Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
25.03.2022
Hoe je het ook wendt of keert: de wereld heeft wel eens betere tijden gekend. Het klimaat, corona en nu weer een oorlog aan de rand van het continent…het is om mismoedig van te worden. Een veelgekozen ‘oplossing’ is om de nieuwsconsumptie fors terug te brengen, en hoewel die prima werkt, weet ik een methode die nog beter werkt. Ga op golfreis.
Uit. Ik heb ze allemaal uitgezet. Als fervent nieuwsjunkie – nee, echt niet alleen maar golfnieuws – komen de wereldgebeurtenissen via tal van kanalen tot me. Een ochtend- én een middagkrant? Check. Pushberichten van nieuwssites en persbureaus uit verschillende landen? Natuurlijk. Om over de herhaalde gang langs de pagina’s 101, 601 en 801 nog maar te zwijgen. (Geen idee wat dit is? Sorry… boomertalk). Maar ineens, ineens kon ik het niet meer hebben. Een dag nadat de heer P vanuit M liet weten ‘de nucleaire strijdkrachten op scherp te zetten’ zei een stemmetje dat het misschien ook wel eens goed geweest was met dat alles willen weten. Alles nú willen weten.
Ik herkende dat stemmetje. Ik hoorde hem ook toen de koude oorlog enkele decennia geleden nog eenmaal oplaaide. Sterker, ik kon me nog maar al te goed voor de geest halen dat dat stemmetje me nauwelijks twee jaar geleden ook al bestraffend toesprak. ‘Je hoet echt niet alles te weten over dat virus. Een beetje volgen is echt goed genoeg hoor.’ Precies zoals het gaat als het aan tafel wéér over de klimaatveranderingen gaat. Ik weet dat het erg is. Ik weet dat we moeten doen wat we kunnen. Maar het er elke dag, bij iedere gelegenheid over hebben trek ik simpelweg niet. En dus heb ik inmiddels geen pusberichten meer op de mijn telefoon, ligt datzelfde toestel veel vaker dan voorheen werkeloos op mijn bureau (best lekker eigenlijk…) en zit ik op een nieuwsdieet van driemaal daags naar 101.
Alleen… er aan ontkomen doe je niet. Waar je ook gaat, gezichten staan op bezorgd, gesprekken gaan binnen twee seconden over deze of gene naderende ramp en hoe de zon ook zijn best doet, de donkere wolken zijn nooit ver weg. En opnieuw: ik weet dat het erg is. Ik weet dat we moeten doen wat we kunnen. Maar het er elke dag, bij iedere gelegenheid over hebben…
Er is echter een plek waar alle ellende van de wereld niet lijkt te bestaan. Omdat je telefoon diep onder in de tas zit. Omdat je bezig bent met andere dingen. Omdat de omgeving en de bezigheden je dwingen met die andere dingen bezig te zijn.
De golfbaan.
De afgelopen weken mocht ik, dankzij het opheffen van de meeste covid-restricties, weer een aantal keer op reis. Zowel op Emporda in Spanje als op Costa Navarino in Griekenland beperkte het leed van de wereld zich tot een gesprek na afloop van de ronde op het terras. Dat kon het stemmetje in mijn hoofd prima hebben. Al sprak hij er wel streng achteraan: ‘Consumeer je nieuws met mate, denk niet alleen aan het leed van de wereld maar ook aan jezelf. Anders moet je weer op reis hoor!’
(Deze column is eerder ook gepubliceerd op de website van Pin High)
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.