Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
25.05.2020
Op mijn bureau ligt een golfbal. Nu is dát niet zo heel bijzonder – er liggen ook tees, scorekaarten en een verdwaalde pitchfork – maar de tekening op de bal is dat wel. Het grootste deel van de bal is blauw, de boven- en onderkant zijn wit en in bruin en groen zijn de continenten ingetekend op deze globe met dimples. Waar ik normaal gesproken de neiging heb om een golfbal altijd zo snel mogelijk en zo ver mogelijk weg te slaan, heb ik deze bal al talloze malen zuchtend in mijn hand gehad. Och, wat kijk ik er naar uit om de wereld weer te bereizen. Waar ben ik allemaal niet geweest? Waar zal ik allemaal nog heen gaan? En vooral ook, wanneer? Nog voor de zomer? Tijdens? Of nog later? Het zal toch niet…
Natuurlijk, golf is nu bij lange na niet het belangrijkst en misschien dat de wereld er straks heel anders uitziet, maar voor de liefhebber van golfreisjes is een blik op de wereldkaart altijd als de spreekwoordelijke stip op de horizon, nu misschien nog wel meer dan ooit. Het vooruitzicht van een geplande of gedroomde golfreis is iets om naar uit te kijken, naar toe te leven, je op te verheugen.
Waar zal die eerste reis straks heengaan?
Er staan wat dingen met potlood in de agenda, maar niets is op dit moment zeker. Er is vooral veel niet doorgegaan dit voorjaar en hoe het verder gaat? Landen die kort geleden nog bovenaan de lijst stonden, klinken even niet zo aantrekkelijk, maar dat kan over enkele maanden wel weer volledig omdraaien. Nú moet ik ook niet denken aan Italië of Spanje, maar als ik denk aan de prachtige banen die ik daar bezocht, besef ik maar al te goed dat het slechts een kwestie van tijd is voor ik weer die kant op wil. Wales, Schotland, Engeland, ze zijn nauwelijks herkenbaar op de rand van een dimple, maar wat zou ik ze graag van dichtbij bekijken. Net als de banen bij de buren. Duitsland, Frankrijk, België.
Ik pak de golfbal weer eens op en draai hem om zijn denkbeeldige as, weg van het stipje dat Europa feitelijk is op de kaart. Azië, Afrika of Amerika, ze nemen een zoveel voornamere plaats in op onze planeet en ook om te golfen zijn het uitstekende bestemmingen. De extreme gastvrijheid in Thailand, de pracht van Zuid-Afrikaanse banen langs wildparken en wijnranken, de overvloed aan golf in Florida en Californië. Het zijn en waren geen plekken waar je met grote regelmaat je tee in de grond steekt, maar elke golfer heeft wel één of meerdere van deze bestemmingen op zijn golfbucketlist staan.
Of blijven we voorlopig nog even in Nederland, beperken we ons tot de buurlanden, ook als alle banen weer open zijn en de maatregelen opgeheven of in elk geval versoepeld? Alhoewel ik sta te trappelen de golfwereld weer te ontdekken zou het me niets verbazen als de boekingen voor de komende maanden wat meer lokaal gericht zijn. Europa dichtbij, Duitsland, België, Nederland… uit en toch ook zo thuis.
(Deze bijdrage verscheen eerder op de site van Pin High(ext
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!