van Martijn een extra motivatie. Want hoe mooi is het als je op Pebble Beach wint van een single-handicapper…
Vóór deze golfpartij in het hoofdkantoor van onze sponsor Duca del Cosma begint, wordt er eerst gefilosofeerd over het al dan niet doorgaan van het KLM Open 2020. ”Er hangt belangrijk nieuws in de lucht. Aan het eind van de dag weten we meer”, zo bouwt de hoofdredacteur van Golfer’s Magazine de spanning nog wat op. Staande de wedstrijd wordt hij gebeld door toernooi-directeur Daan Slooter. Maar ook dat telefoontje levert geen witte of zwarte rook op.
U snapt dat we ons bevinden in het hoofdkantoor van Duca del Cosma. Ook daar is iedereen superbenieuwd naar de witte of zwarte rook. Want als sponsor van het KLM Open hoopt Duca del Cosma op de Bernardus Golfbaan in Cromvoirt, de nieuwe locatie voor het KLM Open in 2020, 2021 en 2022, in het promodorp weer een grote stand te kunnen bemannen/bevrouwen. Waar honderden bezoekers kunnen worden verblijd met zo’n paar prachtige Duca del Cosma schoenen. Als u dit leest, is de kogel waarschijnlijk door de kerk. Update terwijl de inkt van dit stukje nog niet droog is: KLM Open 2020 afgelast.
”Heren, we gaan beginnen”. Mouwen oprollen, in de handen spugen, gaan met die banaan. Wie heeft er wel ‘ns op het échte Pebble Beach gespeeld?. Niemand. Ook blijkt niemand eerder virtueel de eerste negen van Pebble Beach te hebben bedwongen. Dus is het uitgangspunt voor iedereen gelijk: geen local knowledge.
Hole 1 verloopt zoals je van een flight met vier ervaren golfspelende journalisten mag verwachten. Met Leo als beste: hij maakt par, goed voor drie punten. Zijn drie flightgenoten bogeyen de beginhole, wat goed is voor twee punten de man.
Op hole 2 haalt Gerald imponerend uit met een drive van 220 meter. Daar kunnen de andere drie niet aan tippen; Martijn houdt zijn kruit nog even droog. Wel wordt er weer lustig gescoord. Leo en Martijn maken par, goed voor drie punten voor Leo en twee voor Martijn. Fred voegt één punt toe aan zijn totaal . Op hole 3 laat Martijn zien dat zijn single-handicap terecht is. Zijn drive haalt 224 meter. Naar later blijkt, is dit de langste drive van de dag, ofschoon Martijn zichzelf op hole negen bijna evenaart met een drive van 220 meter. Gerald haalt uit met een shot van 202 meter. Op deze par vier doet Gerald vooral met zijn tweede slag heel goede zaken: vijf meter van de pin.
Als de machine iedereen heeft uitgeholed, gaan Leo en Gerald samen aan kop met acht punten. Martijn staat op vijf, Fred op drie. Met 24 punten gezamenlijk voor de hele flight na drie holes hebben we een totaalscore voor de vier deelnemers, zoals in de Duca Experience nog niet eerder is vertoond. Hole 4 laat geen verrassingen zien. Er worden nuttige punten gescoord. Zoals iedereen ook op hole vijf wel één of twee punten aan zijn totaal toevoegt. Op de par 5 zesde hole begint iedereen met een keurige drive, die op de fairway komt. Anders gezegd: na de eerste slag op hole zes is er nog geen waterbal(let). Wat tijdens dit toernooi tot nu toe uitzonderlijk is.
Evenwel, nu laten de spelers het bij hun tweede of derde slag afweten. Fred raakt met zijn derde slag een rood paaltje. Waarna de bal zover terugkaatst, dat Fred voor de zekerheid besluit te bukken…. Ondanks zijn drive van 215 meter zakt Gerald weg bij de volgende slagen op deze hole. Hij mag een nul noteren. Martijn speelt hole zes tactisch en mag één punt bijschrijven. Fred blijft op zeven steken, Leo op 10.
Er zijn nog drie holes te gaan. Allereerst de korte par drie met de lager liggende green. Er wordt gerekend. Martijn heeft tien punten. Stel dat hij op de komende drie holes steeds twee punten pakt, dan wordt hij de nieuwe ”leader in the clubhouse”. Datzelfde scenario geldt voor Gerald. Martijn heeft de eer; slaat over de green in de bunker. Fred slaat af over de green, bal belandt in de bunker; Leo geeft de bal een ferme klap, bal eindigt in het zand. Gerald heeft gezien hoe het niet moet en eindigt als enige op de green, op 5,9 meter van de vlag. Hij maakt par, goed voor twee punten. Ook Fred maakt par. Leo en Martijn noteren een bogey: punt voor de moeite.
Nog steeds is de spanning te snijden. Op naar hole acht. Martijn drijft 209 meter en legt zijn tweede slag pin-high op luttele meters van de green. Leo krijgt de lachers op z’n hand met de quote van de dag: ”Wat heb je weinig slagen, Martijn. Heb je geen zin of zo?”. Gerald heeft meer slagen nodig om de green te halen. Maar legt zijn approach op 2,1 meter van de hole. Score hole acht: Martijn plus drie naar 14, Gerald plus twee naar 15; Fred plus één naar 10; Leo plus nul dankzij een waterballet. Hij blijft op 11.
Martijn en Gerald hebben op hole negen dus beiden nog kans om naar de toppositie van het leaderboard te gaan. Gerald staat nu reeds ex-aequo met Olga, Andy en Ruud. Gerald doet zijn uiterste best om aan kop te blijven. Met een afslag van 210 meter en de tweede slag keurig recht richting green levert de bogie twee dikverdiende punten op. Gerald’s totaal: 17 stablefords. Martijn lijkt ontketend: een drive van 220 meter: zijn op één na langste drive van de partij. Met zijn
tweede slag valt hij de vlag aan. En ja hoor, met een birdie als resultaat. Op de slothole verslaat onze vice-president Gerald met één punt. Zijn totaal: 18 punten over negen Pebble Beach holes. Complimenten. Martijn Paehlig is dus de nieuwe koploper in deze competitie.
wvde
Daar zaten we dan. Op een stoeltje aan de achttiende green van de Royal Obidos. Elkaar hoopvol aankijkend. Zouden we op deze tweede dag van het EMGJ nog een sprongetje naar boven kunnen maken? Zou het mogelijk zijn om in die top 5 te komen? Het veld van het EMGJ was nog nooit zo sterk bezet. Er waren nog nooit zoveel landen (zei men). En ja, de banen waren nog nooit zo moeilijk geprepareerd als deze week. Voor jullie info: de greens van Royal Obidos deden 12,3 op de stimpmeter. Dat is een beetje vergelijkbaar met wanneer je thuis op de tegels in je keuken een putt probeert te maken. Het is aanraken en daar gaan ze dan. Dat het iets was waar niet alleen wij als Nederlanders last van hadden, zo bleek wel weer. Want er werd steen en been geklaagd. Of nou ja, geklaagd is misschien niet het goede woord. We realiseerden ons vooral allemaal dat we er geen klote van kunnen.
De Praia D'El Rey Golf Course was na twee oefendagen het décor van de eerste échte krachtmeting tussen de twaalf landen tijdens het EMGJ 2024. Nederland staat na die eerste dag op een verdienstelijke zesde plaats, al had er meer in gezeten zo vonden de deelnemers unaniem. Hoogtepunten: de beste score van de dag van álle golfers voor Stef Swagers (+5) en een fraaie eagle (+2 birdies) voor Hélène Wiesenhaan.
Het dreamteam van de NVGJ, kort voor het begin van de EMGJ in Portugal. Let's do it! Lees de verslagen en bekijk de mooie foto's. Regen en wind in Nederland, (ondergaande) zon in Portugal.
"Van de gele tees is te moeilijk, zegt de wedstrijdleiding. Daarom moeten de heren van blauw", sprak captaine Madelon Barenbrug. "En de teemarkers op rood worden helemaal naar voren gezet." Moeilijk? Een blik op de scorekaart van de Royal Óbidos Golfcourse (vijf keer par-3, vijf keer par-5 en acht keer par-4) maakte duidelijk dat we van blauw slechts 5450 meter moeten overbruggen. De dames blijven zeer royaal onder de vijf kilometer. Ook al geruststellend was de raadpleging van de handicaptabellen: iedereen krijgt minder slagen dan zijn of haar handicapgetal. Het kan niet anders dat de baan meevalt. Het enige minpunt is misschien dat de wedstrijdleiding er eigen regels op na houdt: iedereen speelt voor driekwart van zijn playing handicap. Eenmaal onderweg tijdens deze tweede oefenronde vroegen we ons af hoe de wedstrijdleiding tot dit besluit is gekomen. Oké, golf is een lastig spel. Maar op deze baan, met veel strategische gesitueerde waterhindernissen en razendsnelle greens, wordt het de speler (m/v) ietsje moeilijker gemaakt. Golflegende Seve Ballesteros, die de baan ontwierp, had er kennelijk zin in... Gelukkig bestaat een flink deel van ons team uit onverschrokken types, echte longhitters zelfs, die niet zo snel geïmponeerd zijn. Water? Daar speel je gewoon om- of overheen. Snelle greens? Ook daarvoor is de oplossing eenvoudig: een stuk zachter putten dan je thuis gewend bent. Dus het kan niet missen dat de meesten van ons op woensdag, als we hier voor de echte score spelen, ten minste 30 stablefordpunten bijeen swingen. Omdat we niets (of bijna niets) aan het toeval wensen over te laten, lieten we de vroege oefenronde van vandaag (met drie starts vanaf 8 uur) volgen door een lange tactische teambespreking, een alcoholvrije lunch en een pittige sessie op zowel driving range als putting green. Daarna deed iedereen verplicht een middagdutje. En vanavond, zo is de afspraak, liggen we vroeg in ons mandje. O ja, het parcours glooit nogal. Bovendien is het vaak nogal ver lopen van green naar volgende tee. Welbeschouwd is het een echte buggybaan. Daarom laten we woensdag de handtrolleys en elektrische trolleys in de stalling (ze zijn bovendien van zeer matige kwaliteit, die niet past bij de vijf sterren die op dit real estate is geplakt) en legden we beslag op een flink deel van het buggypark. Want onze inschatting is dat we de andere elf landen dan in ieder geval rijdend over de betonpaden het nakijken zullen geven. Op naar morgen: de eerste wedstrijddag, op Praia d'el Rey.
De eerste oefenronde zit erop. En wel die op Praia d’el Rey. Wat zoiets betekent als ‘strand van de koning’. Althans, dat beweert de chauffeur van ons busje onderweg naar het clubhuis. Mij kunnen ze alles wijsmaken wat dat betreft. En eigenlijk spreekt er niemand van ons Portugees. Behalve Pamela. Die het graag liever wat onder de aandacht houdt, maar als ze haar zinnen heeft gezet op een specifiek drankje in een specifiek grote beker/glas/mok/wat er voor door moet gaan. Dan ineens weet ze toch iets tegen hem te ratelen waardoor hij gaat rennen. De smiecht.
Nee, verwacht hier niet elke paar minuten een update vanuit het team dat in Portugal onze driekleur representeert. Tien NVGJ-ers en de immer onvolprezen non-playing captain Madelon Barenbrug nemen het op Royal Obidos op tegen maar liefst zeven andere landen. Hoe vergaat het ze? Wat maken ze mee? Je vindt het hier.