Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
02.06.2022
Paehlig vs Taal 4&3
(Matchplay 2022 - 2e ronde)
Niet mis te verstane scorebord-journalistiek. Plaats van executie: Old Course Loenen, mijn ‘eigen’ golfbaan, want zo voelt het wel een beetje als je vanuit je woonkamer binnen vijf minuten op de teebox kunt staan. Martijn’s blije constatering dat je je nauwelijks zoveel groen en rust kunt voorstellen op hardloopafstand van zijn Johan Cruijff Arena was terecht.
Het zonnetje scheen, de baan was in perfecte conditie. “Waarom ben ik hier nog nooit eerder geweest? Je hoort zelfs het autoverkeer van de A2 niet”, liet hij zich blij ontvallen. Kennelijk is men dat in het ‘harde’ deel van de randstad niet meer gewend. Wij in Loenen aan de Vecht wél! Dus kom het zelf ervaren op 5 juli, als de NVGJ er te gast is.
De dagen van Martijn Paehlig als hoofdredacteur, acquisiteur en promotor van ‘zijn’ glossy Golfers Magazine zijn overdadig gevuld. Na een verplichte week in het Cromvoirtse golfparadijs werd in zijn agenda een tijdslot gevonden voor een vroege ochtendstart. Mijn voorstel, om bij 10 up snel derwaarts te gaan, teneinde het gulzige golfvolkje tijdig van de laatste wetenswaardigheden te kunnen voorzien, werd door hem ongeveer opgevat als het zaaien van strategische wanorde. Alsof het overhandigen (en dankbaar aanvaarden) van een slof Golfers Magazine-balletjes en een kersvers magazine niet minstens zo verdacht zou kunnen worden uitgelegd.
Matchplay maakt achterdochtig zullen we maar zeggen. Mijn uitleg, dat ik zelfs met 13 slagen ‘mee’ zo’n beetje alles bogey (of dubbel) zou moeten spelen om enigszins in de voetsporen van een single handicap’er te kunnen blijven, ging er bij hem niet in. Ik ging me zelfs afvragen wie van ons twee de avond tevoren het langst had liggen piekeren over de uitkomst van deze partij.
En verdomd, na 9 holes was de stand nog alleszins aanvaardbaar (5-4). Maar pas toen begon het echte spel. Korte putt’jes werden gemist of floepten er weer uit via de vlaggenstok. Maar toch kwam het echte talent langzaam, maar wel heel zeker, bovendrijven. Totdat Martijn op de green van hole 15 een bijna verlossende zucht slaakte. Wederzijds gingen de petten af en de handen werden geschud. De wedstrijd zat erop; de baan nog niet. Na de resterende drie holes kon in het clubhuis worden vastgesteld dat Martijn ‘gewoon’ zijn handicap had gespeeld.
En dat maakt het voor de verliezer toch wat dragelijker.
Ruud Taal
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!