Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
01.10.2021
Nations Cup 2021: 'de kop is er af'
Werelddierendag, HLF11 lokale tijd, 26 graden in de schaduw: de elfmans/vrouws delegatie van de NVGJ stelt zich in slagorde op op de tee-box van hole één van de Lopesan Meloneras Golf voor de groepsfoto. Zo’n foto die ergens in de toekomst bestudeerd gaat worden, met opmerkingen als “Hé kijk: hij of zij was er toen in 2021 ook bij bij de wedstrijd voor de Nations Cup op Gran Canaria”.
Eindelijk mogen we los, is de overheersende gedachte bij het NVGJ-team. Want wat is er veel aan voorafgegaan voor het zover is, dat de golfpolo’s en de golfschoenen mogen worden aangetrokken om tijdens de Nations Cup 2021 de golfhandschoen op te nemen tegen de golfspelende journalisten uit de acht andere deelnemende landen.
Vooral non-playing captain Madelon moet hierbij in het zonnetje worden gezet. Enerzijds voerde ze wekenlang regelmatig overleg met de organisatie over waar, wanneer en hoe het internationale Nations Cup 2021 toernooi gestalte zou krijgen. Anderzijds was ze druk doende om binnen de NVGJ-gelederen een team op de been te krijgen. Enkele ervaren Nations Cup gangers, zoals Sonja, Fred, Leo en Willem hadden zich al snel aangemeld. Rookies als Hélene, Ger, Louis en Christiaan sloten zich aan.
Na het trainingskamp op de Veluwse Golf Club werd besloten dat ook Karin Mulder, de partner van Christiaan, en Boudewijn van de Rhoer, de partner van Sonja, deel uitmaken van de NVGJ-delegatie, die — goed geluimd — voor volk en vaderland gaat proberen dit keer eindelijk eens weg te blijven uit de onderste regionen van het eindklassement. Er gingen zelfs stemmen op dat ”we” dit keer maar eens moeten proberen in het linker rijtje te eindigen. Kijk, dat is de spirit.
Flinke investering
Vóór het team op Gran Canaria aan de slag kan, moeten eerst nog de nodige hobbels worden overwonnen. Vliegtickets regelen is tegenwoordig een fluitje van een cent. Maar dan komt het: reizigers naar Spanje – en dus ook naar Gran Canaria – moeten een Spaanse gezondheidsverklaring, de SpTH, invullen en downloaden op hun mobielen telefoon. Een geprinte versie meenemen mag ook.
Ik zal u de details van dit gepruts besparen. Maar gemiddeld waren we daar allemaal veel tijd en stresshormonen aan kwijt. Waar bijkomt dat je de definitieve verklaring, dat je geen corona hebt, maximaal 48 uur vóór vertrek mag invullen. Als dat invullen dan niet soepel gaat, is een bezoek aan de computerspecialist (Ik beschrijf even mijn geval) de enige oplossing. Waarbij ik dan mocht constateren dat de knappe kop bij het Gooisch Computerhuis er ook de nodige moeite mee heeft.
Verder vergt de deelname aan de Nations Cup van alle deelnemers een flinke investering. Vliegtickets noemde ik al. En het vervoer van de golftas is natuurlijk niet gratis. Hotelkosten het zevendaags verblijf met logies en ontbijt in het overigens van alle luxe voorziene Lopesan Villa del Conde Resort & Thalasso: 745 euro. Voor vier dagen golf spelen bij het toernooi mag iedere deelnemer 200 euro greenfee overmaken aan de organisatie. Zodat, terwijl er namens de NVGJ nog geen golfbal door de lucht heeft gevlogen, ieder deelnemer p.p. al minstens zo’n 1250 euro heeft uitgegeven.
Compleet raadsel
Op Texel werd door iemand gesuggereerd dat de NVGJ een contributie-verhoging zou doorvoeren om zodoende de deelnamekosten van de Nations Cup te kunnen vergoeden. Dit is pure flauwekul, nonsens, lulkoek, fake-nieuws. Voor alle duidelijkheid: de NVGJ draagt geen cent bij. Alle kosten komen voor rekening van de Nations Cup deelnemers zelf. Dat is altijd zo geweest. En zal ook altijd zo blijven. Waarom iemand, die nog nooit met de Nations Cup heeft meegespeeld en ook dit jaar helemaal niets heeft meegekregen van de Nations Cup perikelen, dit soort onzin vertelt, is mij een compleet raadsel. Zo’n misplaatste grap over een contributieverhoging is verder natuurlijk van de zotte.
Twee banen
Enkele Nations Cup gangers arriveren al op vrijdag in Maspalomas. Anderen komen op zaterdag en zondag aan. In de loop van het weekend raakt de gehele NVGJ-delegatie gaandeweg compleet. Om de team-spirit te verhogen wordt de gezamenlijke welkomstborrel besloten met een peptalk van Madelon. Vooral de door de organisatie verstrekte informatie over de spelvormen, vindt gretig aftrek. Nations Cup 2021 wordt gespeeld op twee banen: Lopesan Meloneras Golf (woensdag) en donderdag op de uit 1891 stammende Real Golfclub de Las Palmas, in het heuvelachtige, kraterrijke achterland van de hoofdstad van Gran Canaria. (Real niet uitspreken uit riel, maar als réal, dus koninklijk).
Op woensdag spelen we op Lopesan Meloneras Golf volgens de Spaanse variant van scramble-á-deux. Op donderdag op de Koninklijke volgens four-ball betterball. Non-playing team-captain Madelon maakt de pairings bekend: Hélene en Louis; Karin en Fred; Christiaan en Boudewijn; Sonja en Leo; Ger en Willem.
Twee gezichten
Laatstgenoemd tweetal was al op vrijdag aangekomen op Gran Canaria. Na vooruitbetaling van de greenfees mogen ze op zondag vast een oefenronde spelen op Lopesan Meloneras Golf. Deze prachtig aangelegde baan aan de rand van Maspalomas heeft twee gezichten. Bij de eerste negen heb je het gevoel dat je in een soort palmen-oase loopt. Maar liefst 3100 palmbomen omlijsten de negen inland-holes. Gezien de ondergrond van de baan: sahara-zand (”klapzand”, maar dan nog fijner) en gedroogde lava, is het een mirakel dat er zo’n mooie groene oase is ontstaan. Alle fairways zijn op een enkele kale plek na prachtig groen, tussen de vele palmbomen vind je doorgaans vrij gemakkelijk je bal terug. Op de greens loop je op een soort pluisachtig gras. Niet snel, maar wel mooi gelijkmatig groen en zo kort mogelijk gemaaid. Kortom, een genot om te spelen en een lust voor het oog.
Bij de tweede negen is sprake van pur-sang links-golf in zijn oervorm. Als je bijvoorbeeld De Domburgsche een links-baan noemt, dan is Meloneras een links-baan in het kwadraat. Op zeven van de negen holes van de tweede negen komt aan de rand van de oceaan volop de westelijke oceaan-wind in her spel. Vooral op hole 14, waar de heren een schrikbarend diep ravijn mogen proberen te overbruggen met een balvlucht van minstens 160 meter, vormt – om het maar eens flauw te zeggen -: een uitdaging.
Moeder Natuur
Bij de Koninklijke van Las Palmas is eer sprake van een pure inland-baan. Enigszins verscholen in het achterland van de eiland-hoofstad ligt daar het dit jaar precies 130 jaar bestaande 18 holes tellende parelsnoer aan de robe van Moeder Natuur. Dat de buschauffeur over een bochtige bergweg zonder krassen en builen de parkeerplaats weet te bereiken is een wonder.
Vanaf het terras van het karaktervolle clubhuis kijk je uit over de holes negen en achttien. Likkebaardend lekker genieten golfspelers hier dus al 130 jaar van. En nu mogen wij er vandaag (dinsdag) vast een oefenronde spelen. Op biljartlaken-achtige greens en fairways die vaak geheel uit gras bestaan en op enkele andere holes vanaf de tee grote stukken lava-achtige hindernissen kennen, waar je je stokken liever niet aan waagt.
Uiteraard neary’s
Bij de oefenronde van de NVGJ-delegatie op Meloneras was er uiteraard op elke par drie hole een neary uitgezet. Want geen NVGJ-wedstrijd zonder neary’s op de par drie holes! Omwille van een juiste geschiedschrijving de uitslag: Hole drie, een water-hole met 150 meter carry om droog de overkant te halen: niemand; Hole 5: Ger; Hole 7: Madelon; Hole 12: ex-aequo (!): Hélene en Sonja, Hole 15: Madelon.
Na de twee oefendagen op Meloneras en de Koninklijke van Las Palmas sprak iemand de woorden: ”De kop is eraf. Nu gaan we voor het eggie”. Zo is het maar net. Dus dit epistel wordt ongetwijfeld vervolgd.
Willem van de Elskamp
Zakjapanners, Excel-sheets, Google Maps en een hele rits aan mitsen en maren nog meer zijn de revue gepasseerd, maar onze wedstrijdleider Louis Westhof heeft het allemaal weten te pareren en is tot een indeling gekomen.
Mijn lievelingscabaretier ADHD’er, Jochem Myjer omschreef het mooi in zijn theatervoorstelling Adem in, Adem uit. TEXEL- lammetjes, vogels kijken, wandelen, fietsen, rust, natuur, bos, nachtelijke duisternis en de Waddenzee die op de wereld erfgoedlijst van de UNESCO staat en natuurlijk onze geliefde gastvrije golfbaan. Ik had een paar dagen voordat ik naar Texel vertrok met een half oog een tv programma langs zien komen dat er te weinig schapen waren op Texel of te weinig lammetjes werden geboren en dat er moest worden gevreesd voor de toekomst van “Het Schaap”. Nou dat weer, dacht ik geërgerd. Moet ik er dan nog op uit om een dekbed of kussen of onderdeken te scoren voor TexelWool failliet is? Niet gedaan. Misschien September. Maar goed , Elaine de Boer en ik hadden besloten een dagje eerder af te reizen naar Texel en een rondje golf te spelen. Alex de Vries belde of hij mocht aan sluiten Er waren geen belemmeringen voor dit verzoek, en Louis Westerhof besloot op de Lage Vuursche dat ook hij zichzelf een dagje eerder Texel gunde en met ons mee wilde spelen. Wel wat later dan de geplande starttijd wegens dringende business. Geen probleem. We zien het wel waar je bij ons aansluit. Zo startte wij na een gezellige lunch met zijn drieën. We speelde de spelvorm Amerikaantje en wat later kwam daar ook nog een tweede spelvorm bij namelijk “burgemeester”. Door elkaar. Om het ons gemakkelijk te maken. Met Louis erbij werd het Hoog-Laag , jongens tegen de meisjes. Het eindigde in gelijk spel, we hadden alle vier een geweldige middag, waarbij Elaine zichzelf oversteeg met 39 stableford punten. Het was aan haar te danken dat we niet verloren. Wat een gezelligheid in het clubhuis waar een aantal NVGJers zich hadden verzameld rond het haardvuur en heerlijk zaten te borrelen. Gezamenlijk gegeten en heel, heel weinig drank tot mij genomen. Op naar woensdag; de wedstrijddag. Mijn flightgenoten Frank Uijlenbroek en Eric Korver hadden er ook zin in. Ik was benieuwd hoe de golfdag zich zou ontvouwen met deze twee heren. Dan heb ik het over hun temperament gedurende het spel. Zou Eric zijn club’s door midden breken of in het water smijten? Zou Frank zichzelf verbaal tot het bot afbreken na een mislukte slag? Ik kan jullie vertellen dat Eric maar 1keer zijn club weggesmeten heeft na het misgaan van een slag uit de bunker en Frank heeft maar een paar keer zichzelf afgebrand met hier niet te herhalen bewoordingen. Het viel mij reuze mee. Er werd mij nog wel door Frank, aan het begin van onze ronde, vriendelijk doch dringend verzocht mijn broek aan te houden. Dit naar aanleiding van onze ronde op de Lage Vuursche waar ik een regenbroek aan had en naast de green opeens bedacht dat ie uit moest. En wel nu. Maar mijn regenbroek ging niet over mijn golfschoenen heen en ik kreeg mijn broek ook niet meer omhoog omdat mijn schoenen in de voering verstrikt waren geraakt. HELP, ik krijg mijn broek niet uit riep ik. Frank moest toen nog putten en was aan het wachten en wachten en wachten. Killing voor je spel. Super, super onbeleefd van mij. Totaal ongepast gedrag. Maar het is mij vergeven. Toch Frank? Tja, 36 punten . Ik dacht bij elke slag, please houd de bal in de baan, blijf je concentreren, loop even naar de vlag, meet even de afstand op de green naar de vlag. Dat betaalde zich uit. Maar ook zeker het gezelschap van Frank en Eric die zo zichtbaar genoten, hebben bijgedragen tot deze prestatie. Zelf was ik vooral geïnteresseerd in de prestatie van Alwin, ook sponsor, want ja ook tussen de sponsoren is een titanenstrijd gaande. Gelukkig had hij minder gepresteerd. Wij staan nu gelijk. Een geestige prijsuitreiking van Alex, om Seth Gaaikema maar even te citeren: wat een spreker is die man, wat een spreker is die man, het is een man die ouwehoeren kan. Voor de jeugd onder ons , Seth Gaaikema was een cabaretier, musicalschrijver en vertaler. Ik schrijf het er maar even bij want laatst had een medewerker van mij nog nooit van de Beatles gehoord. De lieftallige assistentie van Louis maakte het plaatje compleet. Nog even een kleine rectificatie. De lakeball’s worden door de NVGJ gesponsord als prijs. Niet door mij. De zeepjes dan weer wel, zolang jullie dit leuk vinden, anders gaan we weer over op de wijn. Pas toen ik weer op mijn stoel zat dacht ik “shit” ik had wat moeten zeggen maar gelukkig deed Hannie dat, winnares in de B. Dus als nog, bij deze, heel veel dank aan de onvermoeibare organisatie waar zoals altijd alles tot in de puntjes georganiseerd en geregeld was. Het waren heerlijke dagen. Jolanda
Ik ben er klaar voor. Tenminste, alle voorbereidingen zijn gedaan: diverse handschoen, check. Genoeg ballen, check. Pins, check. Pitchfork, check. Golfhorloge, check. Vier seizoenen kleding in de auto, check. Nog wel even de clubjes poetsen. En nieuwe golfschoenen bestellen, want deze robuuste Stuburts zitten wel heerlijk, maar overal waar naden zijn laten die inmiddels los. Nu ben ik mij wat minder bewust van wat wij ‘in voorraad’ hebben dan mijn echtgenote. Tenzij het om de wijnkast gaat. ,,Nieuwe schoenen bestellen'', vraagt zij verbaasd. ,,Heb je al eens in de garage gekeken. Je hebt nog twee paar nieuwe. In de doos, nooit uitgepakt'', klinkt het vol onbegrip. Hè, nieuwe schoenen? Welnee, of toch. Twee dozen van Duca del Cosma. Ja, uitverkoopjes, die kon ik echt niet laten staan. De situatie vraagt om een licht charmeoffensief. Zal ik meteen maar even het schoenenrek opruimen, stel ik zeer toeschietelijk voor. ,,Zal mij niet verbazen als daar ook nog nieuwe schoenen staan.'' Kom op! Ik verzamel geen schoenen, ik loop er alleen maar op. Het opruimen van het muurhoge schoenenrek blijkt een harde confrontatie met mijzelf. Op ooghoogte vind ik direct de vaker gebruikte, oude schoenen. Wat meer onderop blinken nog andere schoenen. Callaway? Zitten die ook in de schoenen, vraag ik quasi nonchalant. Wel een beetje slordig. Nog eens drie paar golfschoenen; nieuw. Wit met rode en zwarte bies, geheel zwart en een paar klassiek bruin met krokodillenprint. Maar, ik gooi ook zes paar oude schoenen weg, probeer ik nog. Dat is niet voor niets, want niet wetend dat de garage een verkapte golfschoenensale is, had ik al een nieuw paar besteld. Hey Dée, werk jij morgen thuis? ,,Ja, hoezo?'' Nou, het kan zijn dat er een pakje voor mij wordt bezorgd en ik heb de hele dag afspraken buitenshuis, probeer ik zo gewoon mogelijk. Dat heeft ze meteen door. ,,Een pakje? Je gaat mij toch niet vertellen dat je nieuwe golfschoenen hebt besteld'' vraagt ze hoofdschuddend. Nou ja, ik wist dus niet dat ik ergens nog een paar nieuwe schoenen had staan. Dat was voor ik ging opruimen, anders had ik dat nóóit gedaan, natuurlijk. Weer een zucht, gecombineerd met een meewarige blik. Ik denk dat het maandag de zwarte Callaway's worden; spikeless. Ik blijk ook zwarte golfschoenen te hebben mét spikes... Wist ik ook niet... Ronald Massaut
Soos vorige jaar het Ruud Taal en Ruud Onstein, die twee oudste gholfspelende lede van die NVGJ, die nuwe gholf seisoen afgeskop met ’n wedstrijd op die gholfbaan van Kuilsrivier, ’n baan in die omgewing van Stellenbosch. Hulle het matchplay gespeel vir die bevordering van die inskrijwings vir die Mr. Glow Matchplay Kompetisie en die eggenotes Marianne en Kea het toegekijk of alles volgens die reeëls is verloop. Ruud O is oud wenner van dees kompetisie, maar hij is nu te oud om nog te kompeteer vir die wentjek, ondanks dat hij die gholfstokkies nog aardig kan hanteer. Ruud T het die wens om die Cup nog ooit te wen, maar of dit sal gebeur lig in die skoot van die toekoms verborge. Het was een spannend tweegeveg waarbij die wenkanse bij elk putjie verander het. Dan het Ruud één op op sy telkaart, en dan had Ruud één op op sy telkaart. So het die kanse gewissel. Op die 15e putjie was albei spelers gelijk op, maar op die 16e putjie het Ruud O sy bofhou verbrou en die bal in die water geslaan, terwijl Ruud T een baie bofhou gemoker het en die putjie gewen het. Op die 17e putjie was beide spelers gelijk aan die baansijfer so dat die 18e putjie, baansijfer 5, die beslissing moes bring. Daar het Ruud T toegeslaan, hij was met drie houwe op die setperk en het met sy setijster, die vuurwarm was, die bal dood bij die pen gekrij vir ‘n 5. Die beide spelers het hierna hande geskud en Ruud T gefelisiteer met dees pragtige oorwinning. Die wedstrijd was in baie harmonie verloop en die koeldrankies na afloop was baie lekker. Dieselfde aand het die twee aandete geniet in één van die spog restaurants van Stellenbosch. Daar het Ruud T na sy sege geseg: “Ek is baie tevrede met my spel, daar was ’n paar belangrike sethouwe wat die verskil tussen wen en verloor was. Dit is ’n wonderlike manier om die nuwe seisoen te begin en ek sien uit na die jaar. Ek wil hierop voortbou en vanjaar my best gholf speel’ aldus een tevrede Ruud Taal. (voor vertalingen raden wij Google Translate of Glosbe.com aan, red)
De aanmelding voor de NVGJ-matchplaycompetitie 2025 is opengesteld. Aanmelden kan heel eenvoudig (én snel!), door een e-mailbericht naar louiswesthof@gmail.com te sturen met: ‘Ja, ik doe mee’, of woorden van gelijke strekking. Ook in de 2024-editie is weer bewezen dat er geen leukere spelvorm is dan matchplay. Voor het derde jaar op rij draagt deze wedstrijdreeks de naam van onze ruimhartige sponsor Mr. Glow, vertegenwoordigd door Jolanda Swart. Hulde! Ik ben heel benieuwd waarmee ze de finalisten en halvefinalisten dit jaar zal verrassen. Gezien het enthousiasme onder de deelnemers over de vorige edities hebben we voor dit jaar nauwelijks iets aan de opzet gewijzigd. Dus organiseren we ook in dit jaar een herkansingscompetitie voor de verliezers in de eerste en tweede ronde (mits voldoende aanmeldingen, moet ik er formeel bij vermelden). We memoreren hierbij het spelconcept, dat een kleine wijziging onderging: er wordt tot en met de kwartfinales gespeeld met driekwart verrekening van de playing handicaps. In de halve finales én de finale worden de handicaps volledig verrekend (dit mede op voorspraak van onze kampioen van 2024, die zo meer tegenstand verwacht). Bij de indeling van de eerste en tweede ronde doet de wedstrijdleider zijn best om te voorkomen dat de deelnemers het halve (of hele) land moeten doorkruisen om het tegen elkaar te kunnen opnemen. Met vriendelijke groet, uw wedstrijdleider, Louis Westhof
Nog maar één week en dan gaat het seizoen gelukkig weer beginnen. Wie er nog niet bij is, is in ieder geval onze all time recordhouder van de NVGJ, met maar liefst zeven eindoverwinningen van de Order of Merit. Henri van der Steen staat voorlopig nog even aan de kant door een venijnige rugblessure en wacht op een operatie