Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
22.06.2022
Paniek! 3 dagen voordat ik de degens moet kruisen met Martijn ben ik volledig de golfweg kwijt. Op mijn homecourse in Zweden speel ik de slechtste 9 holes ever en op de Goyer doe ik dat op 18-holes dunnetjes over: 17 holes geshanked! Geen bal op de green.
Ik overweeg Martijn te bellen en af te haken. Maar er is meer dan golf: elkaar een mooie dag bezorgen. Dus ik denk: als ik na 9 holes de wedstrijd al heb verloren bezorg ik Martijn wel de mooiste dag van zijn golf leven. En opgeven is geen optie.
Vrienden zeggen ‘Ruud, neem les’, maar er is geen tijd meer. Mijn golfpro kan met geen mogelijkheid een gaatje vinden. Geen quick fix les dus. Wel krijg ik één tip: hou je handen en armen wat dichter bij je lichaam.
De wedstrijd begint. Ik sla op de eerste af: kaarsrecht en minstens 40 meter verder dan Martijn. De game is on. Met knikkende knieën sla ik al mijn slagen! Het gaat! Ik had me voorgenomen niets tegen Martijn te vertellen over mijn paniek vooraf. Dat doe ik na de wedstrijd.
Twee down, all square, 1 down, all square, 1 down bij de turn. Ik win 17 en het staat weer all square. 18e Tweede slag niet goed maar recovery goed, ik putt voor par maar mis. Martijn heeft twee putts voor de win maar hij mist zijn 3e, 60 cm-put!
Op de twintigste hole denk ik voor het eerst ik ga winnen: maar die hoogmoed komt voor de val. Ik was euforisch op de 10e toen ik nog leefde! Dus verliezen op de 20ste is geen schande…
Maar hoe zat het met die mooie dag bezorgen? Fantastisch. We bespraken alle facetten van het leven tijdens de ronde en bij de warme maaltijd. Belangrijkste levensles en -besluit: we besteden geen aandacht meer aan mensen die elkaar niet een mooie dag bezorgen. Of beter gezegd zo weinig mogelijk.
Martijn bedankt, het was een vrienden-wedstrijd!
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.
Verrassingen genoeg tijdens deze surprisereis. Zeer aangenaam zonnig weer. En de Transavia vlucht met het grootste deel van de deelnemers vertrok ondanks dubbele storm en dankzij gunstige startbaan op tijd, om zes uur, om vier uur aanwezig, om 3 uur van huis. Een uitje. Een deel van de 24 deelnemers liep vrijdag al een oefenrondje, alsof dat zou helpen. En anderen, zoals Helene en Cara, deden zich aan de boulevard tegoed aan voortreffelijke visgerechtjes. Een paar keer zelfs. Het licht in het restaurant was buitengewoon helder en Willem B was zeer tevreden over het dessertbuffet. Dus de eerste dag deugde. Morgen het echte werk, om 9 uur vertrekken voor een ronde op Bellavista. Vanavond lijkt niemand zich daar nog druk om te maken.
Een stormachtig begin van de 'surprisereis' voor de NVGJ'ers! De vlucht van het gezelschap naar Faro was gelukkig niet geannuleerd. Drie dagen verblijven ze in het Hilton Islantilla Golf Resort. Henk Koster nam de stokken direct ter hand en begon met een rondje. Mooi weer, polootje was voldoende. De redactie wenst iedereen veel plezier in Portugal!