Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
13.07.2023
Nou ben ik meestal nogal beneveld bij de borrel, dus voor mij heeft zo’n ontmoeting op het ereveld van de matchplay extra waarde. En ook tegen Annette bleek dat weer een groot genoegen.
Ons strijdperk zou de Zaanse Golfclub moeten worden. En laat dat nou de plek zijn waar ik ooit begin jaren negentig voor het eerst een golfclub heb opgepakt. Veelbelovend was ik toen nog, jonge verslaggever van de plaatselijke courant die met twee maten eens ging ontdekken wat daar nou zo leuk aan was, dat suffige en elitaire golfen. Op de drivingrange die allang is vervangen voor de tweede negen begonnen we te meppen onder leiding van leraar Greg Dean. We waren meteen verkocht. Dean gaf ons voor een zacht prijsje één half setje met wat clubs, en de rest is geschiedenis.
Met wat meer klasse en in plaats van de deelset vier eigen clubs voor linkshandigen aangeschaft, had ik ongetwijfeld inmiddels op de European Tour gespeeld. Maar de NVGJ is natuurlijk ook een prachtpodium. Dat het geen makkelijk dagje zou worden was meteen duidelijk. Annette had al verschillende grote vissen verslonden op de matchplay baan en ze begon ook voortvarend. Ik sloeg meteen een waterbal en stond subiet achter. Annette is een goed golfer en vooral een onbevreesde. Waar sommige dames in onze vereniging vooral voor recht en veilig gaan, knalt de Zaanse zestiger er flink hard op los. My kind of woman dus.
Dat heeft wel zo zijn nadelen. Want de Zaanse is notoir smal, zeker in het begin, en ik was niet de enige die een bal in de plomp dumpte. Maar dat mag voor Annette de pret niet drukken. Ze ging er elke keer weer voor en daardoor bleef op de eerste negen ook lang stuivertje wisselen aan kop. Eigenlijk ging t mis voor Annette toen de ‘nieuwe holes’ van de Zaanse aan de beurt kwamen. Die had ik ooit maar één keer gespeeld, maar liggen mijn spel gewoon een stuk beter. Ik kwam op drie up en had ook de nodige mazzel. Ik sloeg op hole dertien, een heerlijke par vier met water op 180 meter van de afslag, uiteraard overmoedig in de plomp. Annette kreeg ook nog een slag, dus dat leek kat in het bakkie voor haar. Totaal onverwachts ook voor mij chipte ik even later echter de bal in de hole en maakte toch nog par. Annette was sportief genoeg om mee te juichen, maar beet zich vervolgens stuk op een lange putt. Een hole later waren we klaar.
Annette was teleurgesteld, vooral over haar eigen putten, maar dat maakte de nazit er niet minder feestelijk op. Het clubhuis van de Zaanse heeft namelijk heerlijke skuumkoppe en een uitstekend sateetje voor een nette prijs. Ook wat dat betreft smaakte onze ontmoeting naar meer. Ik ga zeker nog een keer terug om de mooie baan met Annette nog een keer te spelen.
Willem
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.