Sturhoofd vs Barenbrug 1UP

Op 16 september speelden Pamela en ik onze matchplaywedstrijd in de verliezersronde. Pamela had de moeite genomen naar de Heelsumse af te reizen, waar ik haar voor deze middag had uitgenodigd. We waren allebei ruim op tijd om een koffietje te doen, wat in te slaan en te putten, een goede voorbereiding is het halve werk! Het weer viel mee, geen wind, niet veel zon, maar ook geen regen, lekkere temperatuur.

Bij het clubhuis en in heel Arnhem/Oosterbeek/Heelsum was veel donkerrood vlagvertoon: september is ieder jaar Airborn maand, de herdenking aan de gevallenen in de Tweede Wereldoorlog. Het motto luidt: ‘Lest we forget’. Het weekend van 21/22 september is de grote Race to the Bridge, een grote stoet met oude oorlogsvoertuigen, wat altijd veel bezoekers trekt. Het geheel wordt dan opgeluisterd door fanfares en ook grote bagpipes groepen. Iedere keer weer een kippenvelmomentje.

We speelden Airborn en Helsum en direct al bij hole 1 hookte Pamela de bal een eind naar links. ‘Ze zijn er weer, mijn hookjes’, riep ze vertwijfeld. Ook ik loop de laatste weken te worstelen met mijn driver, dus ik sloeg af met houten 3, maar ook niet zo best. Ook hole 2 werd gehookt, waarna Pamela besloot op de volgende hole een andere club te nemen. Dat resulteerde uiteindelijk in een afslag op 18 met een ijzer 6.

Het werd 2 up voor mij waarna Pamela weer terugkwam zodat wij all square de turn ingingen.

Pamela had het lek boven en ik verzaakte gebruik te maken van mijn twaalf (12!) slagen. Aangekomen bij hole 15 stond Pamela 3 up. Het was dus zaak dat ik de 15e zou winnen, anders zou voor mij  het doek vallen. De 15e was een par 3 en mijn slag was keurig voor de green. Pamela produceerde een klein hookje en daarna een verkeerd chipje. Ik legde de bal een metertje van de pin en maakte par. 2 up voor Pamela en drie te gaan en op die laatste 3 holes kreeg ik nog een slag. Als door een wonder won ik 16 en 17: all square! De beslissing zou vallen op de 18e, hoe spannend kun je het maken.

Pamela sloeg een ijzer 6 van de tee (alle houten liet ze maar in de tas vanwege de ‘hookjes’) en was kaarsrecht. Mijn afslag was super slecht en verdween na 10 meter tussen de klavertjes. Ik kon niet meer herstellen, ondanks mijn extra slag. Pamela won 18 en dus de match. Mooi gespeeld!

We hebben nog heerlijk wat gedronken en tijdens zo’n nazit leer je nog eens wat.

Spannende tijden voor Pamela. Binnenkort krijgt ze uitsluitsel of ze een documentaire kan gaan maken waarbij ze iemand 3 jaar zal volgen. Een enorme klus en ik ben reuze benieuwd naar wie dit zal zijn. Veel succes Pamela, fingers crossed dat het doorgaat!

Dankjewel voor de gezellige middag!

Veel succes in de volgende ronde tegen Sonja!