Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
21.11.2019
Vijf jaar lang moest Joost Luiten in zijn eentje de Nederlandse golfeer hooghouden op de Europese Tour. De Nederlandse vaandeldrager deed dat met verve, maar ook voor de zesvoudig tourwinnaar moet het leuk zijn dat er volgend jaar vier Nederlanders actief zijn op het hoogste niveau.
Om meteen met dat getal te beginnen: vier ja, ook al staan er maar drie Nederlandse vlaggen op de site van de Europese Tour. Wat mij betreft is er geen discussie en scharen we ook Johannes Veerman onder de Nederlanders. Niet alleen omdat zijn naam misschien wel de meest Nederlandse van allemaal is, niet alleen omdat hij in het bezit is van een Nederlands paspoort, nee, Veerman voelt zich ook gewoon Nederlander. ‘Nederland is voor mij veel meer dan een papiertje dat ik toevallig in de kast heb liggen. Ik kom er veel te weinig, maar als ik er kom voelt het als thuiskomen’, zei hij iets meer dan een jaar geleden tegen me.
‘Maar spreekt ie Nederlands dan?’, heb ik nog wel eens als tegenwerping gekregen. Ja, een beetje. Liever niet. Maar de Belg Nicolas Colsaerts doet zijn interviews ook liever in het Engels en zijn Amerikaans-Nederlandse accent klinkt nagenoeg hetzelfde als dat van Dewi Weber die pas enkele jaren in Amerika woont. Daarbij verstaat hij alles, en, niet in de laatste plaats, áls hij in Nederland is om familie en vrienden op te zoeken, dan staan er twee dingen heel hoog op zijn wensenlijstje: een kroketje en een rijsttafel eten. Dan moet er wel – zoals hij zelf zegt — ‘Nederlands bloed door je aderen stromen.’
Over de nationaliteit van Darius van Driel en Lars van Meijel, de andere twee nieuwelingen, is geen discussie, al bracht de laatste grappig genoeg een groot deel van zijn jeugd door in Italie.
Van Driel verdiende zijn kaart door een constant seizoen op de Challenge Tour, met een zege in Zwitserland en zelfs een bijna zege op de Europese Tour in Belgie. Het werd naar goed Nederlands gebruik nog even flink spannend aan het eind van het seizoen, maar in 2020 speelt de speler van GolfTON(externe link) – een talentontwikkelingsintiatief van Eric der Kinderen, John Boerdonk en Roel Verdonschot – net als teamgenoot Van Meijel op het hoogste niveau. Die laatste maakte het zo mogelijk nóg spannender door eerst net mis te grijpen via de Order of Merit (19e) om vervolgens op Qualifying School in het zicht van de haven drie opeenvolgende bogeys te maken. Het bleek uiteindelijk niet funest voor het halen van zijn kaart en dus mag ook hij zich opmaken voor een seizoen op het hoogste niveau.
In elk geval één seizoen dan toch…
Je kaart halen is namelijk een ding, je kaart houden iets héél anders. Begin 2012 stonden er maar liefst zeven (!) landgenoten hoopvol aan de start van het seizoen, nog geen twaalf maanden later was de droom van de meesten vervlogen. Luiten zei het kort na afloop van Qualifying School in De Golfpodcast(externe link) in een boodschap voor de promovendi: ‘Geniet en vertrouw op wat je kan maar je moet wel weer gaan presteren’.
Nog elf maanden, dan weten we of ook in 2021 meer dan één speler op de Europese Tour hebben.
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.