Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
20.03.2020
Je verzint het toch niet? Dat mijn laatst geplaatste bijdrage ‘wachttijd’ heet en ging over een hopelijk lang seizoen en korter durende rondjes, maar dat vervolgens de banen sluiten en niemand ook maar een idee heeft wanneer deze periode van onzeker wachten voorbij is? De coronacrisis ontwricht de hele samenleving en maakt golfen, nog meer dan anders, tot een bijzaak.
Een van ‘s lands bekendste columnisten haalde in een recente column het lied ‘Dansen op de Vulkaan’ van De Dijk aan, en grappig genoeg (nou ja, helemaal niet grappig natuurlijk) loop ik zelf ook al dagen met een ander liedje van mijn favoriete band rond. Van de vele tientallen teksten van tekstdichter Huub van der Lubbe die van toepassing zijn op deze periode – van ‘kan ik iets voor je doen’ tot ‘niemand in de stad’ en van ‘ik kan het niet alleen’ tot dus ‘dansen op de vulkaan’ – komt ‘als ze er niet is’ het vaakst in mijn innerlijke juke-box omhoog.
Niet zozeer de titel, maar vooral het refrein zit vastgebeiteld in mijn hoofd.
een man weet niet wat hij mist
weet niet wat hij mist
weet niet wat hij mist
een man weet niet wat hij mist
maar als ze er niet is
als ze er niet is
weet een man pas wat hij mist
Huub zingt over een vrouw, maar zijn ‘ze’ kan op bijna alles slaan in deze periode. De vrijheid om gewoon te kunnen gaan en staan waar en wanneer je maar wilt. De mogelijkheid om iedereen te mogen ontmoeten op elk willekeurig moment. Ja, zelfs voor het lege schap van het toiletpapier hoor ik mezelf ineens ‘maar als ze er niet is, weet een man pas wat ie mist’ zingen. Maar het meest toch wel bij de gedachte aan golf.
In de tuin heb ik inmiddels een matje neergelegd waarmee ik dagelijks naar een emmer sta te chippen. Met luchtdoorlatende balletjes kan ik volle ijzers slaan die nauwelijks het einde van mijn tuin halen. En dagen was ik op zoek naar een fatsoenlijke puttingmat voor in de woonkamer. ‘Maar dat doe je normaal toch ook nooit?’, vroeg mijn lief al een paar keer verbaasd op de momenten dat ik achter de bank sta te putten. Nee, normaal niet, maar wat is normaal deze periode waarin het leven op zijn kop staat? Als je zoals ik altijd elke dag met golf bezig bent, dan is het ‘s avonds fijn om er niet altijd mee bezig te zijn, maar nu alles anders is en golf beperkt is tot het toetsenbord, ons volgende nummer en onze website, is de aandrang even te putten, even te chippen, onbedwingbaar groot.
Natuurlijk is golf deze dagen niet het belangrijkste dat er is. Verre van. Maar het is niet voor niets dat sport ook in tijden van oorlog en andere ellende meestal pas sneuvelt als het echt niet anders kan. We hebben het nodig. Voor de beweging en het gezondheidsaspect, maar zeker ook voor de afleiding die het biedt. Welk medium je ook aanzet of opslaat, het gaat echt alléén maar over de coronacrisis, en hoe logisch dat ook is, ook dat is niet gezond voor de mens. Niet voor niets las ik de afgelopen dagen dan ook meer dan eens het advies om je qua coronanieuws te beperken tot een paar momenten per dag. Gewoon, om jezelf rust te gunnen. Lastig, ik geef het toe, zeker in onze branche, maar het helpt wel.
In de uren dat je niets leest of hoort over het virus en zijn ontwrichtende slooptocht, voel je je misschien net even opgewekter, is het leven misschien zelfs bijna wel gewoon. Behalve dan dat je niet even naar de golfbaan kan. En juist op die momenten weet deze man pas wat ie mist. *
(* Geldt natuurlijk ook voor vrouwen)
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.