Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
25.06.2023
an de zeven geplande rondes voor het NVGJ Virtuele Golf Kampioenschap 2020 zijn er nu vier gespeeld. Woensdag 24 juni meldden de dames Olga Commandeur en Anna van Lennep plus de heren Paul Boehlé en Charles Taylor zich bij de Duca Golf Experience voor Round 3. Koffie, een hartelijk welkomstwoord van Caroline van Wezel, PR-dame Duca del Cosma, gevolgd door een rondleiding door het nieuwe hoofdkantoor van onze sponsor brengt de vier NVGJ-ers in de juiste golfmood.
Dat de stemming er goed inzit, blijkt al meteen op hole 1: alle vier scoren minimaal één punt. Paul Boehlé zelfs drie. Dat is bij de voorgaande twee rondes nog niet eerder voorgekomen. Dat het kwartet er zin in heeft, blijkt ook als we na drie holes de stand opmaken: Paul heeft al 8 punten, Charles en Anna 7, Olga staat op 5. Er hangt spanning in de lucht. Ruud Taal, samen met Andy na twee rondes gedeeld ”Leader in the Clubhouse”, zelf aanwezig als wedstrijdleider (en dat doet-ie top, hij kent als geen ander de geheimen van de golfsimulator, dat mag ook wel eens gezegd worden) voelt hoe zijn toppositie onder vuur wordt genomen.
Na vijf holes ziet de stand er als volgt uit: Anna en Charles 10 stablefords, Olga 8, Paul 7. Na zes holes: Charles 12, Anna en Olga elk 11, Paul blijft steken op 7. Er hangt sensatie in de lucht: want met nog drie holes te gaan, komen de topposities van Andy en Ruud serieus in gevaar. Immers, zij voeren het leaderboard aan met 15 stablefordjes. Charles kan de druk aan en brengt zijn totaal na 7 holes op 14.
Inmiddels weten we dat het venijn op de eerste negen van Pebble Beach in de staart zit. Wie zijn/haar bal op de laatste paar holes niet goed raakt en de balvlucht teveel op rechts stuurt, ziet (en hoort…) zijn/haar bal via een stuit op de échte Pebble Beach in de oceaan belanden. Waarbij de golfsimulator een heel naargeestig plonsgeluidje laat horen. Wat de frustratie bij de speler nog
vergroot. En kom dan maar eens terug op de fairways…. Zo vindt Charles op de holes 8 en 9 letterlijk zijn Waterloo. Anna presteert op de slothole het beste door een driepunter te maken. Paul en Olga laten op hole negen een twee noteren.
Zodat de eindstand voor deze flight er als volgt uitziet: Paul 12, Anna en Charles 14, winnares is Olga met 15 punten. Zij zorgt ervoor dat er nu een trio het leaderboard aanvoert: Andy Houtkamp, Ruud Taal en dus Olga Commandeur ieder met 15 punten.
Ronde 4: geen monsterscores, leaderboard blijft zoals het was
Inmiddels (donderdagmiddag 25 juno) heeft ook Ronde Vier van het immens populaire NVGJ Virtuele Golfchampionship 2020 in de Duca Golf Experience zijn beslag gekregen. Dit keer traden Marijke Brouwers, René Brouwer (tevens wedstrijdleider van de dag en chef WeCo, kortom een man die van wanten weet), Ronald Massault en Henri van der Steen aan in de Duca-arena. Uw scoreboardstatisticus was zelf niet aanwezig, maar afgaande op de berichtgeving van WeCo-chef René was het in de hoofdkantoor van onze sponsor Duca del Cosma dit keer een dag met ’mixed emotions’: veel plezier, maar geen monsterscores. Zodat er aan de kop van de ranglijst geen wijzigingen plaatsvinden.
Ronald sleepte met acht punten het virtuele Kostertje in de wacht. Henry had op de negen holes van Pebble Beach onderweg iets te veel last van hindernissen en water, waardoor zijn score bleef steken op negen stableford-punten. Marijke en René deelden met 12 punten de dagzege. Omdat er bij de drie voorgaande partijen steeds een winnaar uit de bus kwam met 15 punten, blijft de top van het leaderboard zoals het was: Olga, Andy en Ruud vormen tot nu toe het supertrio met
15 punten elk.
Ronde 5 in de Duca Golf Experience staat op de kalender voor woensdag 1 juli. Onder leiding van niet-spelend wedstrijdleider René Brouwer wordt dit een hengstenbal. Waarbij Hans Botman, Gerald van Daalen, Jan van Galen en Richard van Stralen met elkaar de golfclubs kruisen en de eerste negen
van Pebble Beach te lijf te gaan.
Mocht u nog niet hebben ingeschreven maar wel zin hebben in een bezoek aan het nieuwe hoofdkantoor van Duca del Cosma in Breukelen, gevolgd door een virtueel rondje van negen holes op één van de mooiste en beroemdste golfbanen ter wereld: houdt u zich dan vooral niet in en meldt u aan via info@nvgj.nl . Er zijn nog enkele plaatsen beschikbaar.
Daar zaten we dan. Op een stoeltje aan de achttiende green van de Royal Obidos. Elkaar hoopvol aankijkend. Zouden we op deze tweede dag van het EMGJ nog een sprongetje naar boven kunnen maken? Zou het mogelijk zijn om in die top 5 te komen? Het veld van het EMGJ was nog nooit zo sterk bezet. Er waren nog nooit zoveel landen (zei men). En ja, de banen waren nog nooit zo moeilijk geprepareerd als deze week. Voor jullie info: de greens van Royal Obidos deden 12,3 op de stimpmeter. Dat is een beetje vergelijkbaar met wanneer je thuis op de tegels in je keuken een putt probeert te maken. Het is aanraken en daar gaan ze dan. Dat het iets was waar niet alleen wij als Nederlanders last van hadden, zo bleek wel weer. Want er werd steen en been geklaagd. Of nou ja, geklaagd is misschien niet het goede woord. We realiseerden ons vooral allemaal dat we er geen klote van kunnen.
De Praia D'El Rey Golf Course was na twee oefendagen het décor van de eerste échte krachtmeting tussen de twaalf landen tijdens het EMGJ 2024. Nederland staat na die eerste dag op een verdienstelijke zesde plaats, al had er meer in gezeten zo vonden de deelnemers unaniem. Hoogtepunten: de beste score van de dag van álle golfers voor Stef Swagers (+5) en een fraaie eagle (+2 birdies) voor Hélène Wiesenhaan.
Het dreamteam van de NVGJ, kort voor het begin van de EMGJ in Portugal. Let's do it! Lees de verslagen en bekijk de mooie foto's. Regen en wind in Nederland, (ondergaande) zon in Portugal.
"Van de gele tees is te moeilijk, zegt de wedstrijdleiding. Daarom moeten de heren van blauw", sprak captaine Madelon Barenbrug. "En de teemarkers op rood worden helemaal naar voren gezet." Moeilijk? Een blik op de scorekaart van de Royal Óbidos Golfcourse (vijf keer par-3, vijf keer par-5 en acht keer par-4) maakte duidelijk dat we van blauw slechts 5450 meter moeten overbruggen. De dames blijven zeer royaal onder de vijf kilometer. Ook al geruststellend was de raadpleging van de handicaptabellen: iedereen krijgt minder slagen dan zijn of haar handicapgetal. Het kan niet anders dat de baan meevalt. Het enige minpunt is misschien dat de wedstrijdleiding er eigen regels op na houdt: iedereen speelt voor driekwart van zijn playing handicap. Eenmaal onderweg tijdens deze tweede oefenronde vroegen we ons af hoe de wedstrijdleiding tot dit besluit is gekomen. Oké, golf is een lastig spel. Maar op deze baan, met veel strategische gesitueerde waterhindernissen en razendsnelle greens, wordt het de speler (m/v) ietsje moeilijker gemaakt. Golflegende Seve Ballesteros, die de baan ontwierp, had er kennelijk zin in... Gelukkig bestaat een flink deel van ons team uit onverschrokken types, echte longhitters zelfs, die niet zo snel geïmponeerd zijn. Water? Daar speel je gewoon om- of overheen. Snelle greens? Ook daarvoor is de oplossing eenvoudig: een stuk zachter putten dan je thuis gewend bent. Dus het kan niet missen dat de meesten van ons op woensdag, als we hier voor de echte score spelen, ten minste 30 stablefordpunten bijeen swingen. Omdat we niets (of bijna niets) aan het toeval wensen over te laten, lieten we de vroege oefenronde van vandaag (met drie starts vanaf 8 uur) volgen door een lange tactische teambespreking, een alcoholvrije lunch en een pittige sessie op zowel driving range als putting green. Daarna deed iedereen verplicht een middagdutje. En vanavond, zo is de afspraak, liggen we vroeg in ons mandje. O ja, het parcours glooit nogal. Bovendien is het vaak nogal ver lopen van green naar volgende tee. Welbeschouwd is het een echte buggybaan. Daarom laten we woensdag de handtrolleys en elektrische trolleys in de stalling (ze zijn bovendien van zeer matige kwaliteit, die niet past bij de vijf sterren die op dit real estate is geplakt) en legden we beslag op een flink deel van het buggypark. Want onze inschatting is dat we de andere elf landen dan in ieder geval rijdend over de betonpaden het nakijken zullen geven. Op naar morgen: de eerste wedstrijddag, op Praia d'el Rey.
De eerste oefenronde zit erop. En wel die op Praia d’el Rey. Wat zoiets betekent als ‘strand van de koning’. Althans, dat beweert de chauffeur van ons busje onderweg naar het clubhuis. Mij kunnen ze alles wijsmaken wat dat betreft. En eigenlijk spreekt er niemand van ons Portugees. Behalve Pamela. Die het graag liever wat onder de aandacht houdt, maar als ze haar zinnen heeft gezet op een specifiek drankje in een specifiek grote beker/glas/mok/wat er voor door moet gaan. Dan ineens weet ze toch iets tegen hem te ratelen waardoor hij gaat rennen. De smiecht.
Nee, verwacht hier niet elke paar minuten een update vanuit het team dat in Portugal onze driekleur representeert. Tien NVGJ-ers en de immer onvolprezen non-playing captain Madelon Barenbrug nemen het op Royal Obidos op tegen maar liefst zeven andere landen. Hoe vergaat het ze? Wat maken ze mee? Je vindt het hier.