Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
07.05.2021
Het lijkt wat al te gemakkelijk soms, de hedendaagse trend om eerder gepubliceerde stukken opnieuw te plaatsen. Waar een artikel vroeger na twee dagen in de kattenbak lag en hooguit met wat geluk een knipselmap haalde, worden sommige stukken nu keer op keer gerecycled. Vaak is dat geen probleem — dat bericht over het tekenseizoen komt elk jaar terug en wat kan je er voor nieuws over vertellen - soms is het storend — ‘hé, nieuws…oh dat heb ik al gelezen’ - maar er zijn ook momenten dat het niet meer dan logisch is. Omdat het, zoals in dit geval, tien jaar na het overlijden van Seve, nog altijd een niet te bevatten gemis is. Seve Ballesteros is alweer een decennium dood. De woorden die ik bij die gelegenheid op deze plek schreef, mogen wat mij betreft best nog een keer gelezen worden.
Zaterdagmorgen 7 mei 2011 stond de golfwereld ineens stil.
Hoewel het na een bericht op zijn website een dag eerder niet als een verrassing kwam, was de schok over het verlies van een van de groten uit het Europese golf voelbaar tot in elke uithoek van de golfwereld.
In Spanje, waar toevalligerwijze het Spaans Open aan de gang was, stapten zijn vrienden Olazabal en Jiménez vrijdag al met tranen in hun ogen van de baan, niet in staat een woord uit te brengen over het schijnbaar onvermijdelijke.
Seve was aan de verliezende hand in zijn strijd om te blijven leven.
De tijd dat de Spanjaard opkwam, de tijd dat hij op zijn best was, heb ik niet actief en als golfer meegemaakt, maar bij sommige sporters is dat ook niet nodig om geraakt te worden door hun talent, hun passie, hun klasse.
Seve was zo’n sporter.
De interviews, de filmpjes, de foto’s, ze stralen allemaal kracht, doorzettingsvermogen en ongelofelijk veel passie uit. Wat Woods eind jaren negentig in Amerika deed, deed Ballesteros bijna twintig jaar daarvoor al in Europa. Vrijwel in zijn eentje maakte hij golf sexy, een sport om vol overgave van te genieten, uitbundig en gepassioneerd.
De meest charismatische golfer die Europa ooit heeft gehad stond bekend om zijn vermogen uit onmogelijke situaties te ontsnappen — ook als niemand dit nog voor mogelijk hield — maar uit de greep van deze ziekte was geen uitweg te vinden. Bijna 2,5 jaar nadat hij voor het eerst werd geopereerd aan wat nu een fatale hersentumor blijkt te zijn geweest, moest hij de strijd staken.
Seve is dood maar hij zal alleen maar groter worden.
Zoals dat hoort bij echte legendes.
Severiano Ballesteros 9 april 1957 – 7 mei 2011
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.