Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
13.10.2020
Regelmatig binden NVGJ-ers ook ‘buiten competitie’ de strijd met elkaar aan. Tweeballen op de home-course van de een of de ander, vierballen samen op de boot naar Texel en soms zelfs meer dan dat. Op Links Valley trof een aantal van de laagste handicappers van de club elkaar voor een rondje strokeplay. Kwamen er eerder zoveel lage handicappers van onze club bij elkaar?
In een tijd waarin Corona ook onze NVGJ steeds meer in een isolement drukt, is het goed om af en toe ook eens spontaan een klein evenement te organiseren om de onderlinge banden aan te halen. In dat kader vond afgelopen woensdag de eerste Elite Cup plaats, een invitatiewedstrijd met slechts acht NVGJ-spelers: Sietse Herrema, Martijn Paehlig, Foeke Collet, Michiel Teeling, Friso Leunge, Gerald van Dalen, Willem Schouten en Pamela Sturhoofd. Waarom juist deze acht voor deze wedstrijd waren geselecteerd is onduidelijk, omdat die criteria alleen bekend zijn bij de Elite Cup-commissie al heeft het er alle schijn van dat het hebben van een lage handicap helpt. Van de acht deelnemers hadden er maar liefst vijf een single handicap.
Onder wonderbaarlijk droge weersomstandigheden werd op de veelgeprezen baan van Links Valley in een stevige bries serieus gestreden in deze strokeplaywedstrijd, waarbij het vooral zaak was de triple en ergere bogeys van de kaart te houden, iets wat niet iedereen lukte. Twee keer deed de NVGJ-elite de omloop op deze 9-holes links course die vooral op en rond de greens geen genade kende voor iedereen die een chip of een putt verkeerd beoordeelde. ‘Oppakken’ was er niet bij. Net zo min als ‘stroke-max’. Doorgaan tot het gaatje. Dat was de opdracht.
Winnaar van de Elite Cup Wisseltrofee werd uiteindelijk de constant spelende Foeke Collet, die vooral op de greens weinig fouten maakte. Zijn bruto score van 85 was met aftrek van 11 handicapslagen net voldoende om Michiel Teeling voor te blijven, die op zijn homecourse met een bruto ronde van 80 (netto 75), wel de ‘Lowest Round’-beker won. Nummer drie Martijn Paehlig ging eveneens rond in 85 slagen voor een netto 75. Slechts één speler moest op een hole een score met dubbele cijfers noteren. De geruchten gaan dat dit hem zijn plek in een volgende editie wel eens zou kunnen kosten.
Friso Leunge, die namens de Elite-commissie de prijzen uit mocht reiken, wist tijdens het diner in het clubhuis te melden dat deze wedstrijd al komend voorjaar een vervolg zal krijgen. Waar en met wie? Niemand die het weet…
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!