Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
13.02.2022
Out of Bounds
Pieter hield van een goede grap. Liefst met een aansprekende pointe. Maar ook de harde kon er wat hem betreft wel mee door, mits gelanceerd in wat hij dan zei, “het goede gezelschap”. Mensen met een wat bredere visie dan doorsnee, zeg maar. Het kopje boven dit persoonlijke in memoriam zou onze zeer gewaardeerde oud- voorzitter van de NVGJ dan ook zeker op waarde hebben weten te schatten.
Out of bounds. Het terrein verlaten, de grens voorbij gegaan. Gewoon ineens weg verdomme nog aan toe. Binnen ruim een jaar tijd, ons vijfde lid, na Rob van den Dobbelsteen, Aleid Kemper, Robbie van Erven Dorens en Cees van Drongelen. Niet de eersten de besten ook nog eens. Neen, hoofdrolspelers, voortrekkers, protagonisten dus, ieder op zijn gebied.
Pieter Landman, onze derde voorzitter in de NVGJ- historie en opvolger van Leo van der Ruit, was onbetwist zo’n voortrekker. Ik leerde hem kennen in de Hilversumse scene, toen hij nog bij de Wereldomroep flink op de trom roerde. Maar veel beter nog toen hij als lid van de NVGJ in tal van discussies een vernieuwer bleek. Iemand die niet bang was verantwoordelijkheid te nemen en te delen. Een kerel van wie je op aan kon. Op wie je kon rekenen als er een beroep op werd gedaan.
Vilein
Hij was naast een wijs en verstandig man, ook een begenadigd spreker. Zeilde dikwijls vilein langs de lijntjes, maar wel steeds met een duidelijke inhoud en een goede toon. Een man een man- een woord een woord, zo stond hij altijd positief en constructief in het leven. Heel herkenbaar voor allen die hem hebben gekend. Sociaal- maatschappelijk was Pieter ook een betrokken mens. De succesvolle loopactiviteiten rondom paleis Soestdijk spraken tot de verbeelding en zo was er meer. Waarvan velen hebben mogen profiteren.
Zo ook de NVGJ, die hij op zijn eigen, flamboyante, charmante, vriendschappelijke en deskundige wijze enkele jaren mocht leiden. Loyaal, creatief en bovenal met een warm kloppend hart. Dankjewel Pieter. We zullen je blijven gedenken en je naam in ere houden. Out of bounds of niet.
Charles Taylor, oud- voorzitter en erelid NVGJ
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!